Podobno wszystkie wiersze są religijne (gdzieś trafione na takie zdanie. Zdaje się przy okazji jakiegoś wykładu o Wojaczku), jednak niebanalne wiersze w tej tematyce to rzadkość. Twój do nich należy.
Pozdrawiam

Jest w tym pewna tajemniczość,
Jest poruszanie ciekawych kwestii
Nic na szybko, do przetrawiania

Podoba mi się takie pisanie
Nie kopiujesz
Pozdrowienia :)

Przeczytałem cały Twój cykl wierszy, a od wczoraj dumałem nad całokształtem. Najpierw wyrażam moje uznanie dla Twojego talentu poetyckiego. Wiersze są świetne: każdy z osobna i wszystkie razem jako cykl. Wydaje mi się, że właśnie jako ta całość przekazu uwydatniona zostaje wartość tej poezji. Zgadzam się więc tutaj z Michałem, że zasługiwałaby ta twórczość na druk.
Kilka słów o cyklu. Zdaje się, że poetyckie traktaty wprowadzają czytelnika w klimat "powszechności" zagadnienia życia. Natomiast życie jest tak bardzo rozległym tematem, że samo przez się domaga się uszczegółowienia w dyskurskie. Stąd właśnie – jak sądzę – kolejne "exempla" poetyckie. One bowiem wskazały na temat przewodni całości , czyli na prostotę tudzież prostotę życia.
Hasło, które sam podsuwaleś czytelnikom pod rozwagę w przypisie: "prosty chłop", zachęcała do wejścia w temat, by przekroczyć własne bariery. Szczególnie te skłaniające do szybkich osadów. Jeszcze w mentalności polskiej pokutuje, czy to w literaturze, czy w potocznym języku – utożsamianie "prostego chlopa" z "głupim chłopem". Co oczywiście jest bardzo krzywdzącym uproszczeniem myślenia. Sądzę, że doskonale swoimi wierszami złamałeś ten stereotyp. Poprowadziłeś czytelnika od sprawy tak oczywistej i podstawowej w tematyce chłopskiego życia, jakim jest wartość ziemii, aż po próg wieczności, a więc wartość duchową. Od ciała do ducha. Od ziemi do Nieba. Od życia do życia. Cały więc Twój cykl można by uznać za mini wykład o życiu duchowym człowieka, który żyję podług ewangelicznego wskazania:"Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie." (Mt 5,3) Bycie "ubogim w duchu" jest tu synonimem życia w prostocie. To jest z kolei cnotą. Prostota jest cnotą, którą warto wnzycou posiąść.
Jeśli chodzi o szczegóły konkretnych wierszy, to jest ich bardzo dużo, a kilka też widziałem, że zostało zauważonych, choć o tak sądzę, że za mało. Być może te teksty dojrzewa jeszcze kiedyś do podjęcia dyskusji w realu z jakąś grupą Twoich czytelników. Trzymam za to kciuki.
Moim skromnym zdaniem najlepszym wierszem z cyklu było "Exemplum gehenny". Ostatni wiersz, ten powyżej, również jest bardzo ciekawy, choć zaczynając czytać, myślałem, że skończy się nieco inaczej, tzn. bardziej dosadnie. Nie zmienia to jednak jego wartości. Natomiast zmusza do głębszych poszukiwań w sobie odpowiedzi na pytanie zadane w tekście (choć bez znaku zapytania).
Całość wystylizowałeś na nieco chłopski język. To wspomaga przekaz. Dobrze też, że nie rozwlekłeś niepotrzebnie tego cyklu na wiele kolejnych wierszy, bo mógłby się zgubić sens przekazu. Czasem mniej znaczy więcej, jak widać.
Ogólnie Twoja twórczość zmusza do myślenia i poszukiwania w sobie chceci zrozumienia świata z perspektywy, która jest trudna do uchwycenia. Czasem mam wrażenie, że opisujesz rzeczywistość znaną wszystkim patrząc na nią z zupełnie innego wymiaru poznawczego. To jest plus, ale też wyzwanie, żeby nie znów zbyt mocno skomplikować językowo tekst.
Dobrze, że jesteś. Dobrze, że pisujesz. Dobra robota! Pozdrawiam Cię serdecznie. Hej ho+ 😊🙋‍♂️

Świetny wiersz, tak jak poprzednie.
Pozdrawiam serdecznie :)

OMG!<3

Interesująco o zakończeniu żywota " prostego chłopa". Prędzej czy później dla każdego będzie wykopany taki dół w formie prostokąta, ale czy będą ronione do niego łzy, to już inna historia...Co w tym Królestwie zastaniemy...póżniej się dowiemy...może nowe życie i cykl zacznie się od nowa....a może coś co sięnawet filozofom nie śniło...Podoba mi się ten cykl nasączony filozoficznymi rozterkami. Bardzo ciekawie piszesz. Pozdrawiam :)

Świetny wiersz na zakończenie znakomitego cyklu!!!
Pozdrowienia dla Was serdeczne :)

... i tak się dopełniło!
Piękne zakończenie:)) 5/6
Serdecznie pozdrawiam)🌟

Dzisiaj nie każdy chłop jest uparcie prosty.... w twoim wierszu sens jest wyrazisty jak tradycja kromki chleba i rosół w niedziele...podoba mi się pozdrawiam.

Wielkie brawa. Genialny cykl, wart wydania w druku. Podziwiam.
Zakończyłeś cykl moim zdaniem najpiękniejszym wierszem. Tym samym uczciłeś pracę chłopa i złożyłeś należyty hołd prostemu człowiekowi, którego życie opiera się na najważniejszych wartościach.
O tym się nie śniło filozofom.
Pozdrawiam serdecznie Krzysztofie.