***
melancholijne drzewa
w zamazanym szklaną
mgłą wielkim parku...

nie wiadomo po co tutaj
nie wie nikt dlaczego

czy obchodzi jeszcze kogoś
czyjś bolesny los...

trafiłem jak jeden do stu
szanse były marne

lecz na kogoś paść musiało
no więc padło właśnie
mnie...

złamana linia życiowa
utrata naturalnej harmonii

och jacy oni wtedy byli mądrzy
nic dziwnego - wszak żyli
w belle epoque...

nie wierzyli w Boga
a moralność i maniery
pierwsza klasa...

bo jeśli ktoś nie jest dżentelmenem
to nawet Bóg nie pomoże ani błękitny
anioł święty...

dziś niedziela jak zwykle ta sama
praca-dom-kościół-sklep
oto los tych co są wybrani...

muszą przejść przez szarość
i monotonię codzienności

lecz nadchodzi przełomowy moment
gdy ruszać trzeba w dalszą
usłaną różami i cierniem drogę...

punkt krytyczny zdarza się rzadko
w życiu większości nic się nie dzieje
dom-uczelnia lub praca-kościółek
i czasami monopolowy

jakże męczy mnie takie życie
szalone są moje marzenia

najchętniej rzuciłbym wszystko po prostu
spakował rzeczy i wsiadł do pociągu
z biletem w jedną stronę...

***
"już niedługo..." - coś szepnęło w mej głowie
i naraz zrobiło się cicho

długo myślałem potem
czy znowu słyszę głosy...

lecz umiem odróżniać
nauczyłem się tego

co pochodzi z głębin bezmiernych
mózgu
co od Boga przedwiecznego
a co od wszelkiego złego...

"już niedługo..." - dwa słowa
skrywają coś niezwykłego

jeden tak cichy a wyraźny
nie znoszący sprzeciwu

może to pocieszenie
a może groźba

pewnie tylko ostrzeżenie
że tak dalej nie można

wiem że na Ziemi szczęścia nie ma
choćbyś świat przeszła
od krańca do kresu

szczęście zaczyna się w śmierci
a ludzie się szczęścia boją

cóż będę robił gdy zrobię ten milion
nuda mnie zeżre śmiertelna

tak myśli niejedna niejeden
i nie chce pomóc bliźniemu...

bogactwo i zdrowie
naszym są obowiązkiem

bo im masz więcej
tym więcej dać możesz

zdrowie jest priorytetem
kto je stracił ten wie

żebyś potem nie była ciężarem
dla tych których kochasz
i dla siebie samej...

gdybym odszedł przedwcześnie
na popularne choroby

nie żałuj mnie za bardzo
i skromny bukiet połóż

nie smuć się wtedy wcale
skończyła się właśnie męka

jest Bóg co nas wszystkich ocali
i tam się wszyscy spotkamy...

***