Twoje Wiersze - Struktura samotności

Struktura samotności

wolny

2025-07-25 15:08

Jestem źdźbłem — jednym z wielu
Rosnącym, korzeń przy korzeniu,
Oddychającym tą samą
wilgocią narodzin i żarem wojny.
Na pozór — jestem częścią tej łąki,
kroplą w zieleniości.

Głęboki
wdech
wróży w moim mitochondrium.

Celuloza układa się w komórkach
na kształt osamotnienia.
Ptactwo spoglądające z góry
nie dostrzega pojedynczych —
tylko falę, ruch, masę.

Lignina obnaża bezbronność,
staje się spoiwem nazwanym dojrzałością,
przesyca wskazaniami zmian
i ciągłego dążenia do perfekcyjności.

w y d e c h

autor

Nicotykanie^(*)

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

6 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Elżbieta

ponad pięć godzin temu

Źdźbło stanowi integraną jest częścią kępy, a ten łanu, analogia między jednostką i społeczeństwem jest tu czytelna. Bywa, że im liczniejsi jesteśmy, tym większe poczucie osamotnienia, choć mamy te same korzenie.
Na ile źdźbło ma poczucie, że jest? Zdarza się, że usycha jedno źródło, gdy pozostałe cieszą się zielonością. Może, było właśne, osamotnione?
Serdecznie pozdrawiam:)⭐

Monia

ponad pięć godzin temu

Metafory rodem z biologii bardzo nietuzinkowe pozdrawiam serdecznie 😉

samisen

ponad dwanaście godzin temu

Zaciekawił mnie Twój wiersz jako samotność strukturalna, która ogólnie jest mi bardzo bliska…
Twoja ‘Struktura samotności’ moim zdaniem na pozór ta sama, co krople rosy w przeliczeniu na bezbronne wdechy i wydechy wylanych łez, stają się ziemskim spoiwem w dążeniu do poczucia całkowitej jedności.
Pozdrawiam serdecznie :)

Odyseusz62

ponad dwanaście godzin temu

Też mnie zastanawia czy duszą się składa
z tych samych atomów co zielona trawa.
Pozdrawiam z gwiazdozbiorem.

Odyseusz62

ponad dwanaście godzin temu

..dusza..

rzabaprzezrz

ponad dwanaście godzin temu

Tak jest, pięknie to ujełaś. Ta samotność każdego pojedynczego człowieka przejawia się na rozmaitych płaszczyznach, i jest to z pewnością bardzo ciekawy temat poezji... Pozdrawiam ciepło 🌞❤️

sturecki

dzień temu

Na zewnątrz – wspólnota, zieloność, jedność z łąką. A w środku – cicha struktura samotności, która wie, że nawet źdźbło może się czuć oddzielnie.
6/5

Pokaż mniej

Logowanie

Struktura samotności

Ocena wiersza

Treść

Warsztat

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Autor poleca

Inne wiersze z tej samej kategorii

Inne wiersze tego autora

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji