Czytam Wando Twój znakomity wiersz i za każdym razem ogarnia mnie wzruszenie.
"W dębowych skrzypcach" jak w duszy człowieka... niesie się pieśń o początku.
"Dębowe skrzypce" są także dla mnie metaforą Wszechświata. Dąb, symbol siły i wieczności.
Prastare drzewo uznawane za powstałe jeszcze przed bogami. W starożytnych wierzeniach, gałązka dębu była wkładana do grobów zmarłych, by dać im siłę i opiekę w zaświatach.
"Dębowe skrzypce", czyli wieczny instrument Boga, Stwórcy... Wszechświat, którego dźwięki przypominają skrzypienie starych dębów. W tej muzyce znajduje schronienie ludzka dusza. Ta muzyka jest dziewicza jak puszcza porosła mchem i paprocią wśród dębów starych jak świat.
"przynależę do deszczu spadających żołędzi", czyli przynależę do deszczu spadających gwiazd...
Ta muzyka wieczności jest w nas. Nie ma w niej fałszywych tonów... jest czysta, niemalże idealna.
"Osjaniczna kryjówka" nawiązuje symbolicznie do "Pieśni Osjana". Tą kryjówką jest las, natura i każde miejsce nietknięte przez człowieka, nieskalane oddechem ludzkim. Tylko tam niesie się pieśń
początku i końca. W scenerii z poematów Macphersona. W takiej scenerii jest miejsce na zachwyt, uwolnienie duszy, zjednoczenie z naturą, olśnienie, ciszę, żal, ból, smutek a nawet żałobę. W takim miejscu odradza się dusza ludzka i rozpoczyna się jej wędrówka w nieskończoność.
Wiersz brzmi jak pieśń barda... i urzeka nastrojem.
Znakomity!
Jestem oczarowana.
Zostawiam kosze pełne gwiazd.
Serdecznie Cię pozdrawiam

Przepiękny wiersz, czyta się przyjemnie treść brzmiącą bajecznie, nastrojowo i zarazem tajemniczo.
Serdecznie pozdrawiam, Wando :)

Połączenie lasu (?) z Twoją wrażliwością musiało zaowocować tak wspaniałym, magnetycznym wierszem. Dębowe skrzypce - obłędna metafora, dosłownie słyszę charakterystyczne skrzypienie dębów, które wraz z dźwiękami lasu, wielu innych drzew, liści, może chrzęstu ściółki, ptaków, daje wrażenie melodii wydobywanej ze skrzypiec. W lesie można się ukryć przed światem, odzyskać wewnętrzny spokój, tak to sobie wyobrażam. Osjaniczna kryjówka, kolejna znakomita metafora, nawiązująca do mistycyzmu dawnych ludów, wskazująca na melancholię zmieszaną z dzikością empatycznej przyrody. Kapitalna puenta :-) Cudownie nastrojowy, duchowy wiersz. Pozdrawiam Cię jak zawsze bardzo gorąco, Droga Wando :-)

Niesamowicie klimatyczne wersy, pełne uroku wraz z puentą, jak muzyka, pozdrawiam ciepło Wandziu.
6/5

Piękny wiersz,klimatyczny , aż słychać dźwięki natury.
Pozdrawiam serdecznie:)

Ten wiersz ma swoją muzykę, którą tworzy natura. Miło było zatrzymać się i posłuchać..

Jak rozumiem dąb był potrzebny symbolicznie. Do budowy skrzypiec wykorzystuje się inne rodzaje drewna - najczęściej świerk i jawor.
Wiersz, jak to pod tym adresem, mądry.

Skrzypiec bardzo przyjemnie się słucha pozdrawiam serdecznie bardzo klimatyczny utwór z nawiązaniem do muzyki pozdrawiam serdecznie;)

Dźwięk skrzypiec jest niezwykle liryczny, dotyka najczulszych zakątków duszy. Smyczek to jakby przejście słów historii w muzykę. Piękny wiersz, zastanawiający nad życiem ludzkim, kiedy wciąż szukamy usprawiedliwienia zła...

Pozdrawiam serdecznie Wando, dziękuję za Twoją wspaniałą Poezję.🌹💖 5/6

Muzyka, szczególnie taka piękna jest lekiem na zło tego świata...przepiękny wiersz zatrzymuje na dłużej pobudzając wyobraźnię z dźwiękiem łkającego smyczka...
Pozdrawiam Wando :)

Wyjątkowe doznanie...
Czytając Twój wiersz słyszę dźwięki.
"przynależę do deszczu
spadających żołędzi" - przepiękne!
Pozdrawiam serdecznie z zachwytem :)

Te spadające żołędzie dały kiedyś początek dębom, z których wykonano skrzypce, a one są końcem wieloletniego procesu, w rezultacie którego słyszymy dźwięki, w których zawarta jest historia. Czy ta historia obejmuje obnażających kły w imieniu Boga, nie wiem, ale jak słucham muzyki, staram się o tym nie myśleć. Na mojej posesji wyrasta wiele dąbków, samosiejek, które wiosną, czy jesienią wykopuję i wsadzam do ziemi w miejscach, gdzie mają szansę wyrosnąć na wielkie drzewa. Może z któregoś z nich ktoś wykona skrzypce, a choćby szafę, czy ławę.
Cudny wiersz.

Ten wiersz brzmi jak magiczny wieczór spędzony w cieniu dębu, gdy czas płynie trochę wolniej. Ma w sobie coś z opowieści snutej przez stare drzewa, gdy muzyka skrzypiec łączy nas z czymś większym, bardziej pierwotnym. Pod opuszkami palców czuć ciepło strun, które rozbrzmiewają wspomnieniami nie tylko z tego życia, ale i z poprzednich. Wszechświat, zamykający powieki, jest jak cichy przyjaciel, nieoceniający, dający przestrzeń. Wiersz ma w sobie nutę pokoju, jakbyśmy słuchali deszczu spadających żołędzi, przywołującego prostotę życia bez zębów wyciągniętych w gniewie. Tu jest miejsce na ciszę i empatię, na prawdziwe przynależenie do natury, bez sztucznych podziałów.

Melodia płynąca ze skrzypiec budzi
we mnie najskrytsze emocje.
Wiersz wzruszający z piękną formą
i mądrą treścią.
Czule pozdrawiam. Życzę dobrego
nocnego odpoczynku:)

Przepiękny wiersz, cudownie przenikasz wersami materię przyrody:)
Pozdrawiam serdecznie:)

Czytam a w uszach brzmi Adagio na smyczki Barbera. Muzyka i wiersz przejmujące, rodzą pytania: dlaczego ludzkość nie wyciąga wniosków ze zła i nikczemności.
Nie mniej należę do życiowych optymistów i widzę sporo ludzi "dobrej woli", którzy nie obnażają kłów a rozciągają usta w uśmiechu a odgłos spadających żołędzi to piękne, muzyczne brzmienie.
Wiersz podoba się bardzo :)

Czuć z wiersza, że warto posłuchać tych skrzypiec

Kłaniam się nisko przed tym Wierszem.
Nie wiem dlaczego, ale te dębowe... jakby o miejscu dla naszego ciała po...
Ale ja mam czasem bardzo dziwne skojarzenia.
Wiersz wspaniały!!!
Pozdrawiam serdecznie :)

Cóż za finezja w treści. 6+
Pozdrowionka 🌟👍

bardzo pięknie ... pozdrawiam serdecznie ...

Bóg nie jest winny temu, że czasem musimy spotykać "złych ludzi"
Kryjówki są bezpieczne tylko do czasu mz :)
Skrzypce to trudny instrument, który potrafi wydobyć szczególne emocje.
Życie czasem zasmuca, ale deszcz nie może padać w nieskończoność :)
No chyba, że może :)
Pozdrawiam z otwartymi powiekami ;)

Bliskie mi przesłanie... także czekam na świat "gdzie nie ma ludzi obnażających kły
w imię Boga który nie zawinił". Dziękuję za te słowa.

No proszę. Taki piękny wiersz mi się trafił wieczorem. Podziwiam i posypuję gwiazdkami. Pozdrawiam.