życie spędzamy w poczekalni
chcemy przedwcześnie dorosnąć
pełnoletni tęsknimy za dzieciństwem
nie cofniemy się wstecz w naszej galaktyce

snujemy marzenia o miłości
wierzymy w ideały
gdy sny zawodzą
łapiemy za klapę ostatniego
przedstawiciela męskiego gatunku
bez złotego krążka na palcu

z maturą i dyplomem w kieszeni
wchodzimy w dorosłość
czekamy na łut szczęścia
dobrą pracę
aby starczyło do pierwszego

porzucamy marzenia
codzienna materia
nie pozwala wznieść się w obłoki

stroimy się w modne szaty
chcemy dorównać standardom
na darmo
są lepsi od nas
tylko czy na pewno

w kręgach znajomości
czujemy się jak w zawieszeniu
one prowadzą na szczyty

pogardzamy pętlą
gubimy się w sieciach
niepewni jutra

nadzieja spływa
jak woda w kranie
nic nowego

zapełniamy przychodnie
niewygodne krzesełka
wpijają się w ciało
nie możemy stracić kolejki
spóźnieni giną w tłoku

pacjent zawsze ma czas
lekarz zasiada na podium
nie możemy się sprzeciwiać
nie zastrajkujemy jako szara masa

liczymy na cud
przewartościowanie
giniemy w rachunkach

nie chcemy stracić
naszego miejsca na ziemi
stoimy przed szlabanem

Bożena Joanna
styczeń 2022