Twoje Wiersze - ABSURD

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

4 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Krystek

kwadrans temu

Uważam, że to dobra droga współpracy
rozumu z sercem kiedy dostrzegamy
absurdy w naszym codziennym życiu.
W marę naszych możliwości możemy
je likwidować.
Ślę moc serdeczności:)

sturecki

dziesięć minut temu

Zgoda – rozum bez serca widzi tylko problem, a serce bez rozumu często się w nim topi; razem mogą wyłowić sens nawet z najbardziej absurdalnej codzienności.

Mitylene

pół godziny temu

Nieraz gubimy samych siebie zaplątani w przyrodzie jaką jest życie...Podoba mi się motyw podania ręki na zgodę do lustra- fantastyczna metafora pogodzenia się z losem. Z wiekiem można " zgubić" tożsamość i pamięć, ale dobre serce pozostaje na zawsze i ja tego się trzymam. Wiersz świetny! Bardzo lubię czytać Pana wiersze, bo mają w sobie głębię i po ich przeczytaniu mam więcej pytań niż odpowiedzi:) A o to chyba w poezji chodzi , aby szukać odpowiedzi. Pozdrawiam życząc miłego dnia !

sturecki

pół godziny temu

Dziękuję – jeśli wiersz zostawia więcej pytań niż przynosi gotowych tez, to znaczy, że żyje dalej w czytelniku; a dobre serce jako kompas w tej przygodzie, to jedyna mapa, która nigdy się nie przeterminowuje.

Mitylene

pół godziny temu

Miało być " w przygodzie" a nie przyrodzie :)

Eleanor Rigby

dwie godziny temu

Kapelusz nakierował moje myśli na scenę z książki Myśliwskiego "Traktat o łuskaniu fasoli" kiedy to młodzi chłopcy oglądali film (na miarę naszych czasów nudny) kiedy nie mógł się zdecydować na wybór kapelusza w sklepie. Utkwiła mi ta scena bo była właśnie absurdalna. Sprzeczność decyzji z dokonywanym wyborem.

sturecki

godzinę temu

Piękne skojarzenie – Myśliwski z kapeluszem jak Hamlet z czaszką: decyzja nie o tym, co na głowie, lecz o tym, co w niej naprawdę siedzi; absurd, który mówi więcej niż cała logika codzienności. Pozdrawiam.

Rosa

dwie godziny temu

Bardzo refleksyjnie, jakby o zagubieniu tożsamości, napisane.
Pozdrawiam:)

sturecki

dwie godziny temu

Dzięki – bo czasem najłatwiej zgubić siebie wśród masek, które sami sobie dopasowujemy zbyt dokładnie. Pozdrawiam.

Odyseusz62

cztery godziny temu

Pamiętam jak kolega na swoim weselu żegnał wszystkich gości i tylko z jednym jakoś nie mógł się pożegnać , dopiero świeżo poślubiona żona odciągnęła go od... lustra.
Pozdrawiam.

sturecki

trzy godziny temu

Bo niektórym trudno się rozstać z własnym urokiem – szczególnie gdy mają wrażenie, że to on był najładniej ubranym gościem na weselu.
Dzięki.

Groschek^(*)

cztery godziny temu

stara zasada: odłóż walk overa, bo (z sobą) nie wygrasz.. byłem, widziałem i też akurat może dlatego w ten sposób moje bazgroły artyzmuję, kto wie.. pzdr. za trafiony temat

sturecki

trzy godziny temu

No właśnie – czasem najlepiej przegrać z klasą, niż wygrać z własnym cieniem; a jeśli z tych „bazgrołów” da się wycisnąć sens, to już czysta poezja w wersji underground. Pozdrawiam równie błyskotliwie.