Herberta cenię jako poetę, a jako komentatora już mniej, tym bardziej , że są poważne poszlaki, by twierdzić, że trochę nakłamał tu i ówdzie. Przekładem jego pomyłek jest jego stosunek do Miłosza. Ginsberg uprawiał zupełnie inny rodzaj poezji niż Herbert i porównywanie tych rodzajów to tak jakby pytać, co jest lepsze, sernik wiedeński czy śledź w śmietanie. Wszystko smakuje w swoim czasie.

:)

Myślę , że poeci powinni sobie stawiać cele najwyższe, więc proponuję: ani przed , ani po, tylko w trakcie:)

Złość autora "Skowytu" była ukierunkowana, a prowokacyjny charakter tekstu obliczony na wywołanie frustracji u ludzi zadowolonych z siebie i osadzonych we własnych kokonikach, którzy sami korzystając ze zdobyczy rozwiniętego kapitalizmu amerykańskiego sami nie chcieli wiedzieć, że zupełnie blisko nich egzystuje świat ciemności i to takiej ciemności, o której niewielu ludziom się śniło. Ginsberg chciał dać do zrozumienia, że piękno wynikające z życia w zamkniętym kokoniku z potomstwem na nocniku obarczone jest skazą odgrodzenia się od nieszczęść ludzi z rynsztoka. Nie był naiwny, wiedział , że świata nie da się zmienić , ale wyczuwam, że po prostu chciał troszkę obniżyć egoistyczne poczucie zadowolenia z siebie przeciętnym Amerykanom.

Drogi Kornelu, swoim zwyczajem zaczęłam od poznania autora, następnie historii poematu, po czym wzięłam się za czytanie. Przyznam, że nie miałam o jego istnieniu pojęcia. Wrażenie "Skowyt" zrobił na mnie piorunujące. Raz, że czułam się w tym utworze, jakby dokładnie każdą, najmniejszą nawet skarlałą rzecz w życiu i kulturze Allen wykrzykiwał w ogromnej złości, jednocześnie totalnie nie godząc się na otaczający go świat. Jest przeogromna moc, jest też bezpardonowy styl, chwilami dosyć ostro, ale czyż życie takie nie jest? To nie tylko "motylki w brzuszku" i wieczna pogoń za własną miłością, to i otaczający świat, pełen idiotyzmów, które można punktować bez końca i to w każdej dziedzinie.
Uważam, a zaznaczam, że jestem jedynie laikiem, że temat ująłeś świetnie. Oszlifowałeś z brutalizmu, uwypuklając najważniejsze zagadnienia, za co oddaję Ci mój wielki szacunek.
Cieszę się, że po raz kolejny dzięki Tobie poznałam bliżej epicki poemat, mogłam przeczytać nieco konfesyjne wyznania Autora "Skowytu" - nie sądzę bym była w stanie go zapomnieć.

Podziwiam Twoją wiedzę, talent i wyczucie. 5/6

Pozdrawiam serdecznie - Gocha :)

ps. chętnie wdałabym się z Tobą w dyskusję, ale nie czuję się przy Tobie na siłach jako rozmówca, bowiem moja wiedza jest zbyt nikła.

Oprócz lektury samego tekstu przeczytałem również coś o nim właśnie, o autorze i ich losach. Natomiast nie zmienia to mojego zdania. Mnie się to wielkie wyliczanie przeróżnych patologii skojarzyło właśnie z przemarszem tych właśnie. Jakby to była jakaś manifestacja ich ogromu i siły. Natomiast nie da się ukryć, że to jest sama brzydota świata. Śmiem też twierdzić, że ten tekst tak bardzo poruszył, łącznie z procesem sadowym, ponieważ dotyczyl Stanów. Gdyby powstał w każdym innym miejscu na świecie, to nie zrobilby takiego poruszenia. Oczywiście nie mógł powstać nigdzie indziej, a moje wskazanie to jedynie szpilka w nadymane amerykańskie ego. Problematyka przemian spoleczno-gospodarczych, które niosły i nadal niosą przeróżne skutki, które jednym dają wielki sukces, a innych spychają poza margines, daje szerokie możliwości dla twórców literackich oraz mistrzów sztuki. Natomiast mnie ten utwór Ginsberga nie porusza zbytnio. Hej ho! 😊🙋‍♂️

"Skowyt" Ginsberga nie jest "manifestem brzydoty świata". Można oczywiście skupiać się na jego brzydocie , bo istotnie jest brzydki, ale nie to stanowi o jego istocie. "Skowyt" jest wielkim buntem i sprzeciwem wobec bezwzględnej odmiany amerykańskiego kapitalizmu, która nastała po wielkim kryzysie i która doprowadziła z jednej strony do sukcesu nowej klasy średniej i życia "keep smling", a z drugiej strony zapoczątkowała narodzenie się olbrzymiego rynsztoka ludzi wyalienowanych i wyrzuconych, narkomanów, bezdomnych, przeważnie afroamerykanów, tych, którzy sobie nie poradzili i wylądowali pod mostami albo w czynszówkach, pozbawieni ubezpieczenia zdrowotnego , ale za to z talonami na burgera. Skowyt, by być autentyczny, musiał operować prawdziwymi obrazami , które zabolą tych zadowolonych z siebie i rzeczywiście zabolały, bo skowyt jest jednym z niewielu wierszy w historii , może jedynym, któremu wytoczono proces sądowy. Wydawca Skowytu stanął przed sądem oskarżany przez prokuratora o obsceniczność , pornografię i inne złe rzeczy. Pozdrawiam.

Ginsberg jest niewątpliwie jednym z wielkich poetów, a jego rola w historii amerykańskiej poezji ugruntowana. Jego sprzeciw wpisuje się w bunty poetów przeciwko złudnym porządkom, a że miął talent, to buntował się iście "barokowo"...