Powiem Ci, że zaskoczyłeś mnie tym wierszem. Cieszę się, że go przeczytałam.

Zdrada Judasza i to jak ją postrzegamy jest paradoksem. Plan boski był taki, że Judasz musiał zdradzić, a Jezus o tym wiedział. Czy Judasz miał więc wybór? A jeśli nawet miał, to biorąc pod uwagę, że czyn ten zapoczątkował rozwój chrześcijaństwa, co by było, gdyby nie zdradził?

To trochę wygląda jakby zdradzając nie do końca był sobą. Dosyć szybko dotarło przecież do niego, że czyn którego się dopuścił był tak haniebny, że został mu tylko sznur. Kto wie, kto szeptał mu do ucha.
Zależało obu stronom

zanim przystąpisz
do wieszania
daj Bogu szansę
rozgrzeszania

z ludzkiego punktu widzenia
czyn sedno rzeczy zmienia

miast się przyjaźnią
z Jezusem zdobić
Judasz na boku
wolał dorobić

podrzucił swemu
mistrzowi świnię
był przekonany
że się wywinie

kto słucha tego
co Diabeł (propaganda) głosi
ten na bliźniego
wciąż donosi

jak rzekł Mahtma Gandhi :
,,gdyby wszyscy ludzie kierowali się radami zawartymi w ,,Kazaniu na górze" na ziem zapanował by prawdziwy i trwały pokój" Ewangelia wg Mateusza 5,6 i 7 rozdział

Twój utwór jest wymowny i inspirujący, na miarę ludzkiego postrzegania. Warto się zastanawiać nad przykładami opisanymi w Biblii , bo jak w niej napisano ,,jest mieczem obosiecznym"
Utwór pobudzający do myślenia. Pozdrawiam serdecznie 😊💧

Dobry tekst Kornelu, a z tym miłowaniem wrogów to nawet mój mistrz rzekł, że najpierw pokonać, potem miłować, bo na wszystko jest swój czas:).
Pozdrawiam

pod wrażeniem***

Temat jak zwykle u Ciebie mocny i ważny.
(Poprzednie wiersze również przeczytałem, ale od czasu do czasu zamykam się w mojej pustelni i nie wychylam się słowem poza ciszę. Może do nich wróce. Zobaczymy.)
Nie będę się dziś rozwodził nad całym wierszem, ale zwrócę tulko uwagę na to, co do mnie w ten wtorek trafią najbardziej. W czwartek strofie Poeta napisał:
"początek i koniec dnia
opowiadają zupełnie inne
historie."
Dokładnie tak! Życie i czas, który otrzymujemy w darzę jest naszym zadaniem i wyzwaniem. Jednocześnie darem i łaską. Przed kilkoma minutami napisałem w komentarzu u naszego kolegi Piotra, że życie lubi ruchu a właściwie jest nim. Dokładnie to samo mogę powiedzieć tutaj przy Twoim wierszu. W ciągu dnia wydarza się mnóstwo różnych spraw w nas i wokół nas. Kładąc się do łóżka późnym wieczorem nie jesteśmy już tyki samymi ludźmi, którzy kilkanaście godzin wcześniej z tego samego loża qstali po przebudzeniu. Jesteśmy bogatsi o doswiadczenia kolejne. Bogatsi. To by nawet mogło nasuwać skojarzenia właśnie z Judą z Twojego wiersza. Skraść kilka srebrników... Ukraść nieco czasu... Sprzedać kogoś za cenę własnego sumienia... itp. Dzień w dzień podejmujemy decyzje, które tylko z pozoru są błahe. Tu kontynuujemy debatę o walce pomiędzy dobrem i złem. W Ty jednak wierszu poruszasz kwestię moralnej oceny czynu z punktu widzenia sprawcy tegoż czynu. Popełniać błędy to jedno, a wybrać zło, to drugie. Konsekwencje naszych wyborów zawsze przychodzą.

Tu należałoby również wtrącić inna sprawę, a mianowicie ostatnia strofa, pierwszy wers, pierwsze trzy słowa: "Oby mój Bóg..." Z kwestią wiary zawsze pojawia się pytanie: w jakiego Boga wierzysz? I wlasnie, myślę, że to pytanie my, chrześcijanie powinniśmy sobie bardzo często zadawać. Czy wierzymy w Boga, o którym głosi i naucza nas Kościół? Czy może wierzymy w nasze WYOBRAŻENIE Boga? To jest naprawdę bardzo ważne pytanie. Czynników wpływających na nasze postrzeganie Boga jest mnóstwo. Warto więc czasem zastanowić się, czy robię cokolwiek, żeby pogłębiać swoją wiarę? Czy zadaję pytania i szukam na nie odpowiedzi? A może tylko siedzę i biadolę... Ludzie często mówią, że Bóg milczy, że nie słucha ich modlitw, że nie odpowiada na nie. A to przecież nie jest maszyna do spełniania zachcianek. Wystarczy wczytać się uważnie w Pismo. Wystarczy zagłębić się w tematy teologiczne. Nie musimy być od razu profesorami albo doktorami teologii, ale warto o swoją wiarę dbać i konfrontować swoje wyobrażenia z faktycznym przekazem apostołów.
Takie myśli we mnie się zrodziła dzięki Twojemu dzisiejszemu wierszowi. Pozdrawiam Kornelu. Hej ho!

Świetny wiersz
Monolog potępionego