X
Sentymenty
sonet
2024-07-20 11:49
W tych wnętrzach hula żal i cień.
Wlot czasem wpuści tęsknotę,
co zrywa z pajęczyn cnotę.
Krew w cwale boi się czczych ziem.
Strach suszy dziurawe kły.
Z orbów sobowtór wybranki.
Trwa chwilę, póki przepadnie
w ścisku panoszącej się mgły.
Nad zwidem błąka się echo.
Kto został? Może ktoś jeszcze
schował się przed tnącą kreską?
Wróci w błysku, tęsknym wierszu.
Wnet głazy w komorach zmiękną.
Wsłuchaj się w te roje szeptów.
Wlot czasem wpuści tęsknotę,
co zrywa z pajęczyn cnotę.
Krew w cwale boi się czczych ziem.
Strach suszy dziurawe kły.
Z orbów sobowtór wybranki.
Trwa chwilę, póki przepadnie
w ścisku panoszącej się mgły.
Nad zwidem błąka się echo.
Kto został? Może ktoś jeszcze
schował się przed tnącą kreską?
Wróci w błysku, tęsknym wierszu.
Wnet głazy w komorach zmiękną.
Wsłuchaj się w te roje szeptów.
