Twoje Wiersze - alchemia czystej myśli

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

3 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Osia

2021-07-01

Pięknie Cię odbieram...
Serdeczności ślę...

naskraju*^(*)

2021-07-03

Dzięki za spojrzenie i odwzajemniam serdeczności :)

ZOLEANDER

2021-06-30

Zgadzam się że wiersz jest jak dziecko... pozdrawiam

naskraju*^(*)

2021-07-01

Dziękuję ZO za spojrzenie. Pozdrawiam

Maba^(*)

2021-06-29

Bardzo dobry tekst, a trzecia strofa szczególnie robi wrażenie.
Gwiazdy daję, tekst zabieram.
:)

naskraju*^(*)

2021-07-01

Dziękuję za gwiazdy i zrozumienie słowa naszego powszedniego.

Pozdrawiam

sisy89

2021-06-29

Świetny tekst.
Podoba mi się przedstawienie aktu tworzenia(wiersza), a potem jego "żywota". Czytelnicy nadają mu znaczenie, bo to oni zawsze odczytują według własnych doświadczeń, wyobraźni na co już autor nie ma wpływu. Zresztą, po czasie i on może dostrzec w swoim dzielę inne, nowe znaczenia.
Pozdrawiam z gwiazdkami :)

naskraju*^(*)

2021-07-01

Witaj sisy!
Dziękuję za gwiazdy i odebranie clou wiersza. Każdy z nas, zarówno Autor jak i czytelnik dojrzewa do smakowania słowa. Nie każdy zna się na warsztacie... więc odbiór będzie nie jednaki.

Miłego dnia

Alchemik^(*)

2021-06-29

Jako prawdziwego alchemika zainteresował mnie tytuł.
I nie zawiodłem się w Twoim opisie poezji, a właściwie wierszy.
Twoje wiersze w wierszu są mocne siłą żywiołów. A to właśnie z nimi pracuje alchemik, w tym i ja. Zamiast tygli ma rozwieszone płótna z czystym zapisem. Zapisem, który ma budzić wyobraźnię i emocje. Z opisami rzeczy, obrazów i stanów, które nie wszyscy potrafią spostrzec.
Oddziaływanie doskonale ujęła Baba-Goga. Poezja alchemiczna ma tworzyć przestrzenie odbioru u czytelników. Nie powinna narzucać, co najwyżej sugerować pewne spostrzeżenia.
To, oczywiście, nie są białe karty, a jedynie "carte blanche" czyli wolna droga dla interpretacji.
To dlatego poezja nie może być jednoznaczna. To dlatego zawiera metafory kondensujące znaczenie i znaczenia , które można czytać na wiele sposobów.
Przepięknie oddałaś tu alchemiczną kuchnię, czy też laboratorium tworzenia poezji w metaforach właśnie. Zaś samouwielbienie autora jest plamą na czystości rozwieszonych płócien.
Zafałszowuje obrazy, bo je narzuca.
Do Baby-Gogi, dodam, że nawet odbiór własnych wierszy jest zupełnie inny po czasie. Niektóre, odnajdywane przypadkiem, są niczym wiersze innego autora. I to też jest piękne.

Bardzo interesujący wiersz i przesłanie poetyckie.

Jerzy Edmund Alchemik

naskraju*^(*)

2021-07-01

Tytuł ma tutaj bardzo duże znaczenie. Nigdy Autor nie powinien narzucać, naprowadzać czytelnika na tory. Czytelnik zawsze pojedzie innymi... poezja jest właśnie takim pociągiem jadącym po swoich ścieżkach i na rozjazdach potrafi zadziwić. Tak jak chemia przyciąga i jest katalizatorem pomiędzy Autorem a czytelnikiem. Wielopasmowość jej odbioru jest bardzo dobrą cenzurka dla Piszącego. Samouwielbienie można wyeksponować w pastiżu :)

Dziękuję i pozdrawiam serdecznie

Baba-Goga

2021-06-29

Odpowiadam na uwagę adresowaną do mnie.
Zgadzam się z Tobą oczywiście. To naturalne, że nawet czytając własne "produkcje" dziwimy się, że to nasze. Czas nie mija bezowocnie. Dojrzewamy, zmieniamy się, cierpimy i krzepniemy. A to zmienia nas i to co piszemy.

Asteria^(*)

2021-06-29

Co do tematu samouwielbienia przypomina mi się cytat (nie pamiętam kogo)
"Na samouwielbienie patrz zawsze z samooddalenia"

naskraju*^(*)

2021-07-01

Świetny cytat. Ja odpowiem też cytatem: Antoine de Saint-Exupéry

Diament ma wartość, kiedy go wydobywasz, kiedy go sprzedajesz, kiedy go ofiarowujesz, kiedy go tracisz, kiedy go odzyskujesz, kiedy zdobi czoło w dniu święta. Nie znam wartości zwykłego diamentu. Bowiem diament dnia powszedniego jest zwyczajnym kamieniem.

Pozdrawiam

Baba-Goga

2021-06-29

Czy autor tego chce, czy nie - wiersz w odbiorcy otwiera przestrzenie, których nie da się przewidzieć.
Nawet odbiór wiersza przez tego samego czytelnika będzie inny dziś i za jakiś czas i byłby z pewnością inny np. dekadę wcześniej. I to jest w poezji, i w ogóle w sztuce, najpiękniejsze.
Na szczęście nie da się żadnemu utworowi przypisać jedynej, właściwej wykładni. To co towarzyszyło autorowi w akcie tworzenia - uzyskuje niezależny od niego byt. Staje się jak dziecko, które dorasta i zaczyna iść własnymi drogami.
Ale pięknie opisałaś akt tworzenia :)

naskraju*^(*)

2021-07-01

Dziękuję za ciekawe spojrzenie. Masz w zupełności rację, że odbiór jest czasem niewspółmierny z Autorem. Tak jak wiersz, tak samo i odczucie czytelnika powoli morze dojrzewać. I to, co wyłapaliśmy w pierwszym czytaniu, może się zmienić po kolejnym.

Pozdrawiam