,latem na płocie przy warzywniku
aksamitne pomarańczowe nasturcje
ziewały półgębkiem nim utulił je sen
otwierały pyszczki po zachodzie
ożywione rześkim powietrzem

wiły się po szerokiej przestrzeni
poskręcane cienkie łodyżki
wychylały się kwiatostany
spod tarczowych zielonych
liści o przezroczystych żyłkach

zazdrosny księżyc współzawodniczył
z kwiatami o laur zwycięzcy
roztaczał złocistą łunę wokół pnączy
tworzył piękne barwy na palecie nocy

świtem na znak rozstania ginął w szarości
kropelki rosy rozświetlały ciemne plamki
skupione tuż przy kolorowych pręcikach

każda roślina posłuszna woli babci
mieniła się srebrzyście w słońcu
szczerym uśmiechem witała przechodnia
kuliste dalie odcinały się płomiennym
odcieniem o postrzępionych obwódkach

bogaty świat królestwa flory zaginął
porosły gęste chaszcze pełne badyli
zniknęły butelki wyznaczające klomby
jabłonie nie rodzą smakowitych jabłek
powstał nowy dom z betonu i szkła
nowoczesny bez powiewu świeżości
jakby stracił ojcowiznę

na zawsze zapamiętałam smak koszteli
zwisające asparagusy kwitnące kaktusy
egzotyczne drzewko z cierpką cytryną
odeszło w zaświaty

Bożena Joanna
Luty 2021