Twoje Wiersze - Spowiedź

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

4 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Beata1

2021-03-23

Niekłamane gratulacje Lidio i mam nadzieję, że są coś warte choć nie przyczyniłam się do wyróżnienia wiersza. To wielka sztuka pisać o sprawach trudnych, nieprzyjemnych wręcz odstręczających od czytania tak aby zainteresować większe grono ludzi swoją refleksją.
Do mnie również treść wiersza przemawia.
Moc ciepłych pozdrowień przesyłam:):)

LidiaM-9

2021-03-24

Witaj Beato, serdecznie dziękuję za gratulacje, Twoje opinie są dla mnie bardzo ważne, nigdy w to nie wątp.
Mówiąc szczerze, jestem zaskoczona tak pozytywną reakcją czytelników, jak i tym, że inni autorzy podjęli temat, choć właściwie zaczęło się od wierszy Konvalove i BB.
Pozdrawiam serdecznie.

sisy89

2021-03-17

Świetny wiersz, pełen emocji. Poruszył mnie, wzbudził refleksje... Nikt nie jest doskonały, każdy czasem rani, popełnia błędy ale nie każdy potrafi to dostrzec, wybaczyć błędy innym...
Pozdrawiam serdecznie :)

LidiaM-9

2021-03-19

Dziękuję Sisy:)

sisy89

2021-03-18

Cieszę się, że mój komentarz rozpoczął taką ciekawą, i myślę, że też potrzebna dyskusję.
Pozdrawiam Was serdecznie :)

LidiaM-9

2021-03-18

Niekiedy jest potrzebny mały impuls, żeby coś się dokonało. Ogromna to dla mnie radość, że mój wiersz zachęcił do rozmowy. Tobie jeszcze raz dziękuję.

Baba-Goga

2021-03-18

Dyskusja się wywiązała, bo widocznie była potrzebna i Twój wiersz ją wywołał. Takie głębokie wejście w siebie jest potrzebne, nie dla rozdrapywania ran, ale dla samopoznania. Bez tego niema szans na zmianę ani na naprawę.
Pozdrawiam i gratuluje

LidiaM-9

2021-03-18

Cieszę się, że wywiązała się taka ciekawa dyskusja, więc nie przepraszaj, Goga.:)

Baba-Goga

2021-03-18

Przepraszam, że się wtrącam, ale spodobały mi się Wasze komentarze. Są niezwykle trafne i bardzo prawdziwe.

LidiaM-9

2021-03-18

Sisy, poruszyłaś ważny aspekt, ten, że kto zdaje sobie sprawę z własnych win i własnej niedoskonałości, lepiej rozumie innych i potrafi zrozumieć i usprawiedliwić cudze błędy. Na pewno też tym łatwiej wybacza bliźnim. Serdecznie dziękuję za komentarz i pozdrawiam.

maciejka

2021-03-17

Mam wrażenie, że czytam poezję romantyczną. Pełną wewnętrznego rozdarcia, niesamowitych emocji. Wiersz trudny, dzięki temu piękny.

Pozdrawiam :-)

LidiaM-9

2021-03-18

Porównanie do poezji romantycznej, to dla mnie wyjątkowo cenny komplement. Dziękuję Ci za dostrzeżenie rozdarcia i emocji.
Krótko po napisaniu, pokazałam ten wiersz pewnej osobie, też oceniła go jako trudny. Emocje są trudną i, że tak powiem, nieokiełznaną częścią natury. Bardzo dziękuję i pozdrawiam serdecznie.

Ross^(*)

2021-03-17

Po przeczytaniu wiersza przypomniały mi się słowa : "Jeśli pierwsze twoje słowo złamie komuś serce, to reszta nie ma już znaczenia..." to tak odnośnie przedostatniej zwrotki... i mnie się zdarzyło nie raz tak "szaleć z ostrzem języka" że poraniłem wielu, ehhh

Kompozycja wiersza wspaniała, a swoją drogą zauważam, że wiele osób ostatnio podejmuje tematykę smutku i jemu podobne, o czym to może świadczyć ? Albo tak często upadamy, albo to katharsis ich autorów, już witających wiosnę i piękniejsze dni :) oby to drugie ...
Pozdrawiam.

LidiaM-9

2021-03-18

Piękny i prawdziwy ten cytat na wstępie komentarza. Ranić innych każdemu się zdarza, ważne, żeby zdać sobie z tego sprawę i próbować naprawić krzywdę. Zdarza się, że jest za późno i nie jest to możliwe, ale tu pomocna może być wypowiedź pewnego zakonnika, którego książkę czytałam kiedyś, że zamiast rozpamiętywać winę, trzeba powierzyć ją Miłosierdziu Bożemu.
Na podejmowanie tej tematyki na portalu ma pewnie wpływ okres Wielkiego Postu. A często bywa tak, że podjęcie tematu przez kogoś powoduje cały ciąg utworów o podobnym odniesieniu.
Pozdrawiam serdecznie i dziękuję.

Osia

2021-03-17

Wiersz Twój Lidio rezonuje we mnie tysiącem drgań .To wysoka półka zostawiam gwiezdną poświatę mojego uznania.

Osia

2021-03-17

😘😘😘😘😘

LidiaM-9

2021-03-17

Osiu, Ty nawet komentarze piszesz filozoficzne i poetyckie. Dziękuję Ci za uznanie i poświatę a nade wszystko za obecność. Pozdrawiam.

naskraju*^(*)

2021-03-17

Codziennie prowadzimy wewnętrzną rozmowę ze swoim ja. Czy potrafimy być zgodnymi razem. Wszelkie rany które zadajemy to nie tylko złość, nienawiść, niemiłość, krzyk. To również wszystkie plastry na nasze sumienia. To zaznaczanie swojej wyższości nad innymi. Nikt nie jest pozbawiony wad i zalet. Są pośród nas ludzie, którzy wolą w milczeniu ważyć swoje uczynki, niż

LidiaM-9

2021-03-17

Mam wrażenie, że zbyt dosłownie zostałam utożsamiona z podmiotem lirycznym. Ten wiersz może dotyczyć każdego.
Oczywiście zależy od typu i potrzeby człowieka, w jaki sposób będzie próbował się oczyścić z win czy prosić o przebaczenie lub też przebaczyć samemu sobie. Fakt popełniania błędów dotyczy wszystkich ludzi i oczywiście nie świadczy to o złej naturze, bo czasem wytrzymałość psychiczna osiąga swoje granice i dalej już jest krzyk, bunt, złość, które potem przeradzają się w skruchę. Niestety czasu i wypowiedzianych słów cofnąć nie można.
Dziękuję Ulko za komentarz, pozdrawiam.

naskraju*^(*)

2021-03-17

cd. powiedzieć głośno. Są też samotnicy żyjący z boku. I oni nie są wcale źli. Twoje wynurzenie jest odważne i pewnie potrzebne. Ja jednak wolę w ciszy prosić o przebaczenie za siebie.
Miłego dnia

konvalove

2021-03-17

Lidio, nie będę ukrywać, że nie poruszył mnie Twój wiersz, bo poruszył i to tak, że nie mogłam powstrzymać paru łez. Ten temat jest mi bardzo bliski, niestety, i jak widzę, sunie wciąż lawina wierszy w tej tematyce. Twoja "spowiedź" to naprawdę cios, prosto w serducho, ale w dobrym znaczeniu mimo wszystko - takie treści powinny być jak najczęściej czytane, by odważyć się na spowiedź przed samym sobą, i na oczyszczenie. Ostatnia strofa bezbłędna. Zostawię gwiazdy, i zachwyt.

LidiaM-9

2021-03-17

Droga Konvalove, dziękuję Ci za Twoje słowa, zachwyt i gwiazdki a nade wszystko za wzruszenie. Jeśli wiersz potrafi wzruszyć, jest to chyba najważniejszy miernik jego wartości i największa nagroda dla autora. Nikt nie jest bez grzechu a grzechy nie zawsze są wynikiem złego charakteru, tyle nie ma odwrotu dla wypowiedzianych w złości słów i ich konsekwencji. Pozdrawiam serdecznie.

Baba-Goga

2021-03-17

Twój wiersz odbił mi się w sercu głębokim rezonansem. Lidio.
Planowałam opublikować coś innego, ale zmieniłam zdanie i "wrzucę" coś o podobnej wrażliwości.
Umiejętność spojrzenia w siebie, szukania w sobie prawdy, o tym, że my też nie jesteśmy bez winy wobec innych jest początkiem samoprzebaczenia - tak, jak piszesz o tym w komentarzu. Ale także - do prośby o przebaczenie.
Pozdrawiam ciepło.

LidiaM-9

2021-03-17

Dziękuję Goga za Twoje słowa. Problem jest głęboki i ludzki, bo kto nie doświadczył w życiu rozdarcia i bólu? Bólu spowodowanego przez doznane przykrości i rozdarcia z powodu tych wyrządzonych. Moim zdaniem łatwiej jest przebaczyć komuś niż sobie, chociaż oba rodzaje wybaczenia mają ogromne znaczenie dla nas samych. Wybaczamy, żeby nie nosić w sobie balastu, który tak naprawdę najwięcej szkody przynosi nam samym, o tym już rozmawiałyśmy. Bardziej boli to, że nie można odwrócić krzywd wyrządzonych komuś, nawet mając świadomość wybaczenia przez tę osobę i to jest główna przyczyna trudności w wybaczaniu sobie samemu. Pozdrawiam. Pojawię się niebawem pod Twoim wierszem, już go czytałam.

Kornel Passer

2021-03-17

Od indywidualnej wrażliwości zależy poziom cierpienia jakie sprawia nam sumienie. Gdy ono się odzywa, to naturalnym odruchem jest odejście w jakieś niedostępne szczeliny naszego bytu. Ktoś nazwał to kiedyś "pudełkiem nicości" (dotyczyło to mózgów męskich , ale sądzę , że kobiety też mają takie pudełka). Odruchem naturalnym wydaje się też być wyznanie tego, co jest oczyszczające. Pozdrawiam serdecznie.

LidiaM-9

2021-03-17

Wszystko, co napisałeś o sumieniu to prawda. Niektórzy żyją tak jakby wcale nie mieli sumienia a inni mają je wręcz przerośnięte. Z pojęciem "pudełka nicości" nie spotkałam się wcześniej, ale właśnie posłuchałam paru słów nt. różnic pomiędzy mózgiem mężczyzny i kobiety. Muszę wysłuchać do końca, bo zapowiada się ciekawie.
Czy to pudełko nicości nie ma przypadkiem czegoś wspólnego z wyparciem? Gdy umysł nie radzi sobie z problemem, wypiera go ze świadomości. To jeden ze sposobów na rozterki, inne to wyznanie, jeszcze inne to "przerobienie" ponowne. Jednak wszystko co zostało zrobione czy powiedziane, nieodwracalnie się dokonało i na to nie ma sposobu. Zdecydowanie łatwiej zatem przebaczyć komuś niż sobie. Dziękuję i pozdrawiam.

SuviMay

2021-03-17

Cześć, Lidko. Zazwyczaj mówimy głośno o własnej krzywdzie, o tym, jakie cierpienie zadają nam inni. Ranienie kogoś przez nas samych pozostawiamy już we własnych wnętrzach, taplając się w wyrzutach sumienia i nakręcając emocjonalną spiralę. Twój wiersz jest dla mnie sztuką przyznania się nie tylko przed sobą, ale i przed innymi do czegoś, czego nie chciałoby się oglądać się w lustrze. Złość to też emocja, jak każda inna. Trudność polega na tym, że nie zostaliśmy nauczeni się się z nią obchodzić i bardzo łatwo wymyka się spod kontroli. Strzelamy pod jej wpływem jak z karabinu, dokładnie tak, jak Ty wyrzuciłaś energicznie wszystkie te słowa. Mimo wszystko wybaczenie sobie możliwe jest, pod warunkiem, że przestaniemy mylić złość ze złem. O ile faktycznie wszystkim rządziły rozmaite schematy, bez intencji wyrządzania krzywdy. Sypię gwiezdnym pyłem i pozdrawiam, ciepło i porannie. Z uśmiechem! :)

LidiaM-9

2021-03-17

Witaj. Dziękuję za ciepłe słowa i gwiezdny pył.
Złe emocje pojawiają się często z bezsilności i braku nadziei na zmianę sytuacji a gdy się już pojawią szukają okazji do rozładowania. Wtedy łatwo jest sprawić komuś przykrość a świadomość, że niesłusznie męczy później w postaci wyrzutów sumienia. Myślę, że każdy ma takie grzeszki, które albo chciałby wyrzucić z siebie, albo ukryć lub nawet wyprzeć ze świadomości. Niestety nic z tego co się dokonało lub powiedziało nie jest odwracalne i ten fakt jest chyba najbardziej bolesny dlatego najtrudniej wybacza się sobie.
Myślę, że z podmiotem lirycznym wiersza wielu z nas może się w dużej części utożsamić.
Pozdrawiam Cię serdecznie.
Muszę jeszcze dodać, że bardzo mi się podoba Twój aktualny awatar, zdjęcie super.

BardzoBardzo

2021-03-17

Lidko. Normalnie wymiatasz tak, że klękajcie narody. Ten zabieg z wyliczanie jest genialny. Nastrój samopotempienia panuje od początku do końca. O dziwo odniosłem wrażenie że wiesz ma bardzo szybkie tempo jakby podmiot prubował wykrzuczeć światu by ten stał go w proch z powodu przewinień. Czuć ten wstyd, odrazę do siebie i pewien rodzaj prośby o coś na kształt eutanazji. Takie piekło własnych myśli jak kontrapunktuje to podmiot liryczny.
Daje gwiazdki nie ma to tamto.

LidiaM-9

2021-03-17

Dziękuję Ci za gwiazdki i za zrozumienie wiersza, jak i za to, że jednak nie wpisałeś mnie całkowicie w rolę podmiotu lirycznego. Wiersz ma rzeczywiście bardzo szybkie tempo, bo, tak jak pisałam w przypisie, przeleciał mi przez głowę jakby podyktowany falą myśli i tak został zapisany, nawet nie wymagał wielu poprawek. Myślę, że można powiedzieć, iż jest uniwersalny, że po trochu dotyczy każdego. Każdy może być dla kogoś źródłem wyrzutów sumienia, ale każdy może je mieć w stosunku do kogoś innego. Pozdrawiam.

Pokaż mniej

Logowanie

Spowiedź

Ocena wiersza

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Autor poleca

Inne wiersze z tej samej kategorii

Inne wiersze tego autora

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji