słuchaj szeptów pośród nocy
w nich się tajemnice mieszczą
w sennych zmarszczkach co uroczą
niezapowiedzianą treścią

pod powieką świt się budzi
rozjaśniając strefy mroczne
biegnie w stronę innych ludzi
z gwiazd utkane ma warkocze

a noc łapie ich uwagę
i na ustach siada cicho
by obronić cię przed światem
by cię nie porwało licho

byle jakie i na darmo
co udając dzień powszedni
wciąż okrada myśl ostatnią
i kolory smutkiem czerni

.

roznieciła się iskierka
żarem napotkanych treści
i próbując ogień wzniecać
snuje barwne opowieści

o minionym co wróciło
nowym które nie nadeszło
rozsiewając słowo miłość
wciąż umacnia więzy tęsknot

nieznużona wiatrem który
rozdmuchuje ją uparcie
wznieca ogień aż pod chmury
iskra która w wersach tańczy

.

w prawym oku mam fantazję
lewym puszczam same bajki
w których obraz jest pejzażem
w tle którego błękit zakwitł

dzwoneczkami na motylich
skrzydłach przyniesionych z wiatrem
tak by lewe z prawym mylić
i codzienność wizją zatrzeć

pod powieką mieć swój teatr
w którym każda rola pierwsza
daje powód by żyć teraz
choćby w strofie tego wiersza



hej!