Już od dawna dokładnie to przeżyć chciałem

z rzadka to dostaję, ale byliśmy jednym ciałem

przez tę chwil parę, które dla mnie były chwilą zakochania

bo już to poznałem, gdy usiadłaś cicho na kolanach



To takie wspaniałe było - w jednej chwili ożyć!

To jak motyle ze zdwojoną siłą chciały się mnożyć

porównałbym do chwili, którą mam tutaj w swych marzeniach

że mnie całujesz coraz bardziej, i mówisz do ucha na przemian

jak mnie po prostu pragniesz, lecz wiemy że to nie jest sposób

by przewracać z tego powodu koleje losu

dlatego podchodzisz bezsłownie i się wpatrujesz we mnie

a ja powoli, lecz mocno Cię dotknę na którejś przerwie



Hamując się ledwie, będę za Tobą kroczył

pozwalając sobie przez dzień na patrzenie Ci w oczy

bo dobrze wiem, że każdy kolejny buziak byłby tym słodszy

im więcej w tym pierwszym byłoby szczęścia i rozkoszy



Lecz jeżeli chcesz to możemy się na to zdobyć

przecież nie o nas tu chodzi - po prostu nadmierny koloryt

tego buziaka ozdoby, w kontrze zawstydzi Twe dzieci z czasem

a im potrzebny jest ojciec, który się nie mści na mnie



Szukając winnego, pojawi się we mnie przeszkoda

a ja nie umiem nic innego, oprócz tego że kocham

dlatego całować i ubóstwiać się można w naszych głowach

ukrywając przed sobą to co dnia w półsłówkach i słowach



Jesteś jedyną kobietą wśród wszystkich na powierzchni globu

dla której rzucę używki, i zlikwiduje pomór

Jednakże los się na Nas zemścił, więc zostań w swym domu

razem z mężem i dziećmi - lub się po prostu sklonuj ;)



...



Tą zwrotkę piszę po czasie od tego wiersza i buziaka

udało mi się odnaleźć poniekąd - streszczam, by tu móc nazwać

tą chwilę, o której ukradkiem wśród godzin z Tobą marzyłem

buziak ten w dniu mych urodzin już mi na zawsze da siłę...



Skarbie chcąc Cię wzruszyć, kluczyć nie będę

ale zechciej swe dzieci uczyć tu dziś bezwzględnie

jak być dobrym człowiekiem - i proszę, w nich bądź zakochana codziennie

a nie we mnie, bo w sobie noszę miłość na kolanach do Ciebie



Po to by ją w sobie pielęgnować ze zdwojoną siłą

bo utracona przez schemat miłość wzbudza tylko litość

a ja chcę mieć dobre wspomnienia bez udziału osób trzecich

którzy chcą ciągle w sobie coś zmieniać - przedkładając to na dzieci



Nie wiem i nie chcę wiedzieć czy tak będzie z Tobą

ja po prostu czasem marzę że kiedyś wyznasz siedząc obok

że nie na darmo czekałem, mówiąc mi to w twarz nazajutrz

jak ponad to wszystko co było schematem, mnie kochasz na zabój



...



Pisząc o tym, odpowiadam sam przed sobą po prostu

że się zwyczajnie nie nadaję do budowania związku

zatem mam ten przywilej do wyciągnięcia z tego wniosku;

Nie wchodząc w związki, pielęgnuję w sobie miłość na swój sposób



Ja znów w opór dzień po dniu w roli obserwatora

również wobec siebie - ominę odwet raz po raz

gdy tylko zobaczę pary działające w zemście

że "nie jestem taki, jaki obiecywałem że będę..."