Garść poetyckich przestróg
Kto krzykliwe wersy pisze,
ten je łatwo gubi w chmurze.
O SŁAWIE
Nie śpiesz po laury z wiatrem na głowie –
liść też fruwa, lecz ląduje w rowie.
O MĄDROŚCI
Nie każda mowa rozjaśnia mroki,
podobnie jak głupota ożywia zwłoki.
O WENIE
Nie ścigaj weny po nocach, szkoda biegania –
przyjdzie sama, gdy zasiądziesz do pisania.
O PRAWDZIE
Nie każda prawda smakuje na tacy –
lepiej ją trzymać w spiżarce dla pracy.
O PISANIU
Nie licz na rymy, że ci się same pojawią –
są jak gołębie – gdy dokarmisz, to się zjawią.