Prześlizgnąłeś się nad wieloma problemami. Co dla mnie jest najważniejsze?
1. Gdzie jest moja ojczyzna? Po ojcu - pod Warszawą; po matce - za wschodnią granicą. Gdybym mógł wybierać - przeniósłbym się na Wileńszczyznę, ale pod warunkiem żeby nie być mniejszością narodową, tylko pełnoprawnym członkiem społeczeństwa. Niestety, wybrano za mnie.
2. Mój stosunek do emigracji zarobkowej. Nigdy nie wyjeżdżałem na saksy. Może po prostu jestem mało zaradny. Natomiast mój syn pracuje w firmie, która buduje instalacje naftowe. Firma jest międzynarodowa. W tej chwili większość udziałowców to Francuzi, ale jak syn się zatrudniał przeważali Włosi. Jeździ z nią na budowy po całym świecie. Nie sądzę, żeby można mu było z tego powodu postawić zarzut braku patriotyzmu.
3. Kto pisze naszą historię? Oczywiście każdy widzi historię ze swojego punktu widzenia. Inne narody będą widziały naszą historię przez pryzmat swoich doświadczeń. Czesi będą nam pamiętać zajęcie Zaolzia w 1938 i interwencję w 1968. Niemcy będą nas cenić za "Solidarność", która pośrednio przyczyniła się do zjednoczenia ich kraju. Litwini mają do nas żal za generała Żeligowskiego i przyłączenie Litwy Środkowej do Polski. Wyliczać można by długo. Najgorsze jest, że jak sami piszemy historię nie umiemy ocenić, co jest naszym sukcesem, a co klęską. Pierwszy przykład, który mi przyszedł na myśl - Okrągły Stół. Większość historyków (i ja też) uważa, że był to wyraz zbiorowej mądrości narodu. Że dzięki temu uniknęliśmy wojny domowej, a przynajmniej zamieszek takich jak w Rumunii, gdy upadał Ceaucescu. Jednak słyszałem też opinie diametralnie odmienne. Są historycy, którzy uważają, że część elit opozycji demokratycznej postanowiła dogadać się z komunistami, po to, by oni (bo jeszcze wtedy dysponowali pieniędzmi, służbami itp.) ułatwili im dojście do władzy i powstrzymali innych, tych "prawdziwych Polaków". Oczywista paranoja, ale niektórzy w to wierzą.
4. Zapominanie języka. Brak poszanowania języka, a szerzej kultury polskiej niestety obserwujemy przede wszystkim w naszym kraju. Posłuchaj, jak ludzie mówią; pójdź do teatru i zobacz, jak wystawiana jest (o ile w ogóle jest w repertuarze) klasyka polska.
To tyle zapamiętałem po pierwszym przeczytaniu Więcej nie będę pisał, bo już i tak mój komentarz przekracza rozsądną miarę.

Sam tytuł mnie ucieszył
a to z powodu mego debetu
Zacząłem kiedyś, kiedyś
pisać swoje epitafium
" Talentu miał ledwie za grosz ,
a wtrącał wszędzie trzy grosze ..."
i myślałem że pchnę dalej ów dwu - wers
Niestety po przestudiowaniu do końca
raczej debet urósł .... i to podwójnie.
będę musiał ów upór przodków dokupić....

trochę szkoda
cóż biednemu wiatr zawsze w oczy
:))

Muszę przyznać, że wiersz jest sprawnie napisany, ale treść nieco "staroświecka", przedstawiasz Polaków jako zbieraczy szparagów... zatajasz prawdę albo po prostu nie masz nowych danych... Patrzysz na Unię jak na samo zło i straszysz... Strach ma wielkie oczy, ale z daleka, z bliska nic nie straszy.
Młode pokolenie Polaków nie wyjeżdża na zbiór szparagów. Tak było kiedyś... dwadzieścia lat temu. Teraz, nasi młodzi wyjeżdżają jako specjaliści. Nasi informatycy robią międzynarodową karierę... nastąpił postęp. Otwórz oczy! Wiemy czym jest Unia, bo żyjemy w niej od 2004 roku. Są plusy i minusy, ale cytując i parafrazując Mistrza, widzisz tylko minusy "ujemne" albo chcesz "grać" lękiem do "Ody do radości".
Dzisiaj ten sposób myślenia już nie chwyta... zestarzał się i wypłowiał. Porozmawiaj z młodymi ludźmi, a dużo się dowiesz na temat Unii i roli Polaków w Unii.
Nie ośmieszaj nas i zapomnij o szparagach.
Narracja typowa dla zaściankowego myślenia, tendencyjna.
Oczywiście, masz prawo napisać taki wiersz w zgodzie ze swoim światopoglądem. Tego w żaden sposób nie neguję. Po prostu trochę obiektywizmu przydałoby się... nie sądzisz?
Za warsztat 6, treść tendencyjna.
Serdecznie Cię pozdrawiam bez uśmiechu, ale szczerze!

"Będziesz dzielny i przydatny.
Spec do walki z kafelkami.
Do szparagów akuratny
i opieki nad starcami."
Po odzyskaniu niepodległości, Polska była biedna, przeludniona i gospodarka dopiero zaczęła się rozwijać. Wtedy zaczęła się emigracja zarobkowa i trwa do dzisiaj. Niestety,
teraz jeszcze gorzej. Dają w zastaw (sami swoi) jak zloty łańcuszek w lombardzie. 6/5 Serdeczności

też mi się nie podoba
polityka tych u żłoba
pozdrawiam

Niestety są ludzie ceniący mieć -
nie zważając na zasady moralne.
Ślę moc serdecznych pozdrowień:)

Sprzedać własne miejsce za błysk i cudze obietnice to jak oddać duszę za pełny talerz i święty spokój.
Mój kraj nie jest na wynajem – nawet za dopłatą.
6/5

Bardzo smutna refleksja :(