Pustka
Gdy tylko pustka w umysł się wkrada,
A myśli błądzą po ścieżkach cienia,
Bies czarnych wspomnień cicho się skrada,
Wiatrem niesione gasną pragnienia.
Mrok wszechobecny otula duszę,
Cienie wątpiących krążą w oddali,
Nie są już w stanie nikogo wzruszyć,
Blask w sercach mroku także się spalił.
Czas się zatrzymał w martwej godzinie,
Wiatr nie przynosi już żadnych wspomnień.
Światło nadziei w półmroku ginie,
W ciszy umiera echo zapomnień.
Wtem w mrok rozpaczy promień się wdziera,
Ciszę rozcina szept niepokoju.
Nawet gdy wszystko w pustce umiera,
Iskra nadziei tli się w spokoju.
Bo choćby nocą światło zniknęło,
Choćby umarły wszystkie wspomnienia,
Gdzieś w głębi duszy, cicho, nieśmiało,
Rodzi się nowy świt odrodzenia.
GrzesioR
05-02-2025