Twoje Wiersze - rdzawe plamy i znamiona

rdzawe plamy i znamiona

biały (bez rymów)

2023-12-09 01:56

mój benjamina gałęzie rozrzuca
jak kapryśne drzewo rosnące
w ograniczonej przestrzeni

okręca nowe pędy wokół ekologicznych
bambusowych tyczek swych strażników
miejsca brak w pionie w typowym M3

zrobił niespodziankę zakręcił koło
aby oznaczyć koniec i początek
jubilat czterdzieste urodziny

stare liście żółkną robią miejsce
nowym pąkom zieleniejącym nieśmiało
osadzającym się na ogołoconych łodygach

ptaszęta zerkają w tę magiczną figurę
ciekawskie choć nieruchome wróble
stroszą piórka w obronie przed chłodem

maleńka sówka buja się w gniazdku
jak na huśtawce czy ma dla mnie przesłanie
zimą rośliny zapadają w letarg

początkiem końca te rdzawe plamy jak
buzujące znamiona na przedramieniu
wróżba czy ostrzeżenie

Bożena Joanna
Grudzień 2023

autor

Bożena Joanna

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

3 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Zygmunt Reńczyk

2024-01-08

Z zainteresowaniem przeczytałem.
Z pozdrowieniami

Bożena Joanna

2024-01-09

Bardzo dziękuję i pozdrawiam w Nowym Roku!

Waldi1

2023-12-09

Pozwolę sobie za Grażynka ... pozdrawiam serdecznie ...

Bożena Joanna

2023-12-09

Dziękuję i życzę miłej niedzieli.
Pozdrowienia!

Tadek1^(*)

2023-12-09

Ładnie i zgrabnie dobrze opisujesz naturę.

Bożena Joanna

2023-12-09

Dziekuję bardzo i pozdrawiam!

Elżbieta

2023-12-09

Jak zwykle u Ciebie... ciekawie i z mądrą analogią... jesteśmy częścią natury i ja wszystko żyjące czasem tracimy piękno młodości dorabiając się znamion dojrzałości, jak ten zachwycający fikus beniamina, nigdy nie udało mi się zatrzymać nawet jego
na etapie dojrzałości.
Serdeczności i dobrego dnia, Bożenko:)⭐

Elżbieta

2023-12-09

Mam dziś jakiś kłopot z pisaniem w telefonie... przepraszam za błędy!

naskraju*^(*)

2023-12-09

Tak naturalne jest przemijanie i naturalne jest życie. Nie oszukamy siebie i nie zatrzymamy biegu. Możemy jedynie zwolnić i zobaczyć to piękno w nas i obok nas. Najlepsze jest pogodzenie się i poszukanie optymistycznej ścieżki. Oczywiście, że trzeba zwracać uwagę na znaki i starać się je diagnozować. Jak zwykle krajobraz malowany słowem jest ponad wszystkim.

Miłego dnia

Bożena Joanna

2023-12-09

Wszelkie zmiany niepokoją, ale trzeba je akceptować, gdyż nie unikniemy przeobrażeń. Nie uda się zachować świeżości ledwo co rozwiniętego listka. Świadomość przemijania bywa okrutna lecz nieunikniona.
Dziękuję za przeczytanie i nietuzinkowy komentarz.
Serdecznie pozdrawiam!