Twoje Wiersze - ALIMENTY ROZWIEDZIONYCH WIERSZY

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

17 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Jastrz

2025-08-09

Oczywiście - wiersze się z nami rozstają. Jednak nie porównałbym tego do rozwodu. Raczej do odchodzenia dzieci od rodziców na swoje.

sturecki

2025-08-09

No właśnie – wiersz się nie rozwodzi, tylko wyprowadza.
A potem czasem wpada w odwiedziny, żeby przypomnieć, skąd wyszedł.
Pozdrawiam.

Naja

2025-08-08

Prędzej, czy później do nich zaglądamy i płyniemy z nurtem wspomnień...
Pozdrawiam serdecznie 🌞

sturecki

2025-08-09

No tak – a czasem ten nurt niesie jak rzeka, a czasem kręci w miejscu jak woda w szklance.
Pozdrawiam.

Motylek78

2025-08-08

i tak sobie siedzą w szufladzie nieznane
może kiedyś zobaczą światło świata kochane....
fajny ciekawy wiersz
Pozdrawiam serdecznie 💙🦋

sturecki

2025-08-08

No właśnie – jeden zobaczy okno, drugi kratę, a trzeci tylko brudną szybę.

Motylek78

2025-08-08

zależy jak na to patrzeć
wszystko zależy od podejścia czytelnika
w oczach niektórych można ujrzeć przestrzeń

sturecki

2025-08-08

Dzięki – a te z szuflady niech siedzą, aż same zaczną pukać, że chcą na wolność, choć owa swoboda to nic innego jak czytelnicze dyby.
Pozdrawiam.

JoViSkA

2025-08-08

Prędzej czy później wszystkie opuszczą szufladę i pójdą w świat...
tylko nie wiem o co chodzi z tymi alimentami...kto komu i dlaczego ?
Pozdrawiam Stasiu :)

sturecki

2025-08-08

No tak – komentarz to raczej napiwek, a nie alimenty.
I bywa, że większy niż rachunek za cały wiersz.

JoViSkA

2025-08-08

Ja to widzę inaczej...komentarze, to nagroda za włożony trud w tworzenie poezji...w życiu bym tego nie skojarzyła z alimentami...bo alimenty są obowiązkowe, a komentarze nie...:)

sturecki

2025-08-08

To proste – jak wiersz pójdzie w świat, to autor płaci komentarzami, a czytelnik czasem oddaje wzruszeniem. Taki obieg zamknięty.
Dobrego wieczoru i nocy.

Elżbieta

2025-08-08

Wiersze są jak "nasze dzieci", a z nimi się nie rozwodzimy, uznajemy, że nie wszystkie są takie jak marzyliśmy, ale są nasze, zawierają , nas, cząstkę energii wydatkowanej na ich stworzenie. NIE, dla rozwodu!😉
Pozdrawiam serdecznie, Staszku, z uśmiechem:))⭐

sturecki

2025-08-09

Dokładnie – wiersz może być krnąbrny albo nie w naszym guście, ale i tak nosi nasze nazwisko. A z własnym dzieckiem się przecież nie zrywa kontaktu.
Dziękuję.

Monika Larn

2025-08-08

Wiersz skończony i kompletny, to wiersz, który ma prawo odejść na swoje. A nawet powinien :) A co do alimentów, to nie wiem, w którą stronę to działa i kto komu płaci :) Pozdrawiam.

sturecki

2025-08-08

Ja to widzę tak – autor płaci weną, wiersz oddaje odsetki w czytelnikach.
Jak dobrze pójdzie, to wszyscy są na plus.
Dziękuję.

Kinga

2025-08-08

Jak zwykle u Ciebie Staszku , świetny pomysł na temat i równie świetna jego realizacja :)
Pozdrawiam :)

sturecki

2025-08-08

Dzięki, ale wiesz – pomysł sam przyszedł, ja tylko otworzyłem drzwi i podałem mu kartkę, a potem ... wstawiłem na forum.

LydiaDel

2025-08-08

Tylko kto i komu ma alimenty płacić?
Wiersz opublikowany jest jak po rozwodzie. "Sąd" go ostro oceni i nawet nie dopuści autora do słowa. Będzie rozszarpywać, roztrząsać, na czynniki pierwsze rozdzielać i będzie szukać 'dziury w całym'.
Do takiego wiersza masz małe prawa, bo tylko "prawo do obecności w szufladzie pamięci". 6/5 nie z powinności, lecz z upodobania. Serdeczności

sturecki

2025-08-08

No właśnie – po publikacji to już wiersz ma wolność, a autor tylko prawo patrzeć, co z nim robią.
I czasem lepiej nie zaglądać, żeby się nie denerwować alimentami w komentarzach.
A teraz odgapiam ... Serdeczności.

ksantypa

2025-08-08

Ciekawa metafora posłużyła autorowi do odniesienia się do dawnej twórczości.
Co myślisz o zmianie "rozpadło nas" na "rozbiło nas" ? Pozdrawiam:)

sturecki

2025-08-08

Rozbiło nas” brzmi ostrzej i bardziej w punkt – jak szkło na kawałki.
„Rozpadło” jest łagodniejsze, trochę jak kruszenie się w rękach.
Pozostaję przy swoim, bo to pewien proces, a nie nagły, jednorazowy cios.
Dziękuję merytorycznie i pozdrawiam podobnie.

Marek Żak

2025-08-08

Żyją własnym życiem, jak dzieci i fajnie, jak rosną bez rodziców, ale są takie, które stworzyłeś i nie urosły, ale zawsze pozostaną częścią Ciebie.
Pozdrawiam

sturecki

2025-08-08

No tak, są i takie – jedne idą w świat na własnych nogach, a inne zostają w domu i grzeją miejsce przy biurku. I też są potrzebne.
Udanego dnia.

Krystek

2025-08-08

Wiersze cierpliwie czekają na
Twoją korektę i danie nowego
życia.
Ślę moc serdecznych pozdrowień
z uśmiechem radosnym:)

sturecki

2025-08-08

Czekają, czekają – a potem się dziwią, że po poprawkach mają inne imię.
Pozdrawiam z uśmiechem, żeby im się milej czekało.

Odyseusz62

2025-08-08

Tak to fakt niektóre wiersze żyją swoim życiem nie liczą się z autora intecją, wszystko zależy od tego kto je przeczyta.
Pozdrawiam.

sturecki

2025-08-08

Zapamiętaj, bo jak się wierszowi jedna dusza znudzi, to druga go jeszcze podtrzyma przy życiu.

Odyseusz62

2025-08-08

Wiersz ma więcej niż jedną duszę
.............. zapamiętać to muszę.

sturecki

2025-08-08

Masz rację – autor pisze jedno, a czytelnik i tak zrobi z tego swoją historię.
I dobrze, bo wtedy wiersz ma więcej niż jedną duszę.
Udanego dnia.

legenda

2025-08-08

Warto analizować te zapomniane wiersze pozdrawiam:)6/5

sturecki

2025-08-08

Jasne – czasem w starym wierszu więcej życia niż w świeżym.
Pozdrawiam na pełny gwizdek, z pełną parą.

andrew

2025-08-08

Jak dzieci gdy wyfruną
mają swoje życie.
To powinno cieszyć.
W szufladzie zbyt smutno.

Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

sturecki

2025-08-08

Wiersze też się nie hoduje na zapas w ciemnej szufladzie.
Niech latają, najwyżej – może któryś zgłodnieje i wróci po dokładkę.
Udanego dnia.

jolka

2025-08-08

Są samodzielne i przypominają o tym..A wdzięczność ?Nie okazują jej,zadowolone,że wyrwały się spod kurateli.Po latach spotkania będą cieplejsze.Wiadomo,że okazywanie wdzięczności nie należy do przyjemności.

sturecki

2025-08-08

No tak ... wiersze po rozwodzie to trochę jak dzieci w wieku buntu: cieszą się wolnością, ale nie przyślą nawet kartki na święta. Dopiero po latach mogą zapukać … i wtedy człowiek się dziwi, że jeszcze pamiętają adres.
Dobrego dnia.

Stukacz^(*)

2025-08-08

mistrz metafor 5/6

sturecki

2025-08-08

Spokojnie – jak zacznie pachnieć, to znaczy, że już się piecze.
A wtedy trzeba tylko pilnować, żeby nie przypalić.

Stukacz^(*)

2025-08-08

Właśnie samo wyjdzie, też tak myślę, może niedługo czuć zacznę.

sturecki

2025-08-08

To jak z jajecznicą – najpierw parę razy przypalisz, aż w końcu wyjdzie jak trzeba. A potem już samo się sypie … i metafory też. Nie zastanawiam się ... pewnie mam to we krwi.

Stukacz^(*)

2025-08-08

Tak się zastanawiam, jak się tego wyuczyć. Sypiesz jedną za drugą, a to proste nie jest nawet jedną stworzyć - jak dla mnie.
Pozdrawiam

sturecki

2025-08-08

Mam jeszcze niejedną w zapasie, żeby Cię zaskoczyć.
Pozdrawiam.

Waldi1

2025-08-08

tak bywa ... że się mieszka blisko siebie i dobrze jest rozmawiać … będąc elastycznym ...jak coś jest nieczytelne warto zapytań metaforą co ona chce przez to powiedzieć … kto pyta nie błądzi po wersach życia … wypada częściej zajrzeć ...bo to ma sens … a milczenie dobija … słowa można przelewać byle nie w próżnię …a sumienie będzie czyste ...jak kropla ze źródełka …kopertę warto podać do ręki ..a usłysz słowo dziękuję … tak zdobywając szacunek … ten ktoś czytając poruszy swoje zmysły … przekazując szeptem dalej … bez zapłaty ...wtedy będziesz zapamiętany … bo głos Twój zostanie na zawsze w sercu … wiersze nie mogą rozwieść … bo będą urwane wersy i się pogubią w przestrzeni życia …

sturecki

2025-08-08

Pięknie to napisałeś ... wiersze, tak jak ludzie, potrzebują obecności, a nie tylko istnienia. Milczenie potrafi zabić sens szybciej niż krytyka, a jedno „dziękuję” potrafi przedłużyć życie wersom o całe lata. I masz rację ... rozwód z wierszem to już tylko cisza i brak puenty.
Miłego dnia.