wabi-sabi
mech pamięta stopy mnichów
a kamienie milczą wiedząc jak nie pytać
strumień szepcze twoje imię
pachnące kwiatem wiśni
zna je z wibracji powietrza
otulającego skórę
na zielonych listkach
japońskiego klonu
bezszelestnie rozkłada się światło
tylko szmer natury
i ta cisza która nie jest pustką
lecz przestrzenią dla oddechu
tu choć wszystko przemija
nic nie jest stracone
____________
* wabi-sabi - piękno odnajdywane w spokojnej prostocie i ascetycznym wyrafinowaniu