https://i1.ujarani.com/3/9/9rLUC2.jpg





na małym liściu piszę do ciebie
ty coś mi duchem byłej epoki
może wraz z wiatrem w bezświat odfruniesz
ukoisz duszy ciągły niepokój

i zmienisz kolor na barwę słońca
dając nadzieję na cuda w mroku
nim się zagubi w wizjach bez końca
ukoisz duszy ciągły niepokój

a gdy się skruszysz będziesz pokarmem
w każdej minucie niczym w amoku
filtrując kłamstwo przez trudną prawdę
ukoisz duszy ciągły niepokój

choć bezimienny do dzisiaj byłeś
ja ci nadaję miano płomienne
i w środku duszy cicho je skryję
byś już na zawsze zamieszkał we mnie

.

zawsze jakaś część umiera
jednak reszta ciała żyje
w tej minucie właśnie teraz
bywa najpiękniejszą chwilą

dla niej jesteś nieskończony
w swym niedoskonałym dziele
zamykając prozy strony
szukasz miejsc gdzie świeżość wieje

kolorowy świat motyli
barwi smutnej duszy wnętrze
właśnie w tej jedynej chwili
możesz niebotycznie pięknieć

i umierać niczym krezus
bajek mniemań i nadziei
że najlepsze z twoich przeżyć
w tej minucie możesz dzielić

z nieskończonym tropem zdarzeń
których czas ci będzie dany
jeśli nie przestaniesz marzyć
śmierć nie zdoła zamknąć bramy




https://i1.ujarani.com/3/1/a1o4Aa.webm