kusi mnie nieznane jutro
obiecując snów witraże
w których już nie będzie smutku

zamiast gniewu grona ważek
lekkich jak niebieskie skrzydła
zanurzone w kroplach weny
będą dzień wraz z nami witać

kładąc się na biel kart cieniem
tak niewinnym jak marzenia

wyszumiane w tataraku
pośród złotoustej many
która kusi grzechem czasu

pójdziesz ze mną? spróbujemy
oś przechylić w stronę nieba
na błękitne miejsca ziemi
grzechów się już więcej nie bać

.

wszystkie cuda tego świata
i tragedie nieskończone
chciałabym jak skąpiec złapać
nawlec wprost na pióra koniec

i wypisać je na bieli
sympatycznym atramentem
by spokojnie porozdzielać
móc zostawić tylko piękno
a szpetotę zamalować
treścią magii i perswazji

chciałabym mieć siłę w sobie

i możliwość prokreacji
by się słowa jak mandale
rozsiewały z ciepłym wiatrem
tkając najpiękniejszy balet
na tej ziemi . co teatrem

jest tak starym jak poezja
rozrywana czarnym słowem
w powtarzanych wiecz/trz/nie wersjach

w których główną rolę człowiek
gra jak budzik nakręcany
wprawną ręką lecz na siłę
obijając się o ściany
wciąż próbuje grać szczęśliwie

.

na niebieską graj mi nutę
cichy grajku spod podłogi
niech radością sny obute
ocieplają moje nogi

i do tańca zapraszają
całą gniewność spod poduszki
aby mogła się rozmaić
zawirować tuż nad łóżkiem

a ja wdzięcznie ci odpowiem
rymem miękkim jak lot ptaka

cichy grajku spod podłogi
rozhulamy na pół świata
noc i gwiazdy razem z Luną
zanim świt nas nie dopadnie

póki co niebieską nutą
jak potrafisz . graj najładniej



. fantasmagorie .


Mana – pewnego rodzaju energia w światach fantasy, używana przez magów do czynienia czarów


w wierzeniach ludu Oceanii: bezosobowa, nadnaturalna siła przenikająca ludzi i przedmioty