O mój Boże, tak mi przykro.
Przeszłam przez to dokładnie rok temu.
Pozdrawiam Cię i życzę siły.

Dziękuję Małgosiu , nie było mnie bo chorowałam na Covid.
W związku z tym mam wiele zaległości. Proszę o cierpliwość i pozdrawiam serdecznie Irena

Nic bardziej nie rani, jak zdrada kogoś, kogo się kocha.
Zwykle doprowadza to do definitywnego rozpadu związku.
Czasem następuje przebaczenie, ale czy jest ono oznaką słabości, czy mocy?
Czy da się uratować cokolwiek?
Wiele pytań, a każde życie niesie inne odpowiedzi.
Dobrze Cię widzieć Irenko

Dziękuję.
Pozdrawiam

Każde zdarzenie ma sens, o ile potrafimy z niego wyciągnąć wnioski :)
Pozdrawiam

Wszyscy "udziałowcy" zostają poranieni, nawet, jak nie mają tej świadomości początkowo.
Ale wiesz, dzisiaj jest modna elastyczność, może niechęć do trójkątów to anachronizm i dziaderstwo ;)
Pozdrawiam słonecznie, bo u mnie Słońce obudziło się i od razu mi raźniej :)

... a może wiosna trwa całe życie :))

Z tym nabieraniem doświadczenia - no nie wiem...
Ale masz rację - dom buduje się na skale. Co komu innemu zaszkodzi, innych może wzmocnić - nawet niewierność może być nauką na przyszłość - czego unikać - i dla tego kto zdradził i dla zdradzonego.
Jedno jest pewne, bez miłości i chęci po obu stronach - szanse na uratowanie tego, co było fundamentem - niewielkie

Nie ma prostych odpowiedzi. Pewnie każda z nas nie wie, jakby zachowała się w takiej sytuacji. Słowa Wisławy Szymborskiej: „Tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono” zawierają najwięcej prawdy.

Sama widzisz, tyle pytań, ile związków. I każdy musi receptę na dalsze życie wypisać sam. Według własnych zasad, poczucia obowiązku i /lub winy, priorytetów i całego bagażu emocjonalnego. Czy najłatwiej odejść? Tutaj mam wątpliwości. Jedni zmieniają partnerów jak przysłowiowe rękawiczki, inni tkwią w toksycznych związkach bez perspektyw. Ech, życie, życie.

Ale jest różnica, czy to jedna "chwila zapomnienia", czy romans trwający wiele miesięcy lub nawet lat. Bo wtedy tkana jest misterna intryga, życie w zakłamaniu. Pytanie tylko, czy ta zdradzana jest tak naiwna, czy zaślepiona... A może tak pochłonięta własnym życiem, że już nic nie widzi. Może ich życie stało się fikcją zanim doszło do zdrady?

Najmniej w tym całym ambarasie chodzi o fizyczność, doskonale o tym wiemy. To możemy potraktować, jak zbyt długie uściśnięcie ręki ;-). Chodzi o prawdę. A tutaj – uważam - nie ma kompromisów. Jeśli przychodzi osóbka i mówi – wybacz, zdradziłem/łam, to mówi prawdę. Bolesną, ale prawdę. Mogę popracować nad związkiem, dać drugą szansę. Jeśli jednak „z miasta” dowiaduję się o trwającej już od jakiegoś czasu zdradzie, to przepraszam bardzo, ale nie ma wybacz. Tutaj na prawdę i zaufanie nie ma miejsca, bo nigdy nie było. Ale to jest moje zdanie, w takiej sytuacji każdy musi słuchać przede wszystkim siebie, więc rozwiązań – myślę - jest wiele.

To prawda nie ma większego okrucieństwa.
Czasem bywa efektem zwykłej chęci zaspokojenia miłości własnej, znużenia codziennością związku, "sprawdzenia się" czy jeszcze jestem pociągający/a dla innych, ale czasem to wypadkowa wielu okoliczności. I nie usprawiedliwiam tych, którzy zdradzają, ale niektórzy mają po prostu słaby charakter.
Wierzę w możliwość przemiany. Znam takie przypadki, że potrafili wyciągnąć wnioski i naprawić relację. Czy to będzie na trwałe - tego nie wiem i oni pewnie też nie.
A co do zaufania, to jest jak gliniane naczynie - raz potłuczone nigdy nie będzie takie samo, choćby nie wiem, jak klejone. Ale odejście jest najprostszym rozwiązaniem, choć nie mówię, że zawsze najłatwiejszym. Ale mz budowanie czegoś trwałego wiąże się z różnymi ryzykami i do nas tylko należy wybór, co jest ważniejszą wartością i na co stawiamy. W życiu prawdziwym nie ma łatwych odpowiedzi.

Lubię Twoje refleksje, one dużo też mówią o Tobie:)

Przynajmniej nauka na przyszłość.
Bywa, że zdrada staje się katharsis małżeństwa, jeśli ono ocaleje.
Ale ból pozostanie zapewne.
:)

Zdrada bywa przyczyną dramatów. Moim zdaniem rani wszystkich bohaterów jej historii. "Ta trzecią" nazywa się kochankę, ale tak naprawdę jest nią żona, czy tam inna zdradzana.
Życie pisze różne scenariusze.
Pozdrawiam Marku i oczywiście poczytam.