zdarzyło się

niemy dialog spojrzeń
napotkanych
nieśmiałością dwóch serc
oczu zapamiętaniem
przekraczane granice
strzeżone
zza horyzontu nieznanego jutra
stale w drodze 
dwa światy spóźnione 
niespełnieniem
pęczniejąc tęsknotą
przymierzają dni
strojne w nadzieję
i
zakpił los
kupcząc z czasem
fortuny życia pustym trzosem

zdarzyło się

potopem czynów 
rozlana
dziejów lawa gorąca
mury runęły
pękały kajdany
od bratobójczych kul
straszą ażurowe blizny ścian

w labiryncie dróg
utknęli
poukładali światy
słodko – gorzką rzeczywistością
niewybrzmiałych pragnień

zdarzyło się

odczarowane tęsknoty
nieśmiałością gestów
niecierpliwych pytań
obierają szczęście ze złudzeń
nieskorodowana czasem
półwieczem mądrości obrosła
za stara na nadzieję

szelestem pożółkłych kopert
czerwienią pęcznieją słowa

zdarzyło się

------------------------------------------------------
© Ewa Omiecińska listopad 2018 r.