Pożegnać miłość i Afrykę
i nie kwili z samotności
silne kobiety dbają o domy
od zawsze
w ziarnach kawy jest nadzieja
farma zamieniona na plantację
miłości w sercu
która jak ziarna kawy przepadła w płomieniach
najlepszy urodzaj zabiera los
silne kobiety są romantyczne
zaczęło się od opowiadania
gdy świeca spalała się z każdym słowem
on słuchał zapatrzony i czuł jej ogień
silne kobiety walczą jak lwice
nie straszne im ciernie
i rany po cierniach
silna kobieta ma usta jak róże
które przeciera palec słabnącego
w ich obliczu mężczyzny
nie przyjaciela
nie męża
innego mężczyzny
przelecieć z nią nad Afryką
i kochać się z nią
,,mogłeś chociaż spytać
pytałem
zgodziła się"
jest coś niezwykle czułego
w tym jak kochanek
myje włosy ukochanej
jak jedno z marzeń do spełnienia
ta rozmowa przy ognisku
każdy ma prawo do własnej drogi
niezależnej drogi
odebrałaś mi wszystko
wszystko to moja samotność
kobiety nawet silne
chcą bardziej
chcą bliżej
mężczyźni chcą mieć wszystko
nie wystarczy
bliżej i bardziej
zostają jednynie wspomnienia
jak krótki lot nad Afryką
gdy nikt nie należy do nikogo
kompas
pamiątka z jego słowami
wygrawerowanymi w pamięci
nie zawsze chcemy znaleźć drogę
niektórzy chcą się zagubić
przed zachodem słońca
lwy kładą się na grobie Denysa
ze wzgórza widać równinę
Karen Blixen
Afryka śpiewa pieśń o Tobie
baronowo
drink w Pani towarzystwie
to zaszczyt
silne kobiety...