***
dziś jadąc na rondzie Rataje
tłum na przystanku ujrzałem

i wzrok mój selektywny
prochami świeżo naprawiony

z tej tłuszczy starszego
mocno księdza
wyłowił...

stał biedak zupełnie bezradny
wciskając sprzęgło gdy światła kazały

jakoś tak strasznie żal
mi się go zrobiło

młoda para chciała mu dopiec
i specjalnie głośno się z czegoś
śmiała

miałem wrażenie że tym razem
nie ze mnie

że nienawidzili tego starego kapłana
który też był młody

i rzucił świat w cholerę
i z uciech cielesnych
zrezygnował

z których dziś
nie rezygnuje
nikt...

sprzęgło wyłączyłem ruszyłem
w lusterku ksiądz nadal stał

lecz jakby odmieniony
jakby promień jakiś z niebios

spłynął na jego głowę
i może powiedział mu cicho

"prawdę zawsze głosiłeś
choć sam w nią nie do końca
wierzyłeś..."

nie wiedział że mówi prawdę
jak wielu nie wie że kłamie

on stał bezradny wśród tłumu
ja musiałem jechać dalej

objeżdżając rondo jeszcze raz
w kierunku przystanku spojrzałem

i wyraźnie słyszałem - tak mi się
zdawało...

nie żadne głosy tym razem
lecz jeden głos tak cichy
a wyraźny

w naprawionej świeżo
głowie

"trzeba go będzie zastąpić,
czy zgłasza się ktoś na ochotnika...?"
"no, tak, jak zwykle - las widzę rąk..."

jak wtedy na lekcjach
w podstawowej
szkole...