X
Spotkanie
biały (bez rymów)
2020-09-18 05:54
Gdy usiadłeś obok mnie
ledwie mogłem Cię dostrzec.
Mówiłem, a Ty pochylałeś się
w pustkę, która świeciła
bladą aurą wokół twojej głowy,
jakbyś opierał się o poduchę
wywleczoną z jakieś sennej
baśniowej komnaty. W dwóch
wszechświatach siedzieliśmy,
więc nie kleiła się rozmowa.
Na koniec widać było z Ciebie
tylko prześwitujący obłok
w kształcie postaci. Gdy wychodziłeś,
nie zdążyłem otworzyć drzwi.
Wpatrzony w pustą przestrzeń
po Tobie, nie mogłem uwierzyć,
że kiedyś całe noce gadaliśmy
jak wariaci, na jakieś stancji
studenckiej, tak smutno zimnej,
że tylko rozmowa dawała żar,
bo akurat kasy nie było na coś
do wypicia na rozgrzewkę.
ledwie mogłem Cię dostrzec.
Mówiłem, a Ty pochylałeś się
w pustkę, która świeciła
bladą aurą wokół twojej głowy,
jakbyś opierał się o poduchę
wywleczoną z jakieś sennej
baśniowej komnaty. W dwóch
wszechświatach siedzieliśmy,
więc nie kleiła się rozmowa.
Na koniec widać było z Ciebie
tylko prześwitujący obłok
w kształcie postaci. Gdy wychodziłeś,
nie zdążyłem otworzyć drzwi.
Wpatrzony w pustą przestrzeń
po Tobie, nie mogłem uwierzyć,
że kiedyś całe noce gadaliśmy
jak wariaci, na jakieś stancji
studenckiej, tak smutno zimnej,
że tylko rozmowa dawała żar,
bo akurat kasy nie było na coś
do wypicia na rozgrzewkę.
Ocena wiersza
Wiersz nie został jeszcze oceniony.
Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.
Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.
Komentarze
Kolor wiersza: zielony
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
LidiaM-9
2020-09-18
Kto właściwie jest winien? Czas? Przyjaciel? Ktoś trzeci? Pytania pozostają bez odpowiedzi ...
2020-09-18
Ten wiersz jest konstatacją faktów. Nie oskarża tylko zasmuca się nad sytuacją. Jesteśmy wyspami nawet gdy czasami udaje się osiągnąć jakiś rodzaj wspólnoty. Dziękuję za komentarz.
BardzoBardzo
2020-09-18
Piękny bez dwóch zdań, widocznie to był dla Ciebie ktoś ważny(w sensie osobistym).
A teraz rozpłynął się w tej pustce tak szybko.
Ciekawe czy on może o Tobie powiedzieć coś podobnego. Stoicie na dwu pomostach ale który z was przy trapie a który na molo?
Może jest nadal coś co grzało was na tamtej stancji?
A teraz rozpłynął się w tej pustce tak szybko.
Ciekawe czy on może o Tobie powiedzieć coś podobnego. Stoicie na dwu pomostach ale który z was przy trapie a który na molo?
Może jest nadal coś co grzało was na tamtej stancji?
2020-09-18
Co do oddalania i zbliżania to że smutkiem przyznam rację.
A to z tym przepuszczaniem to aż Ci zazdroszczę i mam cichą nadzieję podłapać to od Ciebie z biegiem czasu :)
A to z tym przepuszczaniem to aż Ci zazdroszczę i mam cichą nadzieję podłapać to od Ciebie z biegiem czasu :)
2020-09-18
Oddalanie się od siebie to niestety trochę bardziej częste zjawisko niż zbliżanie się. Wystarczy wyciągnąć średnią na przykład z typowych małżeństw. Ratuje mnie "przepuszczanie" tych smutnych doświadczeń przez swoja poetykę.
konvalove
2020-09-18
Ależ smutny wiersz! Niestety częste zjawisko, gdy przyjaźnie rozpadają się - odnosząc się do Twojego wiersza - ot tak. Bo ktoś już sobą wylądował na innej planecie, i nie zabrał dwóch biletów w tę podróż, tylko jeden. I już nie nadają na tych samych falach, a po przeszłej przyjaźni zostały tylko te wspomnienia rozmów o wszystkim. Przykre, ale życiowe.
Pozdrawiam, Kornel!
Pozdrawiam, Kornel!
2020-09-18
Masz babo placek! Ostatnią rzeczą , którą chciałem osiągnąć tą rozmową jest podłamanie Ciebie. Wiesz , że od zasady zawsze są wyjątki i z pewnością się go doczekasz. Chciałem coś wymyśleć mądrzejszego , ale nie wyszło. :) Poeci maja dar większego wyczucia człowieka i rzadziej powinni przeżywać rozczarowania. Więc skakanie z kwiatek powinno być chyba u nich rzadsze. Niestety ja chyba bardziej znam się na wierszach niż na ludziach.
2020-09-18
Nawet mnie bardziej nie załamuj, bo ja na tę swoją pierwszą prawdziwą przyjaźń, szczerą, na dobre i na złe i mimo wszystko wciąż czekam!
2020-09-18
Okres pierwszej młodości, naprawdę pierwszej, to czas przyjaźni, później rzadko powstają nowe przyjaźnie. Owszem mamy nowych znajomych, nawet bliskich, ale to nie to samo....
2020-09-18
A, to tak, to tutaj zgadzam się!
Niby codziennie można kogoś poznać, ale takie skakanie z kwiatka na kwiatek nawet w takich relacjach potrafi znużyć i wyssać z chęci do cna na długie lata.
Niby codziennie można kogoś poznać, ale takie skakanie z kwiatka na kwiatek nawet w takich relacjach potrafi znużyć i wyssać z chęci do cna na długie lata.
2020-09-18
Masz rację co do "kompana". Ja miałem na myśli, że zbiegiem lat wykruszają się znajomi i przyjaciele ze studiów, podwórka, szkoły itd... Jak zostaje jakiś "kompan" jest super.
2020-09-18
Myślę, że jeżeli odpowiedni "kompan" towarzyszy nam podczas życiowej wędrówki to ilość przebytych lat nie będzie miała tutaj znaczenia co do jakości rozmów.
2020-09-18
Prawdziwa rozmowa rzadkim jest ptakiem. Zdawkowe wymiany zdań są raczej normą i to łatwo osiągamy. Rozmowy przez duże "R" toczymy nieczęsto, I im więcej życia za nami, tym tych rozmów toczymy mniej. Pozdrawiam serdecznie.
TESSA
2020-09-18
zmieniamy się jak pory roku, ale oś pozostaje ta sama. może to zmęczenie materiału?
2020-09-18
Czasem droga, która przebywamy oddala nas bardziej od siebie , niż byśmy tego się spodziewali. To jeden z wielu moich wierszy, w których stosuję, coś w rodzaju "personalizmu", czyli mówię do swoich bohaterów jakby byli rozmówcami.
Autor poleca
Autor na ten moment nie promuje wierszy
Inne wiersze z tej samej kategorii
trudno mi
- Yaro
Pasji rzecz nieziemska
- Kati
Miłość
- anatomia motyla
*** (Gdy w moim zimnym kraju...)
- Kornel Passer
Dwa bieguny
- Mada44
Zapętlone minuty...
- TaniecDłoni
Napełniając serce
- Waldi1
Grzeczna dziewczynka nie mówi nie !
- Marzycielka2018
Imieniny Z. O. Ł. Z, Y
- Waldi1
pomiędzy słońcem a księżycem mnie mnie ten czas...
- naskraju*(*)
Inne wiersze tego autora
haiku ( przechodzę przez próg...)
O układaniu drewna
Tribute to Kalaparusha Maurice McIntyre
Mistrz Xu Yun schodzi z gór
*** (Dziś już nie przeoczę...)
Obrazki z dzieciństwa XIII
Mężczyzna w wieku 58 lat
Petrus Christus „Portret młodej dziewczyny”
***(Czasem...)
Na śmierć Przyjaciela
Czytanie Simone Weil pod figowcem
Drugi wiersz o muzyce Billa Evansa
W lesie
Konstandinos Kawafis (wersja II)
Pałac Dożów w czarnej dziurze
Pokaż mniej
x
Polityka plików cookies
Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.
Klauzula Informacyjna
Szanowni Użytkownicy
Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.
O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.
Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.
Czytaj treść polityki prywatności