Serce z rozumem zatargi miało
Jedno nad drugim przewagę mieć chciało

A to się rozum w mądrość ubierał
I sercu nosa krnąbrnie ucierał

Cytował poetów deklamował fraszką
Końca nie było jego igraszkom

Serce niejako w ambitnym odwecie
Przysięgło nie grać z rozumem w duecie

W swej łagodności w życzliwej wierze
List napisało co myśli szczerze

„Drogi rozumie wyznać ci muszę
Wzajemna niechęć rani mą duszę

Masz dużą wiedzę ogólną życiową
I do wszystkiego podchodzisz z głową

A ja choć czasem niknę w naiwności
Posiadam stos uczuć i umiejętności

Chcę ciepłe kontakty nawiązać z tobą
By nasze waśnie nie były przeszkodą

Przełączmy myślenie zbierzmy swe siły
Aby się w jedność znów połączyły”

Serce swój list do skrzynki wrzuciło
Po czym do domu z nadzieją wróciło

Minęła chwilka być może dwie
Rozum pospiesznie do serca mknie

I do serduszka z margaretek bukietem
Czerwonym wnet zajechał szewroletem

Z przeprosinami do stóp się rzuca
Serce tuż przy nim blisko przykuca

Tak to się serce z rozumem związało
Przyznaj też wierzysz że dobrze się stało