Twoje Wiersze - MARYNARKA

MARYNARKA

wolny

2025-12-22 00:02

z cyklu: ŚMIESZNOŚCI RODZAJÓW ŻEŃSKICH

marynarz zna kierunki
wiatr, gwiazdy i porty
nosi sól na skórze
i milczenie w kieszeni

marynarka zna guziki
ramiona i okazje
udaje powagę
nawet gdy jest z przeceny

on wraca z rejsu
z historią do opowiedzenia
ona wraca z szafy
zagnieciona w łokciach trendu

marynarz tonie rzadko
bo wie, kiedy odpłynąć
marynarka tonie często
bo zawsze trzyma fason

***
język chciał ją sfeminizować
a wyszło jak zwykle:
facet ma morze
kobieta – tylko okrycie wierzchnie

autor

sturecki

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

1 raz

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Larisa

godzinę temu

Jak on nie wróci... to zostanie jego marynarka:))) Albo, gdy on wypływa w rejs, czeka na niego marynarka:)))
Dziękuję za uśmiech:) Znowu rozbawił mnie Twój wiersz...
Swoją drogą marynarki naszą i kobiety i mężczyźni i tutaj zgoda:) Ale, co z marynarką jako flotą statków? Przepraszam, ale tak mi przyszło na myśl...
Wychodzi na to, że feminatywy... nieźle mieszają nam w głowach:)
6/5.
Serdecznie Cię pozdrawiam, Staszku:)

Larisa

pół godziny temu

Język ewoluuje i stawia nas przed faktem dokonanym, a my idziemy na przekór i stąd to zamieszanie...

sturecki

godzinę temu

Marynarka czeka, płynie i wisi w szafie. To słowo daje radę bez dopisków.
Jesteś pewna, że to język miesza nam w głowach? Czy to nie my sami za bardzo go mieszamy?

Odyseusz62

godzinę temu

Na siłę nic się nie da
są już zajęte słowa
Obok marynark,i kierownica
dlatego śmieszy mnie ten nowy zwyczaj.
Pozdrawiam.

sturecki

godzinę temu

No właśnie – na siłę to się tylko śrubę urywa. Słowa już chodzą w swoich butach – ja się uśmiecham i idę dalej.
Uważasz, że nie ma co wciskać nowych nazw tam, gdzie stare jeszcze dobrze pasują?