Wieczór zapowiadał się zwyczajnie,
niebo  przybrało granat,
księżyc świecił nieswoim blaskiem,
gwiezdne cekiny mrugały od niechcenia.
Jaśniała ona moja, ulubiona Wenus.

Syciłam się jej pięknem,
odwróciłam  wzrok na kilka chwil
i stało się nieszczęście!
Ona zniknęła, w jej miejscu szczerzył
się Księżyc!

Wpadłam w rozpacz, toż to jasny
rozbój w ciemną noc! co robić?,
jak ją odzyskać?
zaświtała mi wreszcie myśl, trzeba
zgłosić zaginięcie!

Zadzwoniłam na policję, wysłuchano
z uwagą, podałam zgodnie z prośbą
moje dane i miejsce zamieszkania
Sprawą się zajmą!
Rzeczywiście krótko po północy
dzwonek do drzwi. W progu stało
dwoje mundurowych.

Sprawdzili moje namiary i...dali
jakiś balonik do dmuchania,
ze zdenerwowania nie miałam
zupełnie dmucha,
spojrzeli na siebie znacząco,
a później pobrali krew,
nawet się ucieszyłam, dawno nie
miałam badanej.

Wreszcie do mnie dotarło, że
jestem  podejrzaną...
szperali po wszystkich kątach,
wysypali ziemię z kwiatków,
wytrzepali książki w biblioteczce,
zajrzeli do lodówki, w apteczce
znaleźli krople Inoziemcowa *
jeszcze z zapasów mojej babci,
w łazience rozlali szampon,
z butelki o etykiecie z zielonym,
palczastym liściem!

Nad ranem wszystko się wyjaśniło,
okazało się, że impreza ze zniknięciem
Wenus, była zaplanowana,
to Księżyc urządził jej zaćmienie!**
Zostałam sama z całym bałaganem.

Po nieprzespanej nocy wyszłam
w południe, nieco zachwianym
krokiem.
Przeszłam obok stojących pod
blokiem sąsiadek, grzecznie
powiedziałam dzień dobry, chyba
nie usłyszały.

Coś, o kimś mówiły, tylko wyłapałam
- niby takie ani be, ani me, a była
pijana i naćpana, rzucała się wściekłe,
babsko niebezpieczne -

Nie miałam siły się odwrócić
i spytać o kim mówiły.