***
kiedy nic nie mogę
wtedy otwiera się niebo

gdy jestem na siódmym dnie
a pod nim rozwierają się piekła

głoszę w piekle ewangelię
tym co spalić nie mogą się
w popiele

lecz oni nie chcą
są tak zranieni
że wolą wieczne potępienie
niż Boże przebaczenie

wiem co czujesz
przechodzimy to samo
między niebem i piekłem
zawieszeni płaczemy
co rano…

jednak na końcu okaże się
że to co było zwierzem
dzikim w puszczy

krzakiem okaże się
niewielkim…

***
ciemność za szybą aż strach się bać
jestem swoją winą - to na obliczu widać
od czasów niepamiętnych...

najpierw umiera dusza
jak ryba od głowy się psuje

potem umiera psyche
ta jaźń tak często rozdwojona

rozszczepienie w pryzmacie
biel ukaże w kolorze

lecz tęczę ktoś nam skradł
by swoje rzec trzy grosze

na koniec umiera człowiek
na drugą idzie stronę

sypnijcie grudę tej ziemi
połóżcie wieniec z uczynków
u wezgłowia

przygotujcie do najdłuższej podróży
stamtąd się przecież nie wraca...