Łoj, grubo! W pewnym sensie jakby powielenie tego nad czym pracuję z moim terapeutom.
Przemawia do mnie i wrócę tu parę razy jeszcze. ❤️

Bez wiary w siebie raczej niewiele możemy... Piękny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)

Ja tu widzę Platonizm w wersji podstawowej i przyganę dla wszelkiego wpychania człowieka, w pogardę dla siebie. Dojrzały wiersz, jak na nastolatkę🙃.
Pozdrawiam.

Wiara w siebie jest niewątpliwie potrzebna bez niej nie ma nic pozdrawiam serdecznie 😉

Poznać swoje możliwości, to przekroczyć wszelkie wyimaginowane bariery.
Nic nie ogranicza ludzkiego umysłu, poza nosicielem tego umysłu, czyli człowiekiem.
Człowiek sam siebie nieustannie ogranicza, żyjąc w świecie doktryn składających się na różne ideologie. Poczucie wiary, czy niewiary w siebie nie ma żadnego związku z naszym pojmowaniem życia, jego genezą oraz możliwościami.
Dzisiejsze odkrycia naukowe jak teoria ewolucji kwantowej rozszerzają katalog naszych możliwości.
Życie jest fenomenem, a człowiek jest "arcydziełem".
"jesteś tu arcydziełem/chociaż od dziecka/słyszysz że nie".
U podstaw teorii kwantowej leży badanie materii i energii w skali mikroskopowej oraz założenie, że cząstki (elektrony, fotony, atomy) mają właściwości cząsteczkowe, ale także falowe.
Jesteśmy, czyli my i nasze życie "stabilną strojną harfą/choć rozedrgane/fale jej strun".
W powyższym cytacie odnajduję nawiązanie do teorii strun, która dalej poszerza nasze możliwości poznawcze materii, która w tej teorii odrzuca rozumienie cząstek jako podstawowego budulca, a zwraca się ku rozciągłości strun oraz ujmuje czasoprzestrzeń w dziesięć wymiarów.
Możemy "pędzić/z prędkością światła/w kwarkach krwi".
Ten cytat odnosi się do teorii kwarków, czyli cząstek elementarnych (najmniejszych nie posiadających wewnętrznej struktury), czyli kwarków i leptonów.
W tak skomplikowanej budowie materii rozwija się ludzkie życie będące
"odbiciem/samej idei/istnienia".
Życie jest fenomenem coraz bardziej poznawanym przez naukę.
Czy taki fenomen może być czymkolwiek ograniczony? Tylko długością istnienia, ale nie wiemy jak wygląda poza naszym wymiarem... i nie wiemy jak zachowuje się materia w innej czasoprzestrzeni.
Podsumowując możliwości naszego umysłu i naszej świadomości są przeogromne i będą poznawane coraz lepiej. Będziemy bardzo zdziwieni, gdy poznamy prawdę i wtedy na pewno zmieni się nasze życie.
Pamiętajmy, że jesteśmy "arcydziełem" i nasze możliwości są nieograniczone... w stosunku do tych, które znamy.
Wiersz w sposób genialny odwołuje się do możliwości ludzkiego umysłu, wychwala go i przedstawia jako cud.
Czy może być piękniejszy wiersz?
Lepsza apoteoza naszego umysłu i zarazem nas samych?
Oczywiście, że nie!
D o s ko n a ł y Wiersz, który niesie w treści bardzo optymistyczne dla nas przesłanie.
Jestem pod dużym wrażeniem treści Twojego wiersza.
Poezja, która niesie oświecenie, zachwyca i zmusza do refleksji nad genezą i sensem naszego istnienia w oparciu o nasze możliwości.
Na uwagę zasługuje fakt, że wiersz powstał w 2015 roku! Dokładnie 10 lat temu!
Dziękuję, że mogłam przeczytać ten wyjątkowy wiersz!
Zostawiam oceany gwiazd!
Najserdeczniej Cię pozdrawiam

Generalnie wiara to przypuszczenia i stan ubierania w piękne wdzianka prawdopodobieństw obraz marzeń. Niestety tylko namacalna wiedza odpowiada na szereg pytań i pozwala podążać do prawdy ukrytej głęboko w nas niedostępnej dla większości z powodu braku świadomości w temacie mechanizmu istnienia.
Ot taka refleksja.
Pozdrowionka z podobaniem 🌟👍

Człowiek jest najwspanialszym dziełem Bożym. Potwierdza to religia. Syn Boży przyszedł odkupić właśnie człowieka, a nie np. mrówki.

Ta refleksja o własnej wartości, tkwiącej między "kwarkami krwi" a odbiciem idei istnienia, przypomina, że nawet w drżeniu strun harfy kryje się siła, której nie musisz udowadniać światu – jesteś arcydziełem, choćbyś od dziecka słyszał inaczej. Świetnie uchwycone, jak nasza esencja staje się zarówno powodem zazdrości, jak i osią czasoprzestrzeni, którą budujemy dla tych, którzy zostają.

pięknie ...dlatego od dziecka jestem optymistą ...

Wiersz ma silny, motywujący przekaz, zachęcający do wiary w siebie i odkrywania własnych możliwości. Pogrzebujemy takich wierszy. Podoba mi się, dziękuję za wszczepienie wiary w siebie. Pozdrawiam z podobaniem

Tak, tylko te nieskończone możliwości w służbie zła są niesamowitym zagrożeniem dla nas samych. Kilkoma bombami wodorowymi możemy zniszczyć nasz świat, a z komórkami nowotworowymi nie bardzo sobie radzimy, z sąsiedzkimi konfliktami między jednostkami i państwami też nie bardzo. . Pozdrawiam serdecznie.

fajnie jest być świadomym tego, że mamy nieskończone możliwości. I korzystać z tej wiedzy.
Pozdrawiam.

Bardzo przepiękny wiersz

Wydaje mi się, że celem życia nie jest przeżycie samo w sobie ale wyrywanie się z ograniczeń narzucanych jednostce bo w każdym z nas jest potencjał.
Pozdrowienia.

Tak.
Pozdrawiam.

Piękny wiersz, a porównanie do harfy boskie :)

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹
Pięknego Święta, Wspaniała Kobieto i Poetko :-) Łzy się cisną, gdy widzę ten "wiersz nastoletni" :-) Arcypiękny, ukochany, magnetyczny. Pozdrawiam jak zawsze bardzo gorąco, Wando :-)

Całkowicie zgadzam się z komentarzem
Tureckiego
Ślę moc serdeczności i pogody ducha:)

To wiersz, który warto nauczyć się na pamięć i powtarzać co rano, dlatego pozwól, Wando, że zabiorę go do siebie:)
Pozdrawiam serdecznie i życzę dnia z uśmiechem:)⭐

Tym razem pozwolę sobie za stureckim...Stasiu napisał dokładnie to, co sama chciałam napisać...Piękny i mądry wiersz Wando...
Pozdrawiam bardzo ciepło i serdecznie

Tak, nosimy w sobie siłę – nie wynikającą z wiary, lecz z samej natury istnienia. Człowiek to cud ewolucji, nieskończona możliwość, choć od dziecka wmawia mu się ograniczenia. Jest tu poczucie wielkości, ale i delikatności – jak harfa, która może drżeć, ale wciąż pozostaje doskonałym instrumentem. Piękna refleksja o tym, że istnienie samo w sobie jest dowodem na naszą wartość.
5/6

Niech zdrowie, radość i szczęście Ci sprzyja,
a każdy wers i dzień się w pięknie rozwija!

Człowiek z założenia jest arcydziełem :) Najwięcej dzieje się "w głowie"...
Wiele zależy od tego jak sobie to wszystko poukładamy :)
Można się cieszyć z samego faktu istnienia i wcale nie trzeba być "doskonałym". Bo wszystkim nie dogodzimy, a i nie o to przecież chodzi;)
Pozdrawiam:)

Wiara w siebie chyba jest dobra bo pozwala mocniej trzymać się obranej drogi w dążeniu do celu chociaż niektórym jej brakuje. Podziwiam talent twórczy i jestem pod wrażeniem umiejętności. Podoba mi się 🤗