Twoje Wiersze - BRNĄC W STRONĘ OCZEKIWAŃ

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

17 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Wanda Kosma

2025-01-30

Takie Twoje wiersze lubię najbardziej :) Piękny - i fantastyczna pointa. Pozdrawiam serdecznie :)

sturecki

2025-01-31

Dziękuję! A dobra pointa to jak dobrze domknięta myśl, więc tym bardziej cieszę się, że przypadła Ci do serca.
Niestety, taki wiersz może być tylko jeden ... inne są inne.

Roberttino

2025-01-30

Czuję ten poranek i niepewność przed przestąpieniem progu, bo nie wiadomo co czeka na zewnątrz, czy radosne słońce, czy pochmurny dzień. Spełnić pragnienia, to jak otworzyć śmiało drzwi....Pozdrawiam serdecznie.

sturecki

2025-01-31

Każdy poranek to mała niewiadoma – chwila zawahania przed otwarciem drzwi do nowego dnia. Nigdy nie wiemy, co nas czeka, ale to właśnie w tej niepewności kryje się urok życia. Czasem za progiem czeka słońce, czasem deszcz, ale najważniejsze, by mieć w sobie odwagę, by wyjść i sprawdzić.

Izka1^(*)

2025-01-30

Temat poszukiwania własnej drogi i tożsamości: motyw podróży, zarówno tej fizycznej, jak i duchowej. Trudności: wiatr rozwiewa ścieżki, a tłum i brak słońca symbolizują przeszkody i poczucie zagubienia. Podoba mi się metafora głębokich wód pragnień, która sugeruje silne, ale jeszcze niespełnione aspiracje. Cierpliwe czekanie na odpływ,: czekanie na uwolnienie się od problemów, przeciwności, realizacji marzeń? Takie moje skojarzenia. Pozdrawiam serdecznie

sturecki

2025-01-30

Twoja interpretacja jest niezwykle wnikliwa i pięknie oddaje sedno wiersza! Motyw podróży – zarówno tej dosłownej, jak i duchowej – rzeczywiście odgrywa tu kluczową rolę, a przeszkody na drodze mogą symbolizować zagubienie, wątpliwości czy wewnętrzne blokady. Głębokie wody pragnień to właśnie ta siła marzeń, która jeszcze nie znalazła ujścia, a odpływ… być może jest chwilą, na którą warto czekać, bo przynosi w pewnym sensie nowy początek. Dziękuję.

Izka1^(*)

2025-01-30

5/6

Jastrz

2025-01-30

Wszyscy szukamy wlasnych dróg. Chcemy być anonimowi i rozpoznawalni jednocześnie. A później okazuje się, że stado indywidualistów podążyło owczym pędem w jednym, niekoniecznie mądrze wybranym kierunku...

sturecki

2025-01-30

To paradoks, który doskonale oddaje naszą naturę – pragniemy wyjątkowości, ale też przynależności. Chcemy się wyróżniać, a jednocześnie nie zostać w tyle. I zanim się obejrzymy, okazuje się, że "indywidualność" zamieniła się w kolektyw, który nie zawsze zmierza tam, gdzie warto. Sztuką jest zauważyć ten moment i mieć odwagę zboczyć ze ścieżki, jeśli nie prowadzi tam, dokąd naprawdę chcemy dojść. Dziękuję za tę myśl – jest bardzo trafna i skłania do refleksji!

ajw

2025-01-29

Myślę, że skromność to jedna z Twoich cech, bo jeśli wiersz jest o Tobie, to wiele osób z tego portalu by się z nim nie zgodziło w kwestii, ze podmiot liryczny jest niewidoczny. Jestem przekonana, ze każdy z pewnością oczekuje pojawienia się pod swoim wierszem Twojego awatara, bo to zapowiedź przemyślanego komentarza ubranego w piękne słowa. Podobnie Twoje wiersze są zawsze niespodzianką, dzięki kreatywywności twojego myślenia. A wracając do wiersza to bardzo udany :)

sturecki

2025-01-30

Skromność może i bywa moją cechą, ale przede wszystkim cenię szczerość – zarówno w poezji, jak i w rozmowie. Jeśli moje komentarze czy wiersze są dla kogoś wartościowe, to największa nagroda i motywacja do dalszego pisania. A fakt, że ktoś czeka na mój głos, sprawia, że ta twórcza wymiana nabiera jeszcze większego sensu. Dziękuję za docenienie i za tak ciepłe podejście – to naprawdę budujące! Pozdrawiam serdecznie!

Asteria^(*)

2025-01-29

Ładna ta miniatura. Bardzo dojrzała.

sturecki

2025-01-30

Dojrzałość w krótkiej formie to wyzwanie, ale jeśli udało się ją oddać, to znaczy, że słowa trafiły tam, gdzie powinny. Pozdrawiam serdecznie!

Elżbieta

2025-01-29

Myślę, Staszku, że należysz do osób, które nie zabiegając o zauważenie, są zauważane i nie nikną w tłumie. Pewnie to kwestia charyzmy, energii i to , że dużo dajesz z siebie innym! Twoje bezinteresowne recenzje, sprawiły, że cieszysz się wśród wielu czytelników sympatią i uznaniem, za trafność i rzetelność, Twoich komentarzy.
Większość z nas rozpoczyna dzień z nadzieją, a przecież różnie bywa, wierzymy w nadejście wieczoru, a można go nie doczekać! Mimo to, mamy w sobie wiarę, że na odpływ jeszcze nie czas.
Ten wiersz, to kolejna, Twoja odsłona, a ona podoba mi się, jak i sam utwór.
Pozdrawiam serdecznie, Staszku:)⭐

sturecki

2025-01-29

Dziękuję za te ciepłe i pełne uznania słowa – naprawdę trudno mi wyrazić, jak bardzo mnie poruszyły.
To prawda, każdy dzień niesie swoją niepewność, ale też szansę na coś wyjątkowego, jeśli tylko mamy odwagę wierzyć i działać. Jeśli moje słowa i recenzje są dla kogoś inspiracją lub wsparciem, to czuję, że wypełniam swoją rolę najlepiej, jak potrafię.
Dziękuję. Pozdrawiam serdecznie i życzę, aby każdy Twój poranek był pełen nadziei, a wieczory przynosiły spokój i satysfakcję!

JaSnA7

2025-01-29

Powiem tak Staszku...
W naszym czasoprzestrzennym wymiarze wiersz skłania do refleksji i jest pięknie napiasany:)
Jednak jakie zdanie będą mieć mieszkańcy innych planet?
Mamy zagwozdkę:)
Dostałam właśnie od nich sygnał, że za mało piszesz o poranku i o ścieżkach...
Podobno wysłali dla Ciebie strój kąpielowy, bo nie bardzo zrozumieli co z tym odpływem. Tacy są.
Ja dodaję 5/6, bo super jest.
Aaaa ... Strój dotrze za 100 lat przeliczonych na nasz czas.
Czyli dłuuugo czekać musisz:)

sturecki

2025-01-29

Twoje poczucie humoru i kreatywność są niesamowite! Cieszę się, że wiersz skłania do refleksji, a fakt, że mieszkańcy innych planet go rozważają, to już poziom galaktycznego uznania! Jeśli chodzi o strój kąpielowy, mam nadzieję, że za 100 lat odpływ nadal będzie w modzie – choć mogę wtedy potrzebować jakiejś wersji kosmicznej.
Dziękuję za tę cudowną dawkę uśmiechu i za ocenę!
Pozdrawiam serdecznie i obiecuję, że poranek oraz ścieżki znajdą swoje miejsce w kolejnych wersach!

mis

2025-01-29

Cierpliwe czekanie o poranku jest samo w sobie najcenniejszą lekcją oczekiwania dla tego niecierpliwego świata. Wiersz świetnie napisany.
Pozdrawiam 😀

sturecki

2025-01-29

Dziękuję za tak piękne słowa! Cierpliwe czekanie rzeczywiście może być sztuką, której ten pędzący świat często nie dostrzega. A jeśli udało mi się oddać to w wierszu, to czuję się ogromnie wyróżniony.

Waldi1

2025-01-29

mój poranek zaczął się o jedenastej dziesięć ... spojrzałem ..a za oknem słoneczko świeci ..są podmuchy wiatru ... śniadanko ... córce umyłem kompleksowo auto ... przyszła z pracy po 24 gadzinach ... postawiłem je w cieniu ... bo słoneczko raziło ...wczoraj umyłem swoje ... sam sobie szukam pracy i tak sobie czekam na swój odpływ cierpliwie ... a cierpliwość to dobra cecha uczy pokory... pozdrawiam serdecznie ...

sturecki

2025-01-29

Twój poranek brzmi jak spokojny i produktywny czas, pełen drobnych gestów troski i dbałości. Mycie auta córki to nie tylko praktyczne zajęcie, ale też piękny wyraz miłości – takie małe rzeczy często mają największą wartość. Cierpliwość rzeczywiście jest skarbem, a w połączeniu z pokorą potrafi zdziałać cuda. Życzę Ci dalszych spokojnych chwil i odpływu pełnego inspiracji.

Kazimierz Surzyn

2025-01-29

To cenna myśl o cierpliwości, której nam niejednokrotnie brak, pozdrawiam ciepło Staszku.
6/5

sturecki

2025-01-29

Wynik 6/5 – to więcej niż można sobie wymarzyć! Cierpliwość to rzeczywiście trudna sztuka, ale zawsze warto ją pielęgnować, choćby małymi krokami.

Maja- Marc

2025-01-29

wytrwałość jest natury sztuką,
nieliczni posiadają i doceniają
sztuką wyciągać odpowiednią naukę
gdy to osiągniesz... tłumy kochają....

Pozdrawiam serdecznie, Stanisławie :)

sturecki

2025-01-29

Piękne słowa, pełne prawdy i inspiracji! Wytrwałość rzeczywiście jest jak dzieło sztuki – wymaga cierpliwości, odwagi i zrozumienia. A tłumy? Kochają, bo pewnie widzą w niej odbicie własnych marzeń i wysiłków. Dziękuję za tę refleksję i serdecznie Cię pozdrawiam – oby wytrwałość zawsze była Twoim sprzymierzeńcem!

Eleanor Rigby

2025-01-29

Woda to żywioł - raz spokojna rzeka raz rwący potok.
Życzę Ci tej cierpliwości choć żyjemy w takim pędzie, ze trudno o nią czasem.

sturecki

2025-01-29

Bo woda jest jak życie, pełne zmienności i niespodzianek. Cierpliwość to nasza przystań, choć w dzisiejszym biegu wydaje się czasem nieosiągalna. Dziękuję za te życzenia – są jak spokojny nurt, który koi.

NO1R^(*)

2025-01-29

To trochę tak jak bycie poza ogółem i poprzez obserwacje reakcji ludzi zmierzenie się ze samym sobą, o tym jaki jest mój cel i czy owe wątpliwości słusznie mnie nawiedzają.

sturecki

2025-01-29

Tak ... te kamienie rzucane przez innych często testują naszą siłę i determinację. Ale im więcej ich przetrwamy, tym mocniejsi się stajemy. Najważniejsze to nie dać się zbić z drogi i pamiętać, że te "nadlatujące" są tylko przeszkodą, a nie definicją nas samych.

NO1R^(*)

2025-01-29

Odwagi - z pewnością. I trzeba być odporny na te kamienie, szczególnie te nadlatujące z obcych rąk.

sturecki

2025-01-29

Wątpliwości są jak kamienie na drodze – czasem się o nie potykamy, ale to one pomagają wyostrzyć nasze spojrzenie na świat i siebie samych. Nieugiętość w byciu sobą wymaga odwagi, a każda chwila refleksji czyni nas silniejszymi.

NO1R^(*)

2025-01-29

Dokładnie, dzięki wątpliwościom kształtujemy się też wewnętrznie, ostrzymy charakter, który musi być nieugięty by pozostać wciąż sobą.

sturecki

2025-01-29

Bo też jest to prawdziwe wyzwanie – spojrzeć na siebie przez pryzmat cudzych reakcji, a jednocześnie zachować wierność swoim wartościom i celom. Wątpliwości mogą być trudne, ale to właśnie one skłaniają do refleksji i pozwalają lepiej zrozumieć siebie. To jak lustro, które pokazuje, kim jesteśmy, a jednocześnie przypomina, że mamy wybór, by kształtować swoją drogę.

Marek Żak

2025-01-29

Tez tak mam, poranek to plan i zamierzenia na cały dzień, wieczorem weryfikacja, co wyszło, a co nie:). Pozdrawiam

sturecki

2025-01-29

To świetny sposób na życie – Poranki to czas pełen nadziei, a wieczory uczą nas pokory. Nawet jeśli coś nie wyjdzie, zawsze zostaje kolejny dzień, by spróbować jeszcze raz. Dziękuję za podzielenie się tym rytuałem.

Krystek

2025-01-29

Czasem trzeba się zatrzymać, wyciszyć,
by ustalone plany zacząć realizować.
Ślę moc serdecznych pozdrowień:)

sturecki

2025-01-29

To prawda – zatrzymanie się to często najlepszy krok naprzód. W ciszy rodzą się najpiękniejsze pomysły i znajdują drogę do realizacji. Dziękuję.

JoViSkA

2025-01-29

Kto jak kto, ale Ty z pewnością jesteś widoczny nawet w tłumie...osoby wyjątkowe, szczere o wielkim sercu wyróżniają się nawet jeśli są tego nieświadome emanują dobrą ciepłą energią, która przyciąga do siebie wszystkich jak światełko w tunelu...
Pozdrawiam serdecznie Stasiu :)

sturecki

2025-01-29

Nie da się inaczej do sprawy podchodzić, niż dostrzegać wartość w każdej formie uznania, nawet tej skrytej. Czas jest cennym darem, a świadomość, że ktoś go poświęcił, to najlepszy dowód na to, że Twoje słowa mają moc.

JoViSkA

2025-01-29

Nie da się wszystkich należycie skomentować i ocenić w krótkim czasie...dlatego ja bardzo doceniam osoby, które poświęcają swój cenny czas na mój wiersz...i nawet te anonimowe głosy sprawiają mi radość, bo wiem, że ktoś ten wiersz przeczytał ale nie miał czasu na komentarz, albo nie wiedział jak skomentować, przyczyn może być wiele...jednak uznał, że mój wiersz jest wart jego głosu...

sturecki

2025-01-29

Mój dylemat dotyczy czegoś innego. Jakoś nie potrafię posłużyć się wyłącznie samą oceną i kusi mnie, by się wypowiedzieć o treści i warsztacie, a to zabiera mi tyle samo czasu, o ile nie więcej, niż tradycyjne komentowanie.

JoViSkA

2025-01-29

Dziękuję Stasiu za dobre słowo i piątki, których jeszcze nie możesz mi postawić :))) Ale z tego co wiem, blokada zostanie zdjęta po Twoim tygodniowym powrocie, tak jak zapowiedziałeś pod swoim wierszem u Krystek w komentarzu i bądź dobrej myśli, co ma wisieć nie utonie :)

sturecki

2025-01-29

Jeśli uda mi się choć trochę podzielić tą energią i wywołać uśmiech, to znaczy, że robię coś dobrego. Twoje słowa również mają w sobie niezwykłą moc – jak promień słońca, który rozświetla dzień. Pozdrawiam serdecznie i życzę, aby Twoje światło świeciło zawsze równie jasno!

andrew

2025-01-29

...
myślę ...
latawce na niebie
budzą wyobraźnię
rozsiewam na łące
twoje troski
ozdabiam makami
łagodnieją
nawet się uśmiechają
obiecują nie dokuczać

błękitem westchnień
odpływają w inny wymiar
...
Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

sturecki

2025-01-29

Jak pięknie pozwalasz troskom unosić się z wiatrem – aż chce się patrzeć na te latawce i wierzyć, że wszystko może być lżejsze. Makowa łąka i błękit westchnień brzmią jak przestrzeń pełna spokoju i nadziei. Dziękuję za te słowa – są jak oddech świeżego powietrza.

Odyseusz62

2025-01-29

A może to magiczna pora
zupełnie niespodziewana
I w wczesnych słońca kolorach
przypływ nastąpi z rana.
Pozdrawiam i doceniam ******/*****.

sturecki

2025-01-29

To faktycznie brzmi jak magiczna chwila – pełna niespodziewanego uroku i obietnicy czegoś nowego. Może właśnie w tych porannych promieniach kryje się inspiracja, która przynosi przypływ kreatywności?