dziewczynko stworzyłeś alternatywną przestrzeń
cienki przesmyk między tym co teraz
a wewnętrznym wyrzutem sumienia
przechodzą nim mali ludzie
w nieustannej kanonadzie westchnień


stój Symphony
nie podnoś wzroku znad drucianych okularów
im będziesz ciszej tym mniej poczujesz
cienie najszybciej odchodzą po wszystkim
gdzieś z głębi słychać głos Musclesa
Bóg ci zaleczy małe miłostki
to dziwne bo z reguły nie lubi patrzeć na krew
ten mały żujący gumę to Ricy
nie wypluwa
połyka zbitą papkę dławiąc się przy tym okrutnie
znów wszystko trzeba roztrząsać od nowa
najbardziej lubię Judasza
cwany mały
świeci rudą czupryną niczym wielkim dukatem
rozpromieniając wnętrze pokoju
przyjmuje na siebie wszystkie ciosy
tym samym chroniąc delikatną strukturę skóry
rośniemy twarzą do nieba
my dzieci zbite w wątłym ciałku
naszej żywicielki