Twoje Wiersze - Pończochy dla nieznudzonych mężatek

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

6 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Monika Larn

2022-11-10

Ten wiersz sprawia wrażenie bardzo szczerego wspomnienia i jest niesamowicie obrazowy. No widać tę sytuację klatka po klatce. Dużo gwiazd. Pozdrawiam.

Michał^(*)

2022-11-11

Dziękuję. To bardzo wyraźny obraz w pamięci, może dlatego się tak udało napisać.
Pozdrawiam i dziękuję za komentarz.

Katarzyna^(*)

2022-11-08

Wiersze, które zabierają mnie do innej, lepszej rzeczywistości nie mają ceny...
Cudowny obraz nakreśliłeś. Czytając, można nabawić się tachykardii. Wszystko przyspiesza z każdym wierszem. Chce się więcej, ale na tym polega urok Twojego tekstu, że kończy się dokładnie w momencie, w którym powstaje głód dalszej treści. I ta puenta...
Gwiazdy w uznaniu. Brawo..

Michał^(*)

2022-11-10

Nie wiem gdzie gorzej, skazani czy dramaty ostatecznych rozstań. Mam nadzieję, że do wielu dzięki Twojej pomocy mediacyjnej nie dojdzie, rozmawiać zawsze warto i należy. Nie zazdroszczę.Choć praca z gimnazjalistami też nie była łatwa. Nauczyciel to wciąż niedoceniany zawód w Polsce.

Katarzyna^(*)

2022-11-10

Ha! Ja też mgr pedagogiki, przy czym licencjat na kier.resocjalizacja, od początku nastawiałam się na pracę ze skazanymi, ostatecznie do tego nie doszło, ale aktualnie przymierzam się do mediacji karnych, choć bliższe sercu rodzinne, około rozwodowe.

Michał^(*)

2022-11-10

Wiem coś o tym, osiem lat pracowałem w szkole, jestem magistrem pedagogiki ze specjalnością wychowanie fizyczne i zdrowotne.
Pozdrawiam serdecznie:) Dziś też pochmurno i deszczowo;)

Katarzyna^(*)

2022-11-09

Wiek adolescencji rządzi się swoimi prawami;-) Pamiętam dobrze co działo się we mnie (i chyba jakaś cząstka tego wciąż tam tkwi...)
Jako pedagog i kurator rodzinny miałam częstą styczność z młodzieżą, ale to już dalszy temat...
Pozdrawiam słonecznie w ten pochmurny dzień!

Michał^(*)

2022-11-09

Katarzyno dziękuje bardzo że zajrzałaś do tego wiersza. Super, że zauważyłaś to przyspieszenie w drugiej strofie, to celowy zabieg a nikt na to nie zwrócił uwagi. Dalsza treść wymaga użycia wyobraźni i odrobinę wiedzy o nastolatkach, trochę w komentarzu Ptr o tym ;)
dzięki jeszcze raz. Pozdrawiam serdecznie:)

naskraju*^(*)

2022-10-21

Pończochy to jeden z rekwizytów kobiety, gdzie się eksponuje wdzięk nóg. A jeszcze szew biegnący z dołu do góry budzi ciekawość męskiej wyobraźni. Jeszcze samonośne bywają z koronką na udzie. Tak jak Mona, potwierdzam, że nic w tym klimacie się nie zmienia... tajemniczość pończoch wyzwala pożądanie.
Kiedyś na klamerki mówiono żabki :))

Pozdrawiam serdecznie

Michał^(*)

2022-10-21

Tak od pokoleń nic się nie zmienia, chwała wynalazcy tego cudnego ,,wdzianka". Faceci uwielbiają patrzeć, a kobiety noszą, nie wiadomo tylko, czy dlatego bo lubią nosić, czy wiedzą o tym co kręci facetów. Myślę, że to drugie ;))
O tym jak fachowo nazywa się mocowanie paska pasa do pończochy musiałem doczytać, w tekście uwzględniłem żabkę:))
Dziękuję i pozdrawiam.

Elżbieta

2022-10-21

Uśmiechałam się czytając, Twój wiersz, wyobrażałam sobie co ta "scenka" musiała znaczyć, jak mocno "wdrukowała się w pamięć" i doszłam do wniosku oczywistego jak bardzo inne są nasze światy... i jakie to intrygujące! " nylonowy tatuaż ", jak to piękne brzmi! a ile przyniósł marzeń i oczekiwań!
Świetny podkład muzyczny, z doskonałego filmu!
Sedeczności i miłego dnia:)⭐

Michał^(*)

2022-10-21

Oj tak ten obraz został nie tylko w mojej pamięci, koledzy jak lawinowo dawali sobie znaki szturchając się łokciami, nie ja jeden się oglądałem.
Nylonowy tatuaż, większość facetów chyba go posiada.
Dziękuję i miło mi, że tekst uśmiechnął.
Miłego dnia.

Mgła^(*)

2022-10-21

Mmm

Mgła^(*)

2022-10-21

Lepiej byś mi posłał koc i tabliczkę czekolady bo nie dość że zimno to jeszcze gorzko gorzko 😜

Michał^(*)

2022-10-21

Ciało pedagogiczne doskonale pasuje ta nazwa do tej sytuacji, bo i ciało i oddziaływanie edukacyjne było;) miały szwy przez łydki jak drogowskazy, cholera za tym szwem aż po klamerkę tudzież żabkę, męska wyobraźnia...;)
Każdy chłopak ma chyba swoją Malenę.
Dziękuję Reniu uśmiech ślę ;)

Mgła^(*)

2022-10-21

Ciała pedagogiczne jednak nadal niezmiennie grzeją i zaprzątają umysł młodym gniewnym😉
Założę się że pończochy miały szew ciągnący się od pięty aż po KLAMERKĘ 😉
Przepiękny utwór i cudowna Monika
Jeden z moich ulubionych filmów ale o tym wiesz 🙂

Rambler

2022-10-21

czarne nitki pończoch
oplotły pajęczyną
mój wzrok
rzucony przypadkiem
nad przepaścią kartek

miotam się odtąd
jak schwytana mucha
zaciekawiona biegiem wydarzeń
które mogą nie muszą chcą

tatuuję pragnienia
jak uczeń z podstawówki
z wypiekami na twarzy
inaczej nie portrafię

Michał^(*)

2022-10-21

Dziękuję za ciekawą interpretację, zwłaszcza pierwsza strofa, odpowiedzi w formie wiersza bardzo trafna.
Miotać już się nie miotam, ale wzrok często poleci już bez wypieków na twarzy ;)
Pozdrawiam Wędrowcze:)