Świnia z błota wyskoczyła,

Frak odświętny założyła,

A do niego buty zgrabne,

I poszetkę – adekwatną.


Wystrojona, wypachniona,

Woni gnoju pozbawiona,

Przystąpiła wnet do dzieła

I kampanię rozpoczęła.


O czystości obyczajów,

Porzuceniu złych zwyczajów,

O zmianach w sztuce, kulturze,

O teatrze – w każdej dziurze


Wygłosiła sto przemówień,

Pozbierała – stos polubień,

Obiecanek pęk złożyła,

Do dzwonnicy - dołożyła.


Tłum zaś słuchał urzeczony,

Jej charyzmą – ogłupiony

I słów potok słysząc bujny,

Stracił całkiem – zwykłą czujność.


Kiedy nastał dzień wyborów,

Wśród jesiennych liści wzorów,

Dzięki głosom z wiosek sześciu,

Żon, kuzynów oraz teściów


Świnia zwykła polska biała

Posłem łatwo dość została,

Stos zebrawszy gratulacji

(Takie prawo demokracji).


Bardzo się zdumiało wielu,

Gdy w zielonym tym fotelu,

Gdzie siedziała Korzeniowska,

Siadła – wielka biała polska.


Tak się dzieje od stuleci,

Wiedzą o tym nawet dzieci,

Gdy wyborcy grubo błądzą,

Świnie krajem zwykle – rządzą.


A chłop każdy wam to powie,

Pod Koninem – czy Krakowem:

Gdy uczynisz świnię posłem,

Jedno wiedz – że jesteś osłem.


Osły zaś – z Gdańska, Konina,

Kielc, Krakowa, Koszalina,

Zasługują – w tej godzinie,

By rządziły nimi – świnie…