Twoje Wiersze - kołysz za nic

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

5 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Waldi1

2024-12-21

miłość nie lubi gdy mówi się o gruszkach na wierzbie ... bo ona jest jak r\promień słońca ...który uleczy każde serce ... i czort nie spojrzy nigdy na nią ... bo z niego fałszem jedzie na odległość ... pozdrawiam serdecznie ...

Groschek^(*)

2024-12-22

Dziękuję i pozdrawiam też, ale ja, kochając ciągle czuję gdzieś za plecami ciemną moc, która z ogromną radością chciałaby mi ją nie tylko zabrać, ale żebym na tym wydarzeniu się zakończył..

Moona@

2024-12-20

Rozczytywanie Twoich myśli jest dla mnie siermiężne.
Skupienie na wagonikach i w moim odczuciu bardzo zawiła treść nie sprzyja zrozumieniu przekazu, który jak podejrzewam jest w zamyśle. Ja jednak nie potrafię go odkryć.
Może jestem zbyt zamknięta.
Pozdrawiam

Odyseusz62

2024-12-24

To wiele tłumaczy, byle się nie pogłębiało.

Groschek^(*)

2024-12-22

Wagoniki to jakaś moja dziwna forma autyzmu - wiersz wtedy dopiero jest gotowy, jeśli nic z niego nie "wystaje". Z początku kariery jeszcze tego nie miałem - gdzieś po kilku miesiącach się narodziło i.. zostało na zawsze. Co ciekawe - są dni, te piszę "od ręki" prostokątnie, w ogóle się nad tym nie zastanawiając, ale zdarza się też, że następujące po sobie linijki mimo pasowania sylab różnią się 2x długością. A wtedy zaczynam b. cierpieć.. :-/
Nie potrafię tego wytłumaczyć.

Annna2

2024-12-20

Bo kocha się zawsze za nic- ale to nieprawda.
Kocha się zawsze za za coś i pomimo wszystko.
Pokochać zalety- zaakceptować wady- to już coś.
A miłość do dziecka jest bezwarunkowa
5/6

Groschek^(*)

2024-12-22

Czyli nie, ale jednak tak.. Samej najlepiej do wszystkiego dość i tu właśnie to opisujesz. Kochać to gdzieś w środku i nawet jeśli chciałoby się tego pozbyć - jest to na zawsze ukryte w nas. No cóż - myślę, że tak jest lepiej. :-)

Odyseusz62

2024-12-20

Szkoda oczu.

Odyseusz62

2024-12-23

Jak zaczniesz pisać sercem, na pewno przeczytam.

Groschek^(*)

2024-12-22

To może zacznij czytać sercem. Dziękuję za szczerość. Pzdr.!

Monia

2024-12-20

Nietuzinkowo pozdrawiam serdecznie ;)

Groschek^(*)

2024-12-22

Myślę, że każdy ma swój styl: są ale jeszcze punkty i aprobatą, a mało kto chce odp. tylko trzem osobom. Ja na przykład dzisiaj - odpowiadam, zamiast pisać. :-)

sturecki

2024-12-20

Jak zwykle u Ciebie, jest to abstrakcyjna gra obrazów i emocji, które zdają się unosić pomiędzy marzeniami, rzeczywistością i ulotnymi chwilami życia.
Kolorowe dłonie słońca i księżyc, który nie składa ukłonów, symbolizują niezależność i piękno, które nie poddają się ciemnym siłom. Zaniedbane sanki i wieczory przeplatające się z ranem tworzą nostalgiczne obrazy utraconej beztroski i zmienności losu.
Miłość, choć nieuchwytna i kapryśna, pozostaje jedynym pewnym elementem, który, jak lont, może zapalić spokój w codziennej szarzyźnie bałaganu. To wiersz o ulotności chwili, który zaskakuje tajemniczą nutą słów i obrazów, które zawierają wersy.

sturecki

2024-12-22

Płonący lont z obydwu stron to jak iskra, która mimo czasu i rozstania potrafi rozpalić coś nowego, choćby na moment. Czas przed i po rozstaniu zmienia perspektywę, ale jeśli sznureczek wciąż płonie, to znak, że coś istotnego wciąż trwa. Twoje przemyślenia są jak kawałek tego płonącego sznura, który oświetla temat miłości na nowo.

Groschek^(*)

2024-12-22

łut miłości lont znających - jest taki moment, że udało się już 1 do siebie powrócić, zna się czas przed i po rozstaniu i płonący z obydwu stron sznureczek; jeśli miałbym się z jedną kwestią nie zgodzić to byłaby właśnie ta. :-)
Dziękuję za Twój wkład. Pzdr.!