Twoje Wiersze - Wlazł kotek na płotek - Włodzimierz Majakowski

Wlazł kotek na płotek - Włodzimierz Majakowski

pastisz

2025-10-28 01:35

na specjalne życzenie jolki

.

Tu

Tu
Tutaj gdzie
Od stuleci
Świat zastygł w zbędnym mozole
Gdzie wszyscy
Dorośli i dzieci
Na pańskie chodzili pole

Gdzie ludzka nędza się tłoczy
Po chatach
Pół rozwalonych
Gdzie nikt nie widział na oczy
Jak mogą wyglądać
Domy

Ostatnią kopiejkę
Gdzie chorym
Karczmarz zabierał z gospody
Gdzie ludzie jadali
Barszcz z kory
Czy zupę cienką
Z lebiody

Gdzie swoim
Życie się wiedzie
Przy marnych świeczkach łojowych
A obcy
Tu nie przyjedzie
Z powodu wyziewów niezdrowych

Do wsi tej
Na końcu świata
Dziś przyjechała brygada
By
W końcu
Po tylu latach
Elektryczność zakładać

Aż ludzie
Przerwali robotę
I patrzą
Z pola
Od pługa
I nawet
Wychudły kotek
Na płot wlazł sobie i mruga

Wy
Co w słowach
Tchnących jadem
Opiewacie rzeź i zgliszcza
Patrzcie
Jak kot
Na brygadę
To poezja jest najczystsza!

.

autor

Jastrz

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

9 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Gminny Poeta

dzień temu

Aj kotku kotku. Gdzie on ciebie wcisnął? Daj mu spokój z tą barykadą. Nalej lepiej mleczka bo jeszcze Cię dopadną obrońcy praw zwierząt:))))

Czasem

dzień temu

Oklaski na stojąco!!!!!!!!!!!!

(musiałam rozprostować kolana ;) )

Jestem pod ogromnym wrażeniem Michale Twojej plastyczności twórczej i skali empatii. Zaiste jesteś kameleonem poetyckim.

Pozdrawiam serdecznie!

Elżbieta

dzień temu

Świetny utwór w klimacie!
taki kot, jaka była bieda, podtuczy się, to będzie mocno spał, nie mruganie mu w głowie!
Pozdrawiam ⭐

Marek Żak

dzień temu

Świetne, a coś tam z Majakowskiego pamiętam ze szkoły. On nie pisał, że karczmarza, pana i kułaka gdzieś tam potem wywieziono, a Ossendowski w "Leninie" to zrobił.
Pozdrawiam

Magdalia

dzień temu

Tak łatwo i wzniośle mówimy o cierpieniu na świecie, a nie zauważamy ludzkiej niedoli tuż obok. Ludzką obłudę widzę w tym utworze...Bardzo wymownie. Pozdrawiam:)

sturecki

dzień temu

Tak. Prawdziwy cud to nie wojna i patos, tylko żarówka w chacie i kot, co ją pierwszy zauważył.
Twój wiersz śmieje się przez zęby – jak Majakowski po wódce i rewolucji, gdy zobaczył, że poezja też może świecić prądem. Bo jak się człowiek uczy światła, to nawet mrugnięcie kota staje się manifestem życia.
6/5