No i wstąpiłem, bo dlaczegóż to "demakijaż"?, a tu:
"gdzie krajobrazy dusz uśpione
nie wypływają za brzeg rzeki
nie zakwitają w obcych stronach

lecz swoim nurtem płyną wartko
w ramiona spokojnego morza"
Nawet wyrwane z kontekstu, to rwą się te wersy do tłumaczenia sobą rzeczywistości naszej codziennej i pytają, dlaczego tak w niej często nie ma takiego właśnie "piękna
prawdziwych spojrzeń pod powieki"?
No przecież, że są. Teraz :) "martwą naturą w głębi obrazu", "są rzeczywistym pięknem uroku" :)
Kolejny wspaniale wypleciony ze słów i wpleciony z sensem w rymy wiersz za wierszem. Pierwszy o niezastąpywalności bezpośredniego doświadczenia - miłości, w tym świecie. Drugi - o wymiarach, w których poezja jest wszech możliwością każdego bytu, a stając się, czymkolwiek będzie gdzieś tam się stać musiała, to nigdy nie przestaje być, sensu stricto, sobą :) "tworzeniem wierszy w strofach marzeń" :)) Pozdrawiam pięknie

...
bywa szaleństwem i uzdrowieniem
pragnieniem niedościgłym i ukojeniem.
:))
Pozdrawiam Tesso