Twoje Wiersze - Nadmiar powietrza

Ocena wiersza

Wiersz nie został jeszcze oceniony.

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Baba-Goga

2021-04-28

Znam taki stan duszy, kiedy wyrywa się z niej wołanie zapisane w pierwszej strofie, aż przeszły mi dreszcze, że nie jestem w tym sama. To czasem mija, czasem wraca.
Niesłychanie bolesne słowa. Ja nie umiałam tego zapisać w wierszu. Mam nadzieję, że to tylko kreacja.
Pozdrawiam Cię bardzo.

ZaspanyV

2021-04-28

Tak to prawda.
Niektórzy czytają.

Dziękuję, że wpadłaś na małą pogawędkę .
Kompan, śle pozdrowienia.

Baba-Goga

2021-04-28

Coś w tym jest, Kompanie.
Dobrze jest mieć wtedy wentyl bezpieczeństwa, skoro każdy sobie. Niektórzy piszą...
Pozdrawiam serdecznie

ZaspanyV

2021-04-28

Dobrze powiedziane. Wypalone znamię. Zostaje do końca, a czasami da się rozpoznać kto takie nosi, i jednocześnie się trochę sympatyzuje z tą osobą. Jak kompani w niedoli, choć każdy sobie. Myślę, że na nadmiar powietrza może narzekać więcej osób niż się wydaje. Tylko każdy sobie.

Baba-Goga

2021-04-28

Myślę, że gdy taki stan przydarzy się w życiu, zostaje w duszy jak wypalone znamię. Przewala się potokiem myśli, wewnętrznych dialogów, które nie mają ni końca, ni puenty. Nic, co zdarzy się później nie zatrze tego. Nawet, jeśli przyjmie się to brzemię i żyje z nim, to wróci, ot choćby w wierszu.

ZaspanyV

2021-04-28

Naprawdę nie spodziewałem się tak wnikliwego i jednocześnie wpisującego się w mój zamysł odczytu. No właśnie, inni nie widzą, a jednak się kogoś, kogokolwiek oczekuje. Zamknięci w nas samych toczymy bitwę na głosy. Nawet ściany nie wiedzą co powiedzieć, więc oddają tylko echo. Echo nie pokrzepia, bo to wcale nie rozmowa. Inni mogą powtarzać i powtarzać "kiedyś będzie lepiej". Jak echo.

Baba-Goga

2021-04-28

Gdy staje się coś co przerosło zdolność przyjęcia cierpienia, pierwszą reakcją jest uciec. Wtedy pojawia się pytanie "No kiedy?", skoro już jest gotowość. Ale to nie takie proste. Potem trzeba się podnieść i iść dalej nie licząc oddechów.
I o tym rzeczywiście się nie mówi, nawet najbliższym, żeby ich nie straszyć, nie prowokować porad, których nie weźmiemy pod uwagę. Bo skoro nie widzą tego, co aż bije po oczach, to cóż po słowach?
Temat bolesny, jak życie.

ZaspanyV

2021-04-28

Nie jest to coś o czym się od tak mówi, ale dla mnie istotny jest samo poruszenie kwestii, nawet jeśli to tylko czubek góry lodowej. Pytania w nas krzyczą, choć podświadomie znamy odpowiedź, a krzyczą dlatego ,że są zniecierpliwione i zmęczone. Może i nie było potrzeby tego zapisywać z Twojej strony, bo i tak się odnalazłaś w tych tutaj. Temat niezbyt przyjemny, ale przypomina ,że życie jest też i cierpkie. Czasem się krzyczy i nikt nie słucha.
Również pozdrawiam. ;)

konvalove

2021-04-28

Zaspany, przeczytałam Twój wiersz dosłownie kilka razy, by najpierw go pojąć, a potem zrozumieć jeszcze bardziej i przyznaję, poruszył mnie on i to mocno. Przedstawia smutną codzienność, rutynę już tak pokrytą szarością i beznadziejnością, iż ma się wrażenie, że nawet echo własnych słów nie wie, gdzie ma się podziać z niemocy. Trzecia strofa, paradoksalnie, bo choć mogłaby się wydać pozytywna, bo jeszcze podmiot liryczny oddycha, jeszcze żyje, dla mnie jest przedstawieniem przedłużania tej wewnętrznej agonii. Jak pisałam, wiersz mnie poruszył, i łączę się z podmiotem lirycznym, bo zdaje się, że mamy tu jakąś nić porozumienia!

ZaspanyV

2021-04-28

Odczytałaś to jak zwykle świetnie, droga Konvalove, bo w istocie tego wiersza nie sposób przeczytać jednego przekazu, a raczej po kilku razach odkryć to co tam się wcale nie chowa. Choć słów jest mało to próbują przebić się przez strefę komfortu. Bardzo trafnie zauważyłaś mój zamysł w trzeciej strofie, bo to ona namacalnie pokazuje właśnie o co chodzi.
Ciesze się, że wiersz cię poruszył i , że dałaś mu w ogóle taką możliwość. Nić porozumienia chyba zaczyna zamieniać się już w sznurek, bo porozumienia coraz więcej.
Nadmiary zawsze zakłócają porządek.

Pokaż mniej

Logowanie

Nadmiar powietrza

Ocena wiersza

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Autor poleca

Inne wiersze z tej samej kategorii

Inne wiersze tego autora

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji