ulotna
wpisanym w kosmosu wrota
gdzie gubią się myśli twórcze
człowiekiem przestrzeń wciąż miota
ktoś mądrość cnotą uczynił
a potem kłamstwom dał wiarę
że można dziurę zabliźnić
absurdów ciągłych bezmiarem
w kosmicznej czasoprzestrzeni
mknąć przez drzwi nawet zamknięte
zanim myśl twórcza się zmieni
w bezsensu prawa przeklęte
.
szukam cię duszo poety
na drogach krętych tak wielu
a ty mi ciągle uciekasz
upadam w niewiedzy czeluść
i nie wiem co chciałam wczoraj
a jutro będę wspominać
że zawsze byłaś przekorna
niczyja w tym ponoć wina
więc szukam ciebie wytrwale
w najmniejszym drgnieniu powieki
a ty uciekasz mi stale
drwiąc z niedomagań poety
i nie wiem dlaczego jestem
kimś kto zawzięcie cię goni
jakbyś mi była powietrzem
i rymem co wypadł z dłoni
czującym bardziej...