Twoje Wiersze - NA WŁASNĄ ODPOWIEDZIALNOŚĆ

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

13 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

JoViSkA

2025-05-14

Świetny wiersz...:)
Pozdrowienia

sturecki

2025-05-15

Dziękuję serdecznie. Pozdrowienia lecą z powrotem, w rytmie dobrego słowa.

Mada44

2025-05-10

To nasze obserwacje i nasze spojrzenie. Pozdrawiam

sturecki

2025-05-10

A spojrzenie czasem ważniejsze niż widok – bo to, co dostrzegamy, mówi więcej o nas niż o świecie. Pozdrawiam serdecznie.

hibiskus

2025-05-09

Witaj,

...i to zdecydowanie świadomą odpowiedzialności za każde nieomal zdanie (wers)...

Pozdrawiam serdecznie 5/6.

sturecki

2025-05-09

Bo każdy wers to jak podpis krwią pod własnym myśleniem – lekko się czyta, ciężko się żyje.

Motylek78

2025-05-08

tak powinno być
puścić wiersze wolno....
świetny wiersz
na własną odpowiedzialność... dokładnie
Pozdrawiam serdecznie 💙🦋

sturecki

2025-05-09

Dziękuję – bo wiersze, jak ptaki, muszą lecieć same, nawet jeśli nie wrócą; a odpowiedzialność? To nie ciężar, to zgoda na to, że każda strofa ma swój ślad.

Izka1^(*)

2025-05-08

Mocny i inspirujący wiersz, który w klarowny sposób wyraża ideę wolności twórczej i osobistej odpowiedzialności. Pozdrawiam serdecznie

sturecki

2025-05-09

Dziękuję – bo wolność bez odpowiedzialności to tylko hałas, a prawdziwa twórczość zaczyna się tam, gdzie autor nie ucieka przed konsekwencją własnego głosu.

rzabaprzezrz

2025-05-08

O tak, w tym wierszu jest miejsce na własny oddech, jest przestrzeń, która jest tak potrzebna w wierszach. Kilka prostych refleksji ładnie ubranych w słowa, są jak ziarna padające na glebę...Ten wiersz mi się podoba, uważam, że jest akuratny, dobrze wyważony, a forma nie zagłusza treści... Pozdrawiam serdecznie Staszku 💚🌞

sturecki

2025-05-09

Dziękuję Ci bardzo – to największy komplement, gdy ktoś odnajduje w wierszu przestrzeń dla własnego oddechu; bo właśnie o to chodzi – by słowa nie przytłaczały, tylko otwierały. Jeśli ziarna trafiają na dobrą glebę, to może kiedyś zakwitną czymś wspólnym.

jobo

2025-05-08

Piszesz żeś drugoligowy
A tekst każdy ekstrakasa
A więc skromnyś w głębi głowy
Na sukcesach nie popasasz
Postęp ciągły w wierszy dobrach
Więc niedługo siądziesz zgrabnie
Przy stoliku w "Czytelniku"
Albo skończysz w piekle Nobla

Szac i deszcz!

sturecki

2025-05-09

Gdyby piekło Nobla tak wyglądało, to niech płonie metaforą, a ja tam z rymem w dłoni siądę bez żalu. Dzięki za wersy – trafne, kąśliwe i serdeczne zarazem, jak toast na pożegnanie skromności.
Szac i parasol na ten deszcz.

Monika Larn

2025-05-08

To jest jeden z Twoich najlepszych wierszy. Metafora "Sól do smaku chwil" oraz cała ostatnie strofa są po prostu świetne bez dwóch zdań (tylko interpunkcję bym dodała w odpowiednim miejscu). To jest kompletny wiersz. Wszystkie gwiazdy.

sturecki

2025-05-09

Dziękuję – tak szczere słowa trafiają prosto tam, gdzie rodzi się każdy wers. „Sól do smaku chwil” niech zostanie przyprawą na dłużej, a za sugestię interpunkcyjną – ukłon, bo diabeł często siedzi właśnie między przecinkami.

Waldi1

2025-05-08

Ty je wypuszczasz z klatki fruną wprost do mnie ... ja je czytam ... bo są życiowo piękne ... dobrze że się podpisujesz ... wtedy poznaję autora serce piękne ... otwórz oczy idąc na oślep możesz w paść w dziurę ciemną i z znikąd pomocy nie będzie ...a szkoda ... pozdrawiam serdecznie ...

sturecki

2025-05-09

To wielka radość wiedzieć, że moje słowa lecą we właściwą stronę i trafiają do czyjegoś serca, nie tylko do oczu; podpisuję się, bo to nie tylko nazwisko, to znak, że jestem naprawdę. Pozdrawiam ciepło, z otwartymi oczami i wdzięcznością.

Marek Żak

2025-05-08

Tak, każde skrzyżowanie to decyzja w która ścieżkę skręcić, a może iść po bezdrożach. Ciekawy, życiowy wiersz. Przeważnie nie można zawrócić, na szczęście korygować błędne wybory czasami można, ale niestety nie zawsze się to udaje. Co do wierszy, raz wypuszczone, nie wracają, a czytelnicy je widza po swojemu, bywa zupełnie inaczej, niż autor chciał.
Pozdrawiam.

sturecki

2025-05-09

I właśnie w tym cały paradoks ... decyzje kształtują nas, ale ich skutki często wymykają się spod kontroli, jak i sensy naszych wierszy w oczach czytelników; raz puszczone w świat, żyją własnym życiem, a my możemy tylko patrzeć, jak skręcają tam, gdzie nigdy nie planowaliśmy.

LydiaDel

2025-05-08

Wyśmienity wiersz, wszystko dokładnie dozowane. Kto po ścieżkach Twojej twórczości chce stąpać, to naturalnie, na własną odpowiedzialność. Twoje wiersze nie wrócą do Ciebie, tak jak ptaki. Poczuły wolność, ale wiem, że taki był Twój zamiar. Posiałeś ziarno, niech kiełkuje. 6/5 Serdeczności

sturecki

2025-05-09

Dziękuję ... trafne jak skrzydło ptaka w locie. Wiersze naprawdę odlatują, jakby miały własny cel, własną drogę i własnych ludzi do poruszenia. A jeśli gdzieś kiełkują to znaczy, że nie pisałem na próżno.

NO1R^(*)

2025-05-08

Jest tylko jeden kierunek: twórca - odbiorca.
A pisanie na własną odpowiedzialność to nic innego jak bycie sobą w każdym tego odbiorze.

sturecki

2025-05-08

Tak ... bo prawdziwe pisanie to akt odwagi: wyjście z ukrycia, bez masek, z własnym głosem; a jeśli ktoś odbierze to szczerze, to znaczy, że kierunek został dobrze obrany.

Krystek

2025-05-08

Każdy jest panem swojego życia.
Od niego zależy jak go wykorzysta.
Ślę moc serdeczności i pogody ducha:)

sturecki

2025-05-08

Dokładnie tak ... życie to nie gotowy scenariusz, tylko pusta kartka, a każdy z nas trzyma pióro; tylko od nas zależy, czy napiszemy dramat, komedię, czy po prostu prawdę.

Odyseusz62

2025-05-08

Z tego co widzę nie brakuje Ci odpowiedzialności.
Ładne porównania.Serdeczności.

sturecki

2025-05-08

Dziękuję ... staram się, by każde słowo miało nie tylko kształt, ale i wagę; a porównania? One przychodzą same, kiedy człowiek naprawdę słucha świata. Serdeczności również dla Ciebie.