A u mnie inaczej: https://www.youtube.com/watch?v=pZr40XIGvoo

U mnie ze Swedenborgiem sprawa jest dość prosta. Przeczytałem w młodości z wypiekami na twarzy "Ziemię Urlo" Miłosza, gdzie w taki sposób Miłosz go zareklamował, że nie sposób mi było tego nie sprawdzić. No a potem wyszło po polsku "O Niebie i Piekla..."

Rozumiem kolegę. Ja też nie do końca wierzę w Twoje istnienie w realu :)

Swedenborg mnie fascynuje, ale ostatecznie jego wizja , jak kiedyś Tobie pisałem, jest dla mnie nie do przyjęcia, bo odrzuca przebaczenie w Chrystusie. Ale zostawmy to. Powiem Ci, że jak powiedziałem swojemu "koledze od dyskusji zasadniczych", że na pewnym forum internetowym zapoznałem się wirtualnie z pewną Panią, która zna i fascynuje się Swedenborgiem, nie mógł uwierzyć. :) Pozdrawiam:)

Dziękuję serdecznie za komentarz. Zgadza się, to wiersz tylko dla poetów. :)

Bardzo Ci dziękuję za tak przychylną opinię:)

Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za Twoja refleksję.

Dziękuję za refleksję pod moim wierszem. Pozdrawiam.

To kwestia oczekiwań. Gdzieś w podświadomości każdego , kto pisze, nawet jak się do tego nie przyznaje, leży pragnienie bycia czytanym. Brak odzewu na wiersz jest jedną z bram do piekła poety. Pozdrawiam serdecznie.

Odpowiem na to.
Być może nie trafiam z interpretacją- to też nie znaczy że jestem głupsza,
Każdy z nas ma prawo.
Wizja piekła i nieba- wizja światła i i serca Boga- kolejność istotna.
Bo najpierw trzeba przejść przez Golgotę.
I Tajemnice Fatimskie- ale to pewnie Ciebie nie interesuje.
A może to takie hygge- takie jak duńskie.
Może luteranie są szczęśliwsi.
I jeszcze o końcu- codziennie jest jakiś koniec świata- dla tych co umierają i dla bliskich co zostają.
Tego Swedenborg a poczytam.
na koniec cytat z Kanta dam:
"Czasami ceni się kogoś za bardzo, aby można go było pokochać"
To taki imperatyw do Swedenborga.
Polecam I Kanta.

Wiersz nawiązuje do koncepcji zaświatów Emanuela Swedenborga, a właściwie do jego rzekomych rozmów z aniołami, które wyjaśniły mu "jak tam jest", a co on dokładnie spisał pedantyczną łaciną. Swedenborg wychował się w protestanckiej rodzinie, gdzie w centrum życia była Biblia, a w Biblii czyściec nie występuje. Wizja Swedenborga jest niezwykła i serdecznie polecam jego lekturę. Wiersz może być odbierany czysto metaforycznie i materialistycznie, ale niekoniecznie. Różnorodność piekieł i niebios ma swoje głębokie psychologiczne uzasadnienie, bo chociażby, co w niebie pasjonatów sportu miałby robić mól książkowy? W piekle poetów objawiają się same przykre strony uprawiania poezji, co nie oznacza , że poezja nie ma swoich niebiańskich stron. "Koniec" w wierszu jest bardzo wieloznaczny, może odnosić się zarówno do samego wiersza jak i wielu aspektów wynikających z jego treści. Powściągnę się od konkretnego wyjaśnienia. Serdecznie pozdrawiam:)

Jest cienka granica między frustracją wynikającą z niemożności zrealizowania jakiegoś zamierzenia poetyckiego, a radością z pokonywania przeszkód w procesie tworzenia. Niebo z pewnością nie polega jednak na bezproblemowym pisaniu tasiemców. Na tę ostatnią okoliczność przypomina mi się znowu zasłyszana opowieść o podrzędnym rosyjskim powieściopisarzu, który miał powiedzieć: "Nie rozumiem dlaczego inni tak się męczą, bo ja na przykład piszę dużo i dobrze" :) :)

Dzięki za komentarz. Na szczęście w piekłach poetów bywamy okazjonalnie, a często otacza nas jednak niebo, bo sama autentyczna radość tworzenia jest najlepszym "wystrojem" tego nieba. Pozdrawiam serdecznie.

Dzięki jobo. Pozdrawiam.

W piekl jest też peel tego wiersza próbujący zapisać dźwięk zacinającej się maszyny do pisania. Nie chodzi o to, że nie może on pisać inaczej, tylko o to, że NIE MOŻE ZAPISAĆ TEGO CO CHCE.

To jeden z elementów "wystroju" piekła poetów. Pozdrawiam.

czasami się zdarzają...zatem nie przeszkadzam w poszukiwaniach i życzę samych niezwykłości :)

Lubię. Ale szukam przeżyć niezwykłych:)

A wiersze zwykłe lubisz?

Lubię jak wiersz stanowi wyzwanie intelektualne, dlatego wolę wiersze "ciekawe" od wierszy "pięknych"... Nie zawsze da się to połączyć..

Uważam, że jest bardzo ciekawy z nietuzinkowym spojrzeniem na wewnętrzne zmagania poetów w procesie twórczym...Kornelu Twój wiersz jest takim smuteczkiem widzianym z perspektywy ogólnego przemęczenia i znużenia...czytając ten wiersz próbowałam sobie wyobrazić w jakim piekle ja się znajduję i wydaje mi się, że jeszcze do niego nie doszłam...nawet nie jestem w przedsionku...i mam nadzieję, że nigdy tam nie trafię...

Wiersz sprawił mi wiele radochy twórczej, nie uważasz, że jest ciekawy?

Spróbuj przeczytać przypisy do Ziemi Jałowej autorstwa Eliota a odbędziesz wycieczkę do piekła poetów zupełnie za darmo:) Pozdrawiam i dziękuję.

Dziękuję za interesujące spostrzeżenia! Lubię te nasze wymiany myśli. Dziś dowiedziałem się, że Swedenborg proponuje inną wizję zaświatów, skupiając się na duchowej konsekwencji naszego życia, gdzie nie ma miejsca na pośmiertną naprawę. Jego podejście jest fascynujące – echo naszych wyborów wybrzmiewa w wieczności. Czyściec, jako idea, to bardziej katolicka próba złagodzenia absolutności. Twoje refleksje dobrze to pokazują – życie jest jedyną szansą na "naprawę". Tego żaden ksiądz mi nie mówił.

Dzięki za trafny komentarz. Czyściec nie występuje w topografii zaświatów Emanuela Swedenborga. Czyściec jest jakąś formą naprawy siebie samego i swojego życia, co jest już niemożliwe po śmierci. Niebo i Piekło tu są jakby echem prawdziwego życia i nie da się go zmienić. Czyściec nie występuję też w teologii protestanckiej i Biblii, a Swedenborg wychował się w rodzinie protestanckiej.