Nie. Dotykasz wielkiego tematu , który w wierszu zaledwie się przyczaił. Różne są bowiem duchy , jest przecież nawet "duch rozpusty cielesnej" :) :) Jeśli mówimy o "umiarkowanym duchu mądrego życia", to masz racje na sto procent. Symbioza i współpraca jest najlepszym wyjściem. Ale motto jest wzięte z Biblii i ze słów Apostoła Pawła , który tam pisał o duchu , który jest przeciwko ciału, bo miał na myśli ducha ludzkiego poddanego Duchowi świętemu, dla którego nawet umiarkowane zachowania ciała z punktu widzenia świata , są nie do przyjęcia . Ciało "pożąda przeciwko duchowi" chociażby dlatego, że według Biblii nie pozwala człowiekowi wierzyć i poddawać się Bogu. Jak widzisz w ten sposób wkraczamy w obszar zupełnie niespodziewany na początku. Jeśli peel wiersza uważał siebie za chrześcijanina , to mógł mieć takie konotacje.

Z motta tak wynika, ale chyba nie do końca tak bywa, moim zdaniem więcej szkody bierze się z umysłu niż ciała, gdyż ciało realizuje potrzeby, które są niezbędne do przeżycia, a pragnienia, które bardziej kojarzą mi się z "krzykiem i rozbrykaniem" to raczej produkcja umysłu. Ale to tylko moje refleksje po przeczytaniu wiersza, niezobowiązujące i być może mijają się z założeniami utworu.

Chyba że ciało i duch reagują na siebie jak woda i ogień, a tak by wynikało z motta wiersza.

Przynajmniej się nie nudzą;)

Zgonie z treścią motta do wiersza, walka między nimi jest zażarta i każdy walczy do końca o swoje.... :)

Dzięki za Twoja refleksję w klimacie opadającej kurtyny... Pozdrawiam.

Dzięki za wpis. Pozdrawiam.

Nie wiem, ale słucham siebie, matriksu intuicji i rozumu:). Pozdrawiam

Mam nadzieję , że ani duch , ani Duch jeszcze z Ciebie nie zrezygnowali Marku... :)

Dziękuję za komentarz. Pozdrawiam serdecznie.

Nie zawsze łatwo posłuchać ducha, a tym bardziej Ducha.

Dzięki za Twój wpis. Ppzdrawiam.