Twoje Wiersze - ogrzewanie

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

21 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

_wena_

2024-11-10

Ciarki przeszły po moich plecach a na myśl przyszły "medaliony" Elizy Orzeszkowej.
Poruszona pięknym melancholijnym wierszem,
pozdrawiam serdecznie.
5/6 z plusem a chciałoby się gwiazdek więcej

_wena_

2024-11-10

ups... Medaliony

Saalar z Oradei

2024-10-05

Jak atak po coś niezdobytego, ale zarazem zrozumiałego. Pozdrawiam.v

Mgła^(*)

2024-10-05

Atak to moje drugie imię 🤨
(Żart)
Dziękuję pięknie za czytanie 🙂

sisy89

2024-10-02

Poruszający wiersz, piękny.
Pozdrawiam serdecznie.

Mgła^(*)

2024-10-03

Dziękuję Sisu 🥰

Driana

2024-10-01

💖

Mgła^(*)

2024-10-03

Przytulam 🙂

Elżbieta

2024-10-01

Bardzo niepokojący wiersz, mam odczucie jakby uwięzieni w wagonie ludzie, jechali do obozu, Lucynka jest ich twarzą!
Pozdrawiam serdecznie, Reniu:))⭐

Mgła^(*)

2024-10-03

Lucynka na drugie imię ma kłopoty
Ta dziewczyna nie ma lekko
Uściski Eluś

Nata Sza

2024-10-01

Bardzo wzruszający...
Pozdrawiam serdecznie Mgiełko:)

Mgła^(*)

2024-10-01

Dziękuję pięknie 😘

Wanda Kosma

2024-10-01

Są doświadczenia straty rozrywającej serce tak, że determinują całe życie - w chwili jednoczenia się z bielą, w chwili odejścia, wyświetlają się w jednej sekundzie, tak jak czytelnikowi przed oczami... Jak zawsze u Ciebie wybitny Wiersz - chylę czoła, Renato. Pozdrawiam serdecznie.

Mgła^(*)

2024-10-01

Ja już miałam okazję spotkać śmierć
Tylko mnie musnęła delikatnie w policzek ale zostawiła ślad w duszy może dlaczego łatwiej mi sobie te wszystkie straszne odległe światy wyobrazić
Dziękuję pięknie za miłe słowa
Pozdrawiam 🙂

Mitylene

2024-10-01

Ten motyw oderwanego dziecka od matki...przeszywa moje serce...Ten wiersz budzi moje skojarzenia z wojną i rozdzielaniem dzieci z matkami i nie tylko...Od razu widzę wagony pełne ludzi, stłoczonych, szukających promieni światła, łaknących wody...I to zimno ogarniające wszystko dookoła. Emocji tu bez liku...jak to w Twojej poezji bywa Mgiełko...Pozdrawiam serdecznie zadumana...

Mitylene

2024-10-02

Czyli jednak przeczucie mnie nie myliło, że wiersz dotyczy tematyki wojennej...Czytam ten wiersz dzisiaj Mgiełko i znowu mam gęsią skórkę...Przeszywający do szpiku kości.

Mgła^(*)

2024-10-01

Tak to jest wiersz o wojnie o tym jak jedna z młodych dziewczyn po opuszczeniu obozu koncentracyjnego szła w tzw marszu śmierci a później jeszcze trafiła do kolejnego obozu

Monia

2024-10-01

Ciekawie pozdrawiam serdecznie;)

Mgła^(*)

2024-10-01

Pozdrawiam również serdecznie 🙂

Jastrz

2024-10-01

Aż mi się zimno zrobiło...
PS. Zastanawiam się kim jest Lucyna dla Anny.

Mgła^(*)

2024-10-01

Cześć Jastrzyku
Lucyna to kolejna bohaterka moich wierszy jedna z czterech 🙂
Nie są One ze sobą spowinowacone, 😉

JoViSkA

2024-10-01

Poruszające wersy przepełnione niepokojem, wagon wypełniony po brzegi ludźmi na stracenie...aż mnie zmroziło...
Pozdrawiam

Mgła^(*)

2024-10-01

Cześć Joviśku bardzo dziękuję za Twoją obecność pod wierszem
Pozdrawiam serdecznie

Michał^(*)

2024-10-01

Nigdy nie przestawaj pisać Reniu, masz dar pisania wierszy w których obrazy nierozerwalnie związane są z emocjami. Jakbyś nimi malowała. To zupełnie wciąga czytelnika i tworzy z niego niemego świadka opisanych zdarzeń, miejsc i historii. Ostatnia strofa... brakuje słów.
Szerokich dróg, miękkich drzew i małego ruchu w mieście;) Pamiętaj gaz, hamulec pod prawą, sprzęgło pod lewą:)

Mgła^(*)

2024-10-01

Zrobiłeś mi dzień Michaś tym komentarzem 💙
A wiesz że nieźle mi poszło na drodze
Ta nowa Pani instruktor prawie w ogóle nie bała się że mną jeździć😜
Robię postępy 🙂

Eleanor Rigby

2024-10-01

Mam podobne do Larisy skojarzenia.
Wspomnienia z zsyłki, gdy peelka była jeszcze dzieckiem a pory roku wyznaczały smutny los.

Mgła^(*)

2024-10-01

To bardzo dobre skojarzenie
Na szczęście takie traumatyczne przeżycia są już poza naszym krajem
Ale strach o to że kiedyś może się powtórzyć nadal jest
Pozdrawiam i dziękuję za czytanie

Larisa

2024-09-30

Niezwykle poruszający wiersz!
Już tytuł zaciekawia... wyobraziłam sobie wojnę i tułaczkę matki z dzieckiem w nieznane, może nawet zsyłkę do niewoli, zakończoną dramatycznie.
Zatrzymał.
Puenta doskonała.
Chciałoby się Ją ogrzać, by Ona nie była taka zimna...
Wzruszyłaś i to bardzo...
6/5.
Serdecznie pozdrawiam

Mgła^(*)

2024-10-01

Larisko bardzo sobie cenię Twoje komentarze i wiersze również
Mam tak mało czasu aby oceniać i zaglądać ale myślę zawsze cieplutko

Moona@

2024-09-30

Pięknie!
Pozdrawiam Mgiełko :)

Mgła^(*)

2024-10-01

Dziękuję Mileyeczko 😘

Motylek78

2024-09-30

wiersz porusza serce
i łzy same cisną się...
w niezwykły sposób opisujesz chwilę ...
Pozdrawiam serdecznie 🦋

Mgła^(*)

2024-10-01

Dziękuję Motylki za czytanie
Uściski 😘

Dagmara^(*)

2024-09-30

Ech, Reniu....wzruszyłaś, bardzo...
Serdeczności dla Ciebie

Mgła^(*)

2024-10-01

Cześć kochana przytulam blisko 😘

Kinga

2024-09-30

Koło Twoich wierszy Reniu , nie da się przejść obojętnie . Emocje , które wplatasz w wersy , udzielają się czytającemu :)

Pozdrawiam ciepło :)

Mgła^(*)

2024-10-01

Bardzo dziękuję Kingo
To miłe co napisałaś
Przytulam 😘

samisen

2024-09-30

Poruszająco piękny a zarazem smutny wiersz, który przenosi całkowicie w inne przestrzenie ludzkiego myślenia.

Pozdrawiam serdecznie

Mgła^(*)

2024-10-01

Bardzo dziękuję za czytanie
Pozdrawiam serdecznie 🙂

Waldi1

2024-09-30

piękny wiersz i bardzo smutny ...jak te liście kolorowe ... które opadają .... kończąc życie w bólach ... pozdrawiam serdecznie ...

Mgła^(*)

2024-10-01

Dziękuję Waldi pozdrawiam serdecznie 🙂

Kornel Passer

2024-09-30

Ustawione płytki domina w taki sposób, że potrącenie jednej, powoduje przewracanie się wszystkich kolejnych. By to się udało trzeba je dobrze ustawić, tak by każda płytka sięgała następnej przy upadku inaczej dojdzie do przerwania owej gry... Ostatnia płytka kończy ten korowód... Pozdrawiam serdecznie:)

Mgła^(*)

2024-10-01

Nie Kornelu to nie jest osobiste wyznanie
Niedawno wysłuchałam podcast w którym była więźniarka obozu koncentracyjnego opowiadała o tym jak została przenoszona z miejce na miejsce i w jaki sposób udało Jej się przeżyć
Najbardziej poruszyła mnie opowieść o tym jak z gr dzieci jechała w środku zimy w odkrytymi wagonie
Aby się napić zbierały tylko tyle śniegu ile na nie napadało i ogrzewaly go w dłoniach
Przerażający bardzo rozczulający musiał to być obraz

Kornel Passer

2024-09-30

Być może źle odczytałem Twój wiersz, skupiając się na jego poetyce. Jeśli to osobiste wyznanie, to jest mi głupio, bo poetyka ląduje tu na ostatnim miejscu....