Mówi się czasem, że miarą człowieka jest ilość błędów

wśród nich jest lament, wiedza go okiełznaniem ćmi w obiegu

samej rzeczy codziennych spraw, zatem gdzieś łaska wiary idzie w odstawkę

na rzecz wiedzy spod ciemnych gwiazd najczęściej, a wraz z pracy biglem w pogardę



Tylko przychodzi wciąż czas pustki - dla mnie nieuchronny

gdy coś przypomni o dniach, w których zawsze mnie Bóg chronił

a wtedy sięgam po różaniec, bo Bóg zawsze mnie przecież ma w planach

ja chcę, by wiedza w końcu dla mnie w toku zdarzeń mnie w wierze wzmacniała



Jestem pełen zaufania wobec następstw planu Bożego co do mnie

chcę wiedzieć jak uwalniać w sobie wiarę, jak znów coś mnie mocno dotknie;

Prawdziwa dorosłość - czyli symbioza wiedzy z wiarą

naiwniakom pod prąd czyni dysonans z przeżycia wgłąb



Lecz każda naiwność stanie okoniem - głęboko w to wierzę

chcę wzrastać, jak i morale - stosownie z metodą odniesień

do ustalania odpowiednich proporcji - obracać w coś

co wśród wahania podpowie mi o mocy od Pana wciąż



Pochodząca od Boga cząstka w mig unaocznia na tle fałszerstw

to co można od nowa dostać - impuls, jak z posad wstać w swej walce;

Każde odróżnianie oszustw, w duecie wiary z wiedzą, przychodzi łatwiej

zatem pomóż Panie - obudź sumienie, aby chcieć uwolnić prawdę