X
Nocne cienie
sonet
2025-04-27 09:37
Ostatni sonet z cyklu pory dnia
Ciemność spowiła drzew bujne korony
gwiazdy na niebie gdzieś w obłokach drzemią,
jedynie księżyc ciszą zachwycony
majestatycznie płynie ponad ziemią.
W ciszy objęciach bezkresne zagony,
wiatr sny ulotne misternie przeplata,
a noc się staje świadkiem tajemnicy
między serc biciem a pulsem wszechświata.
W nocy objęciach pod skrzydłami nieba
drzemie przyroda jednym wspólnym tchnieniem…
Powiedz człowieku, co ci jeszcze trzeba
gdy śnisz o szczęściu pod gwiezdnym sklepieniem?
Masz przecież ciszę, co koi zmęczenie
i wiatr, co niesie wieczyste westchnienie.
gwiazdy na niebie gdzieś w obłokach drzemią,
jedynie księżyc ciszą zachwycony
majestatycznie płynie ponad ziemią.
W ciszy objęciach bezkresne zagony,
wiatr sny ulotne misternie przeplata,
a noc się staje świadkiem tajemnicy
między serc biciem a pulsem wszechświata.
W nocy objęciach pod skrzydłami nieba
drzemie przyroda jednym wspólnym tchnieniem…
Powiedz człowieku, co ci jeszcze trzeba
gdy śnisz o szczęściu pod gwiezdnym sklepieniem?
Masz przecież ciszę, co koi zmęczenie
i wiatr, co niesie wieczyste westchnienie.
