Twoje Wiersze - Jeszcze raz o wierszach Aleksandra Wata

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

3 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

zbiwito

2022-08-02

niepamięć która leczy - kogo? - temu który odszedł lek już zbędny - niepamięć leczy zapominających czym prędzej bowiem pamięć niewygodą doskwiera
ale
leczy czy leczy naprawdę - (na NFZ czy prywatnie, chciałoby się zakpić)
jeśli przyjąć że leczony jest, który pozostał przy życiu - nie da się naprawdę do końca wyleczyć - zapomnienie dziurawe jest nie do zacerowania. minione wraca niespodzianie

Kornel Passer

2022-08-03

Z pamięci składa się nasze ego. Na przykład w buddyzmie mocno podkreśla się, że to właśnie nasze roszczeniowe ego jest źródłem wszelkiego cierpienia. Niepamięć jest europejską odmianą Nirwany.

Afrodyta^(*)

2022-07-22

Bardzo dobra ostatnia strofa, wymowna, dla mnie wieloznaczna, niekoniecznie mówi o śmierci jako fizycznej zagładzie. Dla mnie to raczej próba poszukiwania czegoś, co daje wytchnienie, ukojenie, chęć odcięcia się, co "czasem leczy naprawdę", ale tylko czasem.

Kornel Passer

2022-07-22

Tak, to odcięcie się było dwuwymiarowe. Najpierw była poezja , właściwie niezrozumiała dla odbiorców, więc wrzucająca autora do swoistego kokonu, a potem przyszedł drugi wymiar, czyli samobójstwo ...

Monika Larn

2022-07-15

We wrażliwym umyśle zamkniętym w bólu jedynym oknem jest wiersz. Jestem pod wrażaniem tego przejmującego wiersza.
Pozdrawiam.

Kornel Passer

2022-07-15

Dzięki za wpis. mimo tego wersu z motto , śmiało można powiedzieć, że Wat miał dwa okna , którymi wyglądał poza swój ból fizyczny. Jeden to była jego żona Ola Watowa, drugi - twórczość. Ale pewnego dnia te okna okazały się niewystarczające ...

naskraju*^(*)

2022-07-15

Często tak bywa, że swój ból staramy ukryć przed innymi. Przyzwyczajamy się i żyjemy w symbiozie, czekając na skończenie wieczne. Ból ma różne oblicza i różne podłoże. U Wata był wynikiem choroby. W swoich czterech ścianach trawił powoli i się przyzwyczajał do niego. Dla wielu twórców ból był kanwą tworzenia wybitnych dzieł.

by szczelnie zabudować
widok na ból... jednak nie do końca, zabudował zewnętrznie, ale ten wewnętrzny przekładał na papier.

Cierpienie należało do podstawowych tematów powojennej twórczości Wata. Było ważnym elementem obok innych tematów egzystencjalnych.

Pozdrawiam