Zamykam oczy no i jestem właśnie na tym miejscu

nazywam to czymś, co mi szeptem kładzie na myśl sens swój

dookoła tylko braki w zasięgu grają melodię ciszy

choć coś woła, by obnażyć na biegu jak wgłąb przechodzień milczy


Zajrzał akurat do mnie, by po prostu we mnie pobyć

nazwał naturalność tłem, gdy coś poczuł, lecz nie obmył

bo wolał zostać i się tym niejako zatracić we mnie

dokonał wgłąb zmian by przebyć z wnętrza do naprawy siebie

Dlatego właśnie milczał, uznając że wystarczy po prostu być

znał mnie, bo z czasem żyć chciał wśród znamion mej przystani, co od zguby

mnie potrafiła uchronić i od kostuchy mentalnej

lecz wprowadziła mu z gonitw mimo ciosów przymierzalnię

Nic na niego nie pasowało, więc zajrzał do mnie

zyskał wewnątrz niejako radość, lecz zabrał od niej

czyli od gonitwy, ferworu życia na tyle, by dojrzeć

gdy z chwilą modlitwy, kręgosłup zyskał najzwyklejszym z dążeń

Czyli by się po prostu zaś dowiedzieć we mnie: Kim jestem?

gdy z niczym wszedł o zmroku jak do siebie z wewnętrznym pięknem

w mig zamieszkał we mnie, zanim wtem z myślą w głowie wpadłem na pomysł

by na ten czas się przedstawił - lecz tylko powiedział wnet: Agnostyk...