Twoje Wiersze - MROCZNE POKOJE DUSZY - sturecki

X

Logowanie

MROCZNE POKOJE DUSZY

wolny

2025-04-11 02:42

z cyklu: "SŁOWEM BOGA WYRAZIĆ".

moja dusza to dom
pełen zamkniętych pokoi
gdzie cisza skrzypi jak stare zawiasy
gdzie dobroć przechadza się nieproszona
a grzechy błąkają się w mrocznych kątach

na ścianach rosną złe intencje jak winorośl
pazurami chwytają sny i myśli
obrazy ukryte, których boję się dotknąć
krążą jak niespokojni goście
niewidzialni, lecz obecni

i choć gaszę świece jedna po drugiej
ciemność wie, gdzie zajrzeć –
jakby znała drogę na pamięć
by wciągnąć mnie w swoje szpony
jeszcze głębiej niż przedtem

autor

sturecki

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

19 razy

Treść

6

15

5

4

4

0

3

0

2

0

1

0

0

0

Warsztat

6

2

5

16

4

1

3

0

2

0

1

0

0

0

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Motylek78

2025-04-12

wiersz pokazuje duszę jako mroczne
pełne tajemnic miejsce
w którym dobro i zło współistnieją
przeszłość odciska swoje piętno w postaci lęków i grzechów
ciemność symbolizuje wewnętrzne demony
coś w tym wierszu jest ciekawego
w sumie bez zła jak mogliśmy wiedzieć że dobro to właśnie to
więc mamy w sobie wszystko
ale od nas zależy co rozwiniemy w sobie bardziej
któremu ziarenku pozwolimy zamienić się w piękne drzewo
refleksyjny wiersz
Pozdrawiam serdecznie 💙🦋

sturecki

2025-04-12

Trafnie powiedziane – dusza to nie muzeum świętości, tylko dziki ogród, gdzie i róże, i pokrzywy. Ważne, co podlewamy.
pozdrawiam.

hibiskus

2025-04-12

Witam,

bo zło jest wścibskie...
Nie dajmy mu się nigdy.

Pozdrawiam jasno i zdecydowanie; złu na nie!.
Uśmiech i promienie słońca, którego u mnie dzisiaj moc.
Ponadto - miłej niedzieli i 6/5.

sturecki

2025-04-12

Zło wścibskie? Pewnie ma subskrypcję na każdy nasz grzech.
Nie damy się – niech sobie w nosie dłubie, nie w nas.
Pozdrowienia jasne? Jak halogen w piwnicy sumienia.
Złu na nie? I jeszcze mandat za parkowanie na duszy!
Uśmiech i słońce? Zazdrościć można, bo u mnie cień i refleksje.
Miłej niedzieli? Oby była tak spokojna, że aż podejrzana.
Dzięki.

LydiaDel

2025-04-11

Pewnie są ciemne i jasne dusze, Ty zdecydowałeś się ciemną opisać. Aż ciarki mnie przechodzą, gdy błądzę po jej ciemnych zakamarkach. A ile ciemnych tajemnic tam tkwi?
Grzechy, złe intencje - nie tchórz, wstań odważnie i uporządkuj, bo inaczej nigdy nie zaznasz spokoju.
"wciągnąć mnie w swoje szpony jeszcze głębiej niż przedtem" - zmień myśli na pozytywne, to będzie lepiej dla Ciebie. Nawet Wielkanoc nie powinna czarnych myśli tak głęboko dopuszczać. Wiosna, radość serc i Wielki Tydzień - to nie jest w harmonii. Nie dziwie się, że takie skojarzenia dojrzewają. 6/5 Serdecznie pozdrawiam

sturecki

2025-04-11

Masz rację, niełatwo pisać o ciemności, ale czasem trzeba ją nazwać, by przestała rządzić z ukrycia.
Wielkanoc to przecież też przejście przez cień aż do światła. A Twoje słowa są jak dzwon ... przypominają, że nadzieja nie czeka, aż będzie gotowość.
Dziękuję za ten głos ... mocny, potrzebny i życzliwy.

Moona@

2025-04-11

Dobry.
To przez te świece. Lepiej zapalać niż gasić ;)
Jeśli nie zrobi się jaśniej, to chociaż cieplej :)

sturecki

2025-04-11

I to jest życiowa filozofia w jednym błysku.
Nie zawsze rozjaśnisz mrok, ale zawsze możesz ogrzać obecnością.
Świece ... małe, a potrafią rozbroić całą noc.

jobo

2025-04-11

Panuj nad myślami swymi
Skieruj właściwą drogą
Jak nad nimi nie panujesz
To zawładą tobą

Szac z parapluie na deszcz gwiazd.

sturecki

2025-04-11

Święta racja ... myśli to nie goście, to lokatorzy.
Jak nie ustawisz granic, zaczną rządzić domem.
Lepiej być gospodarzem niż zakładnikiem własnej głowy.

Waldi1

2025-04-11

spoko Stanisławie ... zbliżają się święta ... wstąp do domu Bożego ...oczyść zakamarki duszy ...i szpony nie będą miły odwagi by Ciebie ruszyć ... od rzazu urosną Ci skrzydła ... i zona będzie uśmiechnięta nie tylko Twoja ...ale i moja ... pozdrawiam serdecznie ...

sturecki

2025-04-11

Dzięki, Bracie ... jak zawsze celnie i z sercem!
Wstąpię, przewietrzę duszę, zrzucę kurz z myśli.
Skrzydła? Niech tylko delikatnie drgną a już będzie lżej.

zmis

2025-04-11

Nasza dusza, to ta najgłębsza osobowość, kształtowana w nas, w najmłodszych latach przez naszych rodziców, później zabarwiana w wyniku zbieranych doświadczeń. Jej podstawa pozostaje oparta na tych przekazach. Staramy się postępować tak jak nam serce i wychowanie nakazuje. Gdy jest inaczej, budzi się sumienie i ocenia, czy postępowanie nasze jest zgodne z wpojonymi zasadami.

sturecki

2025-04-11

Twoje słowa trafne: dusza to fundament z dzieciństwa, sumienie to jego strażnik. Reszta to już życie, kolor i korekta.

Kaskader składni i mieszacz desygnatów<sup>(*)</sup>

Kaskader składni i mieszacz desygnatów^(*)

2025-04-11

Z własnego doświadczenia wiem, że:
Dusza w ciele człowieka - nie jest przezroczysta,
początkowo na swym gramie: wagę barw poznaje!

Wybierając tylko ciepłe przez życiową paletę.
_______________________________________________

Komplet gwiazd zostawiam i serdecznie cię pozdrawiam

sturecki

2025-04-11

Piękna i dojrzała obserwacja ... dusza nie wchodzi w życie jak cień, ale jak światło, które samo musi nauczyć się barw. I choć kusi, by wybierać tylko ciepłe, to przecież i chłodne kolory uczą głębi.
Twoje słowa mają wagę nie tylko gramową.

kuqu

2025-04-11

jakbyś pisał o mnie w większości te słowa...
Nocą wszystkie drogi
mrok ogarnąć chce
spróbuję przetrwać
w ciszy doczekać świtu

sturecki

2025-04-11

Brzmi jak Twój własny wers, co się właśnie u mnie zatrzymał na chwilę.
Noc nie pyta o zgodę,
ale Ty trwasz.
I to jest modlitwa.
W ciszy,
w sobie,
do świtu.

ekszki

2025-04-11

Taka dusza musi przejść odświeżenie koniecznie

sturecki

2025-04-11

Oj tak ... jak pokój po długiej zimie: trzeba pootwierać okna, przetrzeć zapomniane kąty, wypuścić stare myśli na przeciąg. Dusza też potrzebuje wietrzenia, choćby jednym wersikiem nadziei. Albo łzą. Albo śmiechem, który w końcu przebije się przez kurz.
Dziękuję.

Elżbieta

2025-04-11

Trudno jest z całą szczerością zaglądać do duszy. Miałeś, Staszku odwagę, także o niej napisać. Okazuje się, że dużo w niej mroku, ale ja mam takie wrażenie, że ktoś, kto nie do końca jest ok, raczej będzie kwestionował obecność w sobie duszy, lub stwierdzi, że jest przeźroczysta. Zatem liczy się zdolność do stanięcia z sobą w prawdzie, nawet jeśli to tylko poetycka wizja.
Pozdrawiam serdecznie, Stanisławie:)🌟

sturecki

2025-04-11

Dziękuję Ci za te słowa, bo one też mają odwagę, taką cichą, ale nie do przeoczenia.
Masz rację, że nie każdy chce zajrzeć do środka, bo dusza nie zawsze błyszczy, czasem po prostu ... gęstnieje. Ale dopóki ktoś zadaje pytanie o jej obecność, to ona tam jest i może właśnie dlatego, że boli, że szepcze, że nie daje spokoju.
A poetycka wizja? To często jedyna bezpieczna forma prawdy, jaką da się wypowiedzieć bez krzyku.

niezgodna54

2025-04-11

...czapki z głów

Stefi:))

sturecki

2025-04-11

Zimno ... głowa zmarznie. Dzięki za wizytę i pozostawiony ślad.

eSka

2025-04-11

Staszku "pozamiatałeś" - jestem pod ogromnym wrażeniem. Cieszę się, ze moglem przeczytać taki Wiersz i poczuć piękno Poezji!
z uznaniem ogromnym!
Stefan

sturecki

2025-04-11

Dziękuję Ci z całym poetą we mnie, bo takie słowa to dla wiersza najwyższa forma życia! Cieszę się, że dotarło, że poruszyło, że zagrało.
Z uznaniem odwzajemnionym i wdzięcznością większą niż wers!

mis

2025-04-11

Świetnie napisany wiersz.
Życzę by Twoja dusza domowa zaznawała zawsze w pokojach spokoju, rozwagi i szczęścia. Mniej zła, mniej strachu, zupełnie mniej skrzypiących zawiasów.
Wszelakiej pomyślności dla Ciebie Staszku.
6/5

sturecki

2025-04-11

Dziękuję z całego serca za te życzenia, co brzmią jak poetycki balsam na codzienność. Niech i Twoja dusza domowa zawsze ma ciepłe światło w oknie, ciszę bez lęku i drzwi, które otwierają się tylko na dobro.
A zawiasy? Niech skrzypią tylko w starych bajkach.

andrew

2025-04-11

...
obrazy jutra żyją chwilę
niewidzialna siła
iskra
poprowadzi w przyszle dni
może i przez zamknięte drzwi
...
Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

sturecki

2025-04-11

Piękne i ulotne jak oddech przed snem ... obrazy jutra mrugają, a iskra wie, którędy iść, nawet gdy klamka milczy. Zamknięte drzwi? Dla iskry to tylko cień do przeskoczenia.
Pozdrawiam serdecznie i z zachwytem nad tą delikatną siłą słowa.

Marek Żak

2025-04-11

Są takie pokoje, które lepiej omijać szerokim łukiem, do których lepiej nie zaglądać, bo nawet stojąc w drzwiach, przeciąg może nas tam wciągnąć, a wyjścia nie ma. Pozdrawiam.

sturecki

2025-04-11

Prawda aż ciemnieje w oku, bo niektóre drzwi lepiej zostawić zamknięte, zanim otworzą coś w nas, czego nie umiemy już zatrzasnąć. Przeciąg kusi, ale rozsądek wie, kiedy trzymać się z dala.
Pozdrawiam równie uważnie ... z daleka od tych pokoi bez klamek.

Manek<sup>(*)</sup>

2025-04-11

Nawet te małe, bez rozwagi popełnione grzeszki powracają czasem po latach do człowieka. Ach gdyby istniała taka gumka do gumowania...
Pozdrawiam

sturecki

2025-04-11

Hi, hi ... klasyk ... plan B w butelce, co rozwiązuje język, ale nie problemy. Choć przyznajmy, czasem kieliszek rozmowy działa lepiej niż cały bar ucieczek.
Dobrze, że dopisałeś "oczywiście że nie", bo z humorem to lekko, ale z dystansem jeszcze lepiej!

Manek<sup>(*)</sup>

2025-04-11

A jak nic nie pomoże, to mamy jeszcze alkohol.
(mały dowcip. oczywiście że nie.)

sturecki

2025-04-11

Gdyby taka gumka istniała to sprzedaż przebiłaby wszystkie bestsellery duchowości. Ale chyba właśnie dlatego jej nie ma, bo sumienie nie pisze ołówkiem, tylko graweruje.
Na szczęście, zamiast gumki, mamy coś lepszego: zrozumienie, skruchę i to wielkie „przebaczam” nawet sobie.

Krystek

2025-04-11

Dobrze , by serce z rozumem współpracowało.
Wpływ na chaos myśli miało.
Ślę moc serdecznych pozdrowień:)

sturecki

2025-04-11

Oj tak ... bo jak serce biegnie, a rozum śpi, to się łatwo potknąć o własne pragnienia. A jak rozum rządzi bez serca, to człowiek jak zimny kalkulator w ludzkiej skórze. Najlepiej, gdy się dogadają, bo wtedy i chaos ma rytm.

Groschek<sup>(*)</sup>

2025-04-11

mroczny, czy podświetlony - ważne, że pokój; do zwisu nad przepaścią zatem jeszcze daleko.. ostatnio piszę, co myślę, a czytam, co jest napisane - często nawet już tylko to wystarczy - monotonia to straszny stan mogący trwać zbyt długo, żeby jakoś nie spróbować się odkleić - czego szukamy jest największą niespodzianką istnienia, po wytężeniu wzroku widzimy często obraz z dzieciństwa, który kiedyś pozwalał nam wystartować - teraz zaś już tylko ochłapy planów na jutro (pozwalał nam..); kończę..

sturecki

2025-04-11

I dobrze, że kończysz tak, jak trzeba: z niedopowiedzeniem, które dźwięczy długo po ostatnim znaku. Bo może właśnie w tych ochłapach planów na jutro jest jeszcze smak tamtego pierwszego „kiedyś”? I może nie trzeba się odkleić całkiem ... wystarczy poruszyć ramię, by sprawdzić, czy skrzydło nadal tam jest.
Dzięki za ten strumień. Surowy, prawdziwy, żywy.

klaks

2025-04-11

Mimo dobrych intencji, często wygrywająw w nas utarte szlaki złych nawyków i myśli natrętnych. Być może w tym duchowym domu, należy pootwierć okna, wpuścić światło i dobrze przewietrzyć, wtedy niechciani goście dadzą nam spokój. W życiu duchowym pewnie trzeba być zdecydowanym w którą stronę idziemy, inaczej rządzi nami wątpliwość, zresztą nie tylo duchowym...Być może dlatego, Jezus mówił, aby mówić stanowczo tak albo nie, wtedy odkrywamy kim jesteśmy...?
Słonecznego dnia 6/5 :)

sturecki

2025-04-11

No i właśnie to powiedziałeś jak trzeba: jasno, dobitnie, bez zawijasów. Bo dopóki zostawiamy uchylone drzwi wątpliwości, przeciągi robią z nas duchowe przeciętności. A te „tak” i „nie” to jak fundamenty, nie dla świętoszków, tylko dla tych, co szukają prawdy bez lukru.
Otworzyć okna, przewietrzyć duszę i wreszcie zadomowić się w sobie.

Odyseusz62

2025-04-11

W naszym wnętrzu mieści się wszystko a sztuka życia polega na wyciąganiu z niego tego co dobre.
Świetny wiersz , przeczytałem w zadumie i w zachwycie.
Pozdrawiam.

sturecki

2025-04-11

W środku siebie mamy i światło, i cień, a całe mistrzostwo to umieć wybrać właściwe barwy do codziennego obrazu.
Dziękuję Ci serdecznie za zachwyt, który dodaje sensu słowom i za zadumę, która sprawia, że naprawdę się je czyta.

Autor poleca

Autor na ten moment nie promuje wierszy

Inne wiersze z tej samej kategorii

- Przeboski Mandaryn

Gołębi lot przerwany

Anielskie dłutka

rozbudzeni przez życie

wyraziste uczucia

Inne wiersze tego autora

ZOSTAĆ SOBĄ JESZCZE

PŁYTKI DOBYTEK PEŁNEJ KIESZENI

UROCZE WYDALANIE KAŁU

GRAMATURA WYBORU

W PONIEDZIAŁEK O WEEKENDZIE

ŚLADY NIEDYSKRECJI

NAJSZYBSZY MAT NA ŚWIECIE

BEZMIAR MIERZONEJ ILUZJI

NOWEJ ŚCIEŻKI SŁOWA

JAKI, JAKA, JAKIE

Pokaż mniej

x

Polityka plików cookies

Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.

Klauzula Informacyjna

Szanowni Użytkownicy

Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).

W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.

O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.

Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.

Czytaj treść polityki prywatności